|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1447
3 Αυγούστου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
AK INTERNATIONAL UK LIMITED,
Ενάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "NAIME S" ΣΗΜΑΙΑΣ COMOROS ISLANDS (AΡ. 1),
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 34/2004)
Αποφάσεις και Διατάγματα ― Διάταγμα σύλληψης πλοίου το οποίο εκδόθηκε μετά από μονομερή αίτηση ― Ακυρώθηκε λόγω παράβασης εκ μέρους των εναγόντων-αιτητών του καθήκοντός τους για αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων ― Κατά πόσο η παράλειψη αποκάλυψης Ρήτρας Διαιτησίας στη σύμβαση επί της οποίας εστηρίζετο η αξίωση των εναγόντων-αιτητών, ήταν ουσιώδης στα πλαίσια της μονομερούς αίτησης για έκδοση διατάγματος σύλληψης του πλοίου.
Στις 22.7.2004 το Ναυτοδικείο, μετά από μονομερή αίτηση των εναγόντων, εξέδωσε διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου. Η αίτηση ορίστηκε στις 27.7.2004 σε περίπτωση που το εναγόμενο πλοίο ή οποιοσδήπτε είχε συμφέρον στο πλοίο αποφάσιζε να λάβει μέτρα για την απελευθέρωσή του.
Στις 27.7.2004 καταχωρήθηκε ένσταση εκ μέρους του εναγόμενου πλοίου. Με την ένσταση και τις δύο ενόρκους δηλώσεις που την υποστήριζαν αμφισβητείτο η αξίωση των εναγόντων στο σύνολό της και εζητείτο η ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του πλοίου της 22.7.2004, τόσο γι' αυτό το λόγο όσο και για το λόγο ότι οι ενάγοντες-αιτητές παρέβησαν τους κανόνες της επιείκειας και δη τον κανόνα ότι, σε περίπτωση μονομερών αιτήσεων, ο αιτητής οφείλει να προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, αποκαλύπτοντας όλα τα ουσιώδη γεγονότα και χωρίς οποιαδήποτε πρόθεση παραπλάνησης του Δικαστηρίου.
Το Ναυτοδικείο ακύρωσε το διάταγμα σύλληψης του πλοίου της 22.7.2004 αφού διαπίστωσε ότι οι ενάγοντες-αιτητές δεν αποκάλυψαν δύο ουσιώδη στοιχεία, τα εξής:
1. Ότι ο δικηγόρος των εναγόντων-αιτητών είχε την προσωπική εγγύηση του δικηγόρου του εναγόμενου πλοίου ότι το πλοίο δεν θα απέπλεε από την Κύπρο, στη χειρότερη περίπτωση, προς της 18.00 ώρας της Τρίτης 27.7.2004.
2. Ότι η σύμβαση ναύλωσης της 23.6.2004 - που συνιστούσε το νομικό υπόβαθρο της απαίτησης των εναγόντων-αιτητών εναντίον του πλοίου - περιείχε πρόνοια η οποία εννοούσε ότι κάθε διαφορά, προκύπτουσα από την εκτέλεση της σύμβασης θα παραπεμπόταν σε Διαιτησία στο Λονδίνο με εφαρμοστέο το Αγγλικό δίκαιο.
Αναφορικά με την εισήγηση της δικηγόρου των εναγόντων-αιτητών, στο στάδιο των αγορεύσεων, ότι η παράλειψη αποκάλυψης της Ρήτρας Διαιτησίας δεν ήταν ουσιώδης, αφού η σύλληψη πλοίου είναι δυνατή, σύμφωνα με τη νομολογία, έστω και αν στη σύμβαση επί της οποίας στηρίζεται η αξίωση υπάρχει Ρήτρα Διαιτησίας, το Ναυτοδικείο αποφάνθηκε ότι:
Ανεξάρτητα της ορθότητας της θέσης ότι το διάταγμα σύλληψης πλοίου είναι δυνατό να εκδοθεί έστω και αν στη σχετική σύμβαση περιέχεται Ρήτρα Διαιτησίας, η ύπαρξη στη σύμβαση Ρήτρας Διαιτησίας είναι ουσιώδες στοιχείο στη βάση του οποίου ενδέχεται, σε συγκεκριμένη περίπτωση, το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του εξουσία, να αποστεί από την έκδοση διατάγματος σύλληψης πλοίου στα πλαίσια μονομερούς αίτησης.
Το διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου ακυρώθηκε. Τα έξοδα της διαδικασίας επιδικάσθηκαν υπέρ του εναγόμενου-καθ' ου η αίτηση πλοίου.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
National Line v. Ship "Sunset" (1968) 1 C.L.R. 393,
Siporex Trade v. Comdel [1986] Lloyd's L.R. vol. 2, σελ. 437.
Αίτηση σε Αγωγή Ναυτοδικείου.
Μονομερής αίτηση των εναγόντων-αιτητών ημερομηνίας 22/7/04 για διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου (Warrant of Arrest) το οποίο εκδόθηκε από το Δικαστήριο στις 22/7/04 και ένσταση στην αίτηση εκ μέρους του εναγόμενου πλοίου με την οποία αμφισβητείτο η αξίωση των εναγόντων στο σύνολό της και εζητείτο η ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του εναγόμενου πλοίου λόγω παράβασης εκ μέρους των εναγόντων-αιτητών του καθήκοντος αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων.
Χρ. Θεοφίλου, για τους Ενάγοντες-Αιτητές.
Α. Γιωρκάτζης, για το Εναγόμενο Πλοίο-Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την υπ' αρ. 34/2004 αγωγή in rem, που καταχώρησαν στις 22.7.2004, οι ενάγοντες, AK INTERNATIONAL UK LIMITED, από το Ηνωμένο Βασίλειο, αξίωσαν εναντίον του εναγόμενου πλοίου "NAIME S", σημαίας Comoros Islands, που τώρα βρίσκεται στο λιμάνι Λεμεσού, τα ακόλουθα:
"Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι οι Ενάγοντες είναι 50% ιδιοκτήτες του Εναγομένου πλοίου δυνάμει συμφωνίας ημερομηνίας κατά ή περί 2/7/04.
Β. Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον την εγγραφή του 50% του πλοίου στο όνομα των Εναγόντων.
Γ. Διαζευκτικά προς το Β ανωτέρω απόφαση δια ποσό Δολλαρίων ΗΠΑ 500.000,00 ως η αξία του 50% του Εναγομένου πλοίου.
Δ. 170.000,00 Δολλάρια ΗΠΑ καταβληθέντα την ή περί την 25/6/04 απ΄ ευθείας στο πλοίο και/ή για το πλοίο για την απελευθέρωση του από σύλληψη δυνάμει διατάγματος του Ναυτοδικείου Κύπρου στην αγωγή Ναυτοδικείου 4/2004 ή άλλη αγωγή ούτως ώστε να δυνηθεί το πλοίο να εκτελέσει ταξίδι Σεβαστούπολη - BATA-LUANDA, (Δυτική Αφρική), δυνάμει ναυλοσυμφώνου για 1 ταξίδι ημερομηνίας κατά ή περί 23/6/04 για τη μεταφορά 6000 Μ.Τ. σιδήρου (περίπου) των Εναγόντων, έναντι του συμφωνημένου ναύλου.
Ε. Αποζημιώσεις πέραν των ΛΚ.150,000,00 για ζημιές, έξοδα και απώλειες που υπέστησαν ή θα υποστούν οι Ενάγοντες από την παράβαση και/ή μη εκτέλεση και/ή τερματισμό της ως άνω ναύλωσης ενός ταξιδιού ημερ. 23/6/04 για μεταφορά μεταξύ των ως άνω λιμανιών του ως άνω φορτίου των Εναγόντων, είτε σε επιπρόσθετο ναύλο για εξεύρεση αντικαταστάτη πλοίου είτε λόγω καταβολής αποζημιώσεων στους παραλήπτες του φορτίου για καθυστερημένη παράδοση και/ή ακύρωση της συμφωνίας πώλησης του φορτίου από τους αγοραστές είτε άλλως πως.
Στ. Τόκους.
Η. Έξοδα πλέον Φ.Π.Α. (Αρ. Μητρώου 00427365Α) πλέον έξοδα επίδοσης.
Η αξίωση είναι μεταξύ ΛΚ250,000 - 1,000,000."
Όπως εξήγησε η δικηγόρος των εναγόντων οι υπό Α, Β και Γ αξιώσεις έχουν ως νομικό υπόβαθρο το άρθρο 1(Ι)(a), οι δε υπό Δ και Ε αξιώσεις το άρθρο 1(Ι)(h) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου της Αγγλίας του 1956.
Ταυτόχρονα, ήτοι στις 22.7.2004, οι ενάγοντες καταχώρησαν μονομερή αίτηση με την οποία ζήτησαν:
"Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον την κράτησιν (WARRANT OF ARREST) του Εναγόμενου πλοίου "NAIME S" Σημαίας COMOROS Islands το οποίο τώρα βρίσκεται στη Λεμεσό.
Β. Έξοδα και ΦΠΑ επί των εξόδων."
Τα γεγονότα επί των οποίων οι ενάγοντες στήριξαν στην αίτηση εξετέθησαν σε επισυνημμένη ένορκο δήλωση της κας Στέφης Βασιλείου, από τη Λεμεσό, ημερομηνίας 22.7.2004. Σύμφωνα με αυτή, το νομικό υπόβαθρο της όλης απαίτησης των εναγόντων συνιστούσε σύμβαση ναύλωσης, ημερομηνίας 23.6.2004 [σύναψη της οποίας (fixture recap) επισυνάφθηκε ως Τεκμήριο Α3], η οποία συνήφθη, μέσω αντιπροσώπων, μεταξύ των εναγόντων και των ιδιοκτητών του εναγόμενου πλοίου και η οποία, ναύλωση, δεν εκπληρώθηκε δεόντως από τους ιδιοκτήτες του πλοίου. Εξού και τερματίστηκε με υπαιτιότητά τους, βάσει σχετικής ειδοποίησης του δικηγόρου των εναγόντων κ. Α. Θεοφίλου, ημερομηνίας 21.7.2004, (Τεκμήριο Θ στην ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου).
Προς υποστήριξη του "κατεπείγοντος" να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, η κα Στ. Βασιλείου ανέφερε, στην παράγραφο 21 της ενόρκου δήλωσής της, τα εξής:
"21. Οι πλοιοκτήτες του Εναγόμενου πλοίου είναι αλλοδαποί και παρά το ότι (όπως φαίνεται από έρευνα στο Πρωτοκολλητείο του Δικαστηρίου) εκκρεμεί αίτηση σύλληψης του στην αγωγή Ναυτοδικείου 31/04 που είναι ορισμένη για συνέχιση της ακρόασης στις 23/7/04, το πλοίο είναι ουσιαστικά ελεύθερο (παρά τη δήλωση του δικηγόρου του πλοίου ότι αυτό δεν θα απομακρυνθεί από την Κύπρο μέχρι εκδόσεως της απόφασης στην εν λόγω αίτηση, (που δεν καλύπτει την απαίτηση των Εναγόντων)), είναι δε προφανές πως αν δεν επιτύχει η πιο πάνω αίτηση ή αν οι πλοιοκτήτες εξασφαλίσουν ή εξοφλήσουν την μικρή σχετικά απαίτηση της αγωγής 31/04, (κάτι για το οποίο οι Ενάγοντες έχουν πληροφορίες ότι σχεδιάζεται), το πλοίο είναι δυνατό και αναμενόμενο ότι θα απομακρυνθεί από την Κύπρο μεσολαβούντος και του Σαββατοκυρίακου και οι Ενάγοντες δεν θα έχουν τρόπο εξασφάλισης της απαίτησης τους.
Σαν συνέπεια του ότι το πλοίο δεν βρίσκεται υπό σύλληψη οι Ενάγοντες δεν έχουν την δυνατότητα να καταθέσουν σημείωμα ανακοπής (caveat) εναντίον της απελευθέρωσης του πλοίου αφού δεν είναι υπό σύλληψη και η εκδίκαση της παρούσας αίτησης ανεξάρτητα από την απόφαση στην πιο πάνω αίτηση στην αγωγή 31/04 είναι απαραίτητο και δίκαιο να γίνει."
Ως αποτέλεσμα της μονομερούς αίτησης εξέδωσα, στις 22.7.2004, διάταγμα για τη σύλληψη του εναγόμενου πλοίου. Ταυτόχρονα, όρισα την αίτηση για τις 27.7.2004, στις 9.00π.μ., σε περίπτωση που το εναγόμενο πλοίο ή οποιοσδήποτε έχει συμφέρον στο πλοίο αποφάσιζε να λάβει μέτρα για την απελευθέρωση του πλοίου.
Στις 27.7.2004 καταχωρήθηκε, εκ μέρους του εναγόμενου πλοίου, ένσταση στην αίτηση των εναγόντων της 22.7.2004. Η αίτηση υποστηριζόταν από δύο ενόρκους δηλώσεις. Της κας Μαριάννας Λαμάρη και του κ. Franklin Richard Price, δικηγόρου (solicitor) της Αγγλίας. Με την ένσταση και τις δύο ενόρκους δηλώσεις αμφισβητείτο η αξίωση των εναγόντων, στο σύνολό της, και εζητείτο η ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του πλοίου της 22.7.2004, τόσο γι' αυτό το λόγο, όσο και λόγω παράβασης από μέρους των εναγόντων-αιτητών των κανόνων της επιείκειας και δη του κανόνα ότι, σε περίπτωση μονομερών αιτήσεων, ο αιτητής οφείλει να προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, αποκαλύπτοντας όλα τα ουσιώδη γεγονότα και χωρίς οποιαδήποτε πρόθεση παραπλάνησης του Δικαστηρίου.
Την ίδια μέρα, 27.7.2004, όρισα την αίτηση για ακρόαση στις 29.7.2004 και ώρα 9.00π.μ. Τότε και την άκουσα.
Έχω μελετήσει με προσοχή τόσο την αίτηση, με την επισυνημμένη ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου, όσο και την ένσταση, με τις επισυνημμένες ενόρκους δηλώσεις της κας Μ. Λαμάρη και του κ. Fr. Price. Μελέτησα, επίσης, όλα τα επισυνημμένα στις ενόρκους δηλώσεις Τεκμήρια. Άκουσα, τέλος, με ιδιαίτερη προσοχή, τις αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων. Έχω διαπιστώσει ότι, με τη μονομερή αίτηση της 22.7.2004, και την επισυνημμένη ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου, μαζί με τα κατατεθέντα Τεκμήρια, οι ενάγοντες-αιτητές δεν αποκάλυψαν στο Δικαστήριο δύο ουσιώδη, κατά την άποψή μου, στοιχεία, τα εξής:
(1) Ότι ο δικηγόρος κ. Α. Θεοφίλου, όπως αναφέρει στην επιστολή του προς το δικηγόρο του εναγόμενου πλοίου κ. Α. Γιωρκάτζη, ημερομηνίας 20.7.2004, είχε την προσωπική εγγύηση του τελευταίου ότι το πλοίο δε θα απέπλεε από την Κύπρο εκτός αν διευθετούντο όλες οι διαφορές μεταξύ των εναγόντων-αιτητών και του πλοίου ή τουλάχιστον μετά την πάροδο δύο (2) πλήρων εργάσιμων ημερών από της κατάρρευσης των μεταξύ τους διαπραγματεύσεων ή προ της 18.00 ώρας της επόμενης Τρίτης 27.7.2004, οποιαδήποτε ημερομηνία ήταν η μεταγενέστερη.
(2) Ότι η σύμβαση ναύλωσης της 23.6.2004 (Τεκμήριο Α3 στην ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου), με την αναφορά "G/A + ARB IN LONDON, ENGLISH LAW TO APPLY" εννοούσε ότι κάθε διαφορά, προκύπτουσα από την εκτέλεση της σύμβασης, θα παραπεμπόταν σε Διαιτησία στο Λονδίνο με εφαρμοστέο το Αγγλικό δίκαιο.
Στην ένορκο δήλωσή της, η κα Στ. Βασιλείου με παρέπεμψε στην επιστολή του κ. Α. Θεοφίλου προς τον κ. Α. Γιωρκάτζη (Τεκμήριο Θ), όχι όμως για να υποδείξει την προσωπική εγγύηση του κ. Α. Γιωρκάτζη ότι το πλοίο δεν θα απέπλεε, στη χειρότερη περίπτωση, προ της 18.00 ώρας της Τρίτης 27.7.2004. Με παρέπεμψε μόνο για να υποστηρίξει τη θέση της ότι οι ενάγοντες, στις 20.7.2004, μέσω του δικηγόρου τους κ. Α. Θεοφίλου, πρότειναν προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου όπως υπογραφεί, μέχρι την 21.7.2004, συμφωνία που θα βοηθούσε στην τήρηση από το πλοίο του ναυλοσυμφώνου και ότι, μέχρι την 27.7.2004, οι ιδιοκτήτες του πλοίου δεν απάντησαν στην πρόταση, με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατή η υπογραφή συμφωνίας επέκτασης του χρόνου άφιξης του πλοίου στη Σεβαστούπολη για εκτέλεση της ναύλωσης και, με συνακόλουθο αποτέλεσμα, η ναύλωση να τερματιστεί με υπαιτιότητα του πλοίου, βάσει της σχετικής περί τούτου ειδοποίησης στην εν λόγω επιστολή Τεκμήριο Θ.
Όσον αφορά τη Ρήτρα Διαιτησίας στη ναύλωση της 23.6.2004, δεν έγινε καμιά παραπομπή στην ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου. Παραπομπή στη ναύλωση της 23.6.2004 έγινε μόνο για να τεκμηριωθεί το υπόβαθρο της αξίωσης. Στο στάδιο των αγορεύσεων, και υπό το φως της ένστασης της άλλης πλευράς, η δικηγόρος των εναγόντων-αιτητών έκαμε αναφορά στη Ρήτρα Διαιτησίας για να υποστηρίξει ότι η παράλειψη αποκάλυψής της δεν ήταν ουσιώδης αφού, όπως εισηγήθηκε, σύλληψη πλοίου είναι δυνατή, σύμφωνα με τη νομολογία, έστω και αν στη σύμβαση επί της οποίας στηρίζεται η αξίωση υπάρχει Ρήτρα Διαιτησίας, στη δε National Line v. Ship "Sunset" (1968) 1 C.L.R. 393 κρίθηκε ότι, ανάλογη παράλειψη, δε συνιστούσε, υπό τις περιστάσεις της υποθέσεως εκείνης, παράβαση του "καθήκοντος αποκάλυψης".
Η νομολογία, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής σε μονομερή αίτηση έχει καθήκον αποκάλυψης όλων των στοιχείων, είτε υπέρ είτε κατά της αίτησής του, επιδεικνύοντας υπερβολική καλή πίστη (uberrima fides - utmost good faith), είναι πλούσια. Δε θα την παραθέσω. Θα παραθέσω μόνο το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Bingham (όπως ήταν τότε), στη Siporex Trade v. Comdel [1986] Lloyd' s L.R. Vol. 2, σελ. 437, στην οποία με παρέπεμψε ο κ. Α. Γιωρκάτζης, και η οποία είναι άμεσα σχετική με τα δεδομένα της παρούσας αίτησης:
"The scope of the duty of disclosure of a party applying ex parte for injunctive relief is, in broad terms, agreed between the parties. Such an applicant must show the utmost good faith and disclose his case fully and fairly. He must, for the protection and information of the defendant, summarize his case and the evidence in support of it by an affidavit or affidavits sworn before or immediately after the application. He must identify the crucial points for and against the application and not rely on general statements and the mere exhibiting of numerous documents. He must investigate the nature of the cause of action asserted and the facts relied on before applying and identify any likely defences. He must disclose all facts which reasonably could or would be taken into account by the Judge in deciding whether to grant the application. It is no excuse for an applicant to say that he was not aware of the importance of matters he has omitted to state. If the duty of full and fair disclosure is not observed the Court may discharge the injunction even if after full enquiry the view is taken that the order made was just and convenient and would probably have been made even if there had been full disclosure. Most of these principles are established by authorities such as Rex v. The Kensington Income Tax Commissioners, [1971] 1 K.B. 486; Thermax Ltd. v. Schott Industrial Glass Ltd., [1981] F.S.R. 289; Wrdle Fabrics Ltd. v. G. Myristis Ltd., [1984] F.S.R. 263; Bank Mettat v. Nikpour, [1985] F.S.R. 87."
Είναι πρόδηλο ότι η προσωπική εγγύηση του κ. Γιωρκάτζη, ότι, σε καμιά περίπτωση, το πλοίο δε θα απέπλεε προ της Τρίτης 27.7.2004, αντέκρουε το περιεχόμενο της παραγράφου 21 της ενόρκου δηλώσεως της κας Στ. Βασιλείου, που αποτέλεσε τη βάση του ισχυρισμού του "κατεπείγοντος" και, ειδικότερα, του ισχυρισμού ότι "το πλοίο είναι δυνατό και αναμενόμενο ότι θα απομακρυνθεί από την Κύπρο μεσολαβούντος και του Σαββατοκύριακου και οι ενάγοντες δε θα έχουν τρόπο εξασφάλισης της απαίτησης τους". Το Σαββατοκυρίακο ήταν η 24 και 25.7.2004. Είναι, επίσης, πρόδηλο ότι, ανεξάρτητα της ορθότητας της θέσης ότι διάταγμα σύλληψης πλοίου είναι δυνατό να εκδοθεί έστω και αν στη σχετική σύμβαση περιέχεται Ρήτρα Διαιτησίας, η ύπαρξη στη σύμβαση Ρήτρας Διαιτησίας είναι ουσιώδες στοιχείο στη βάση του οποίου ενδέχεται, σε συγκεκριμένη περίπτωση, το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του εξουσία, να αποστεί από την έκδοση διατάγματος σύλληψης πλοίου στα πλαίσια μονομερούς αίτησης.
Ο κ. Α. Γιωρκάτζης εισηγήθηκε ότι υπήρξε απόκρυψη στοιχείων από τους ενάγοντες-αιτητές και σε σχέση με τρίτο θέμα. Ότι η ναύλωση της 23.6.2004 τροποποιήθηκε από σύμβαση ημερομηνίας 14.7.2004 (Τεκμήριο ΣΤ στην ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου σε συνδυασμό με το Τεκμήριο Ζ). Αναφορικά με αυτό το θέμα, δε θεωρώ ότι υπήρξε απόκρυψη, ενόψει του γεγονότος ότι στην ένορκο δήλωση της κας Στ. Βασιλείου δίδεται εντελώς διαφορετική έννοια στο Τεκμήριο ΣΤ, ότι δηλαδή αυτό, όπως και το Τεκμήριο Ζ, δε συνιστούσαν οποιαδήποτε σύμβαση.
Το διάταγμα της 22.7.2004 ακυρώνεται, λόγω παράβασης εκ μέρους των εναγόντων-αιτητών "του καθήκοντος αποκάλυψης", όπως εξήγησα.
Το εναγόμενο πλοίο ελευθερώνεται.
Τα έξοδα της διαδικασίας επιδικάζονται υπέρ του εναγόμενου-καθ' ου η αίτηση πλοίου.
Το διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου ακυρώνεται. Τα έξοδα της διαδικασίας επιδικάζονται υπέρ του εναγόμενου-καθ' ου η αίτηση πλοίου.