|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2004) 1 ΑΑΔ 1346
19 Ιουλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ALKRAM MAHMOUD AL DANDAN,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
1. C. & A. TOUMAZIS COMPANY LIMITED,
2. ΦΑΝΟΥ ΒΟΥΤΟΥΡΗ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11544)
Αμέλεια ― Εργατικό ατύχημα ― Απόδοση αποκλειστικής ευθύνης για πρόκληση εργατικού ατυχήματος σε εργάτη οικοδομής που χρησιμοποίησε εξωτερικό κιγκλίδωμα του ικριώματος ως σκάλα για να ανεβεί σε όροφο της υπό ανέγερση οικοδομής το οποίο υποχώρησε με αποτέλεσμα την πτώση του και τον σοβαρό τραυματισμό του ― Οι εργοδότες είχαν λάβει όλα τα ενδεικνυόμενα προστατευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση προβλεπτού κινδύνου πτώσης των εργαζομένων.
Ο εφεσείων-ενάγων, που είναι αλλοδαπός, τραυματίστηκε σοβαρά στις 15.10.97 ενώ εργαζόταν σε ανεγειρόμενη οικοδομή από την εφεσίβλητη-εναγόμενη εταιρεία 1, η οποία είχε αναθέσει την υπεργολαβία για την κατασκευή καλουπιών στον εφεσίβλητο-εναγόμενο 2. Το μόνο επίδικο θέμα ήταν το θέμα της ευθύνης, αφού το ποσό της αποζημίωσης που θα δικαιούτο ο εφεσείων, στη βάση πλήρους ευθύνης, συμφωνήθηκε σε £100.000.
Ο εφεσείