|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1929
10 Νοεμβρίου, 2004
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ SΑΜSΟΝ ΑΝΑΥΑΤ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΑ, ΜΕΣΩ
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,
Καθ'ών η αίτηση.
(Αίτηση Aρ. 137/2004)
Έξοδα ― Επιδίκαση εξόδων ― Ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης εκτός εάν συντρέχουν λόγοι περί του αντιθέτου.
Στις 10.9.04, ημέρα που είχε ορισθεί η εκδίκαση της αίτησης του αιτητή για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, το Δικαστήριο προχώρησε και εξέδωσε το αιτούμενο διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε η άμεση απελευθέρωση του αιτητή. Τότε προέκυψε θέμα εξόδων και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση επί του θέματος αυτού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού έλαβε υπόψη την πορεία που πήρε η υπόθεση και την κατάληξή της, που ισοδυναμεί με επιτυχία της αίτησης, διέταξε την επιδίκαση των εξόδων της αίτησης υπέρ του αιτητή στη βάση του γενικού κανόνα ότι αυτά ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, εκτός εάν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν απόκλιση από τον κανόνα. Τέτοιοι λόγοι δεν έχουν καταδειχθεί στην παρούσα υπόθεση.
Εκδόθηκε διαταγή όπως τα έξοδα της αίτησης, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή, καταβληθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή αλλοδαπό ο οποίος στις 10/9/04 πέτυχε την έκδοση διατάγματος Habeas Corpus με το οποίο διετάσσετο η άμεση απελευθέρωσή του από τις φυλακές, όπου εκρατείτο, για διάταγμα επιδίκασης υπέρ αυτού και εναντίον της Δημοκρατίας των εξόδων της αίτησης.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ών η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα υπόθεση που καταχωρήθηκε στις 7/9/04 και είχε οριστεί για ακρόαση (πρώτη εμφάνιση) στις 10/9/04 ο αιτητής ζητούσε τις ακόλουθες θεραπείες:
Α. Την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum το οποίο να απευθύνεται προς την Αστυνομία για να παρουσιάσει τον αναφερόμενο SAMSON ANAYAT ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη Λευκωσία, αμέσως μετά τη λήψη του παρόντος εντάλματος για να αφεθεί ελεύθερος και/ή αποφυλακισθεί.
Β. Οιανδήποτε άλλη θεραπεία θεωρεί δίκαια και νόμιμη υπό τις περιστάσεις το Σεβαστό Δικαστήριο.
Γ. Τα έξοδα της παρούσης αίτησης πλέον 15% Φ.Π.Α.
Στις 10/9/04 εμφανίστηκε για τους καθών η αίτηση η κα Παπαέτη και με όσα ανάφεραν και οι δυο πλευρές, το Δικαστήριο προχώρησε και εξέδωσε διάταγμα με το οποίο και διατάχθηκε η άμεση απελευθέρωση του αιτητή. Τότε προέκυψε θέμα εξόδων της υπόθεσης στα οποία οι συνήγοροι είχαν διαφορά. Ζητούσε δηλαδή η πλευρά του αιτητή έξοδα και η πλευρά των καθών η αίτηση έφερε ένσταση. Έτσι η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση στο θέμα των εξόδων.
Η πλευρά των καθών η αίτηση καταχώρησε γραπτή ένσταση όπου διατυπώνονται διάφοροι λόγοι ένστασης που μπορούν να συνοψισθούν ως ακολούθως:
(α) ότι η περίπτωση είναι τέτοια που δεν χωρούσε αίτηση με habeas corpus·
(β) ότι η κράτηση του αιτητή από τη σύλληψη του μέχρι και την απελευθέρωση του ήταν νόμιμη· και
(γ) ότι με την απελευθέρωση του αιτητή η αίτηση habeas corpus κατέστη άνευ αντικειμένου.
Η ένσταση υποστηρίζεται από σχετική ένορκη δήλωση της Δήμητρας Μαραθεύτου, Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης. Μεταξύ άλλων η ενόρκως δηλούσα ισχυρίζεται ότι στις 4/6/03 ο αλλοδαπός υπέβαλε αίτηση ως αιτητής ασύλου και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής μέχρι να εξεταστεί το αίτημα του. Το αίτημα του αλλοδαπού εξετάστηκε και απορρίφθηκε. Η απορριπτική επιστολή στάληκε στον αλλοδαπό-αιτητή με επιστολή ημερ. 21/5/04 η οποία παραλήφθηκε από τον αιτητή στις 15/8/04 όπως τούτο φαίνεται σε σχετικό έγγραφο που επισυνάπτει ως τεκμ. 1.
Αναφορικά με το μέρος αυτό της ένορκης δήλωσης της, η ενόρκως δηλούσα αντεξετάστηκε και φάνηκε ότι δεν είχε προσωπική ή άλλη βάσιμη γνώση ότι πράγματι ο αιτητής παρέλαβε την επιστολή στις 15/8/04. Πέραν της ημερομηνίας 15/8/04 στο τεκμ. 1 υπήρχε και άλλη ημερομηνία, η 25/8/04 για τις οποίες δεν μπορούσε να δώσει εξήγηση, ούτως ώστε το θέμα δεν ήταν ξεκάθαρο. Γίνεται περαιτέρω ισχυρισμός ότι η Αν. Διευθύντρια του Τμήματος έλαβε γνώση της παρούσας αίτησης στις 9/9/04 οπότε και έδωσε οδηγίες και ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος αυθημερόν*.
Εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις με προσοχή. Αρχίζοντας από το θέμα δικαιοδοσίας, σημειώνω ότι στις 10/9/04 που εμφανίστηκε η πλευρά των καθών η αίτηση και έπρεπε να εγείρει τέτοιο θέμα, όχι μόνο δεν έπραξε τούτο αλλά αντίθετα δέχθηκε να εκδοθεί διάταγμα για την απελευθέρωση του αιτητή.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό που υπάρχει στην ένσταση ότι δηλαδή ο αιτητής «αφέθηκε ελεύθερος αυθημερόν» δηλαδή στις 9/9/04 (βλέπε παράγρ. 10 της ένορκης δήλωσης) και πάλιν δεν μπορεί να γίνει δεκτός. Τα όσα λέχθηκαν ενώπιον μου και από τις δύο πλευρές στις 10/9/04 έδειχναν ότι συνέχιζε να είναι υπό κράτηση ο αιτητής*. Γιαυτό άλλωστε και εκδόθηκε διάταγμα για την άμεση απελευθέρωση του. Αν ήταν ελεύθερος από τις 9/9/04, τότε η παρούσα αίτηση θα ήταν άνευ αντικειμένου και θα έπρεπε να αποσυρθεί. Όμως τότε δε δηλώθηκε ότι ήταν ήδη ελεύθερος, όπως προβάλλεται εκ των υστέρων στην καταχωρηθείσα ένσταση.
Με όσα παρέθεσα πιο πάνω η πορεία που πήρε η υπόθεση και η κατάληξη της να εκδοθεί διάταγμα απελευθέρωσης του αιτητή, ισοδυναμεί με επιτυχία της αίτησης. Καταλήγω λοιπόν ότι ο αιτητής δικαιούται και στα έξοδα της αίτησης σύμφωνα με τον γενικό κανόνα ότι αυτά ακολουθούν το αποτέλεσμα. Βέβαια δεν αγνοώ ότι ακόμα και σε τέτοια περίπτωση το Δικαστήριο μπορεί να μην εγκρίνει έξοδα, παρά την επιτυχία της αίτησης. Όμως θα πρέπει να έχει κάποιο λόγο για να πράξει τούτο που εδώ δε βρίσκω να υπάρχει.
Ως αποτέλεσμα τα έξοδα της παρούσας αίτησης, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή, να καταβληθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Εκδίδεται διαταγή όπως τα έξοδα της αίτησης, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή, καταβληθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία.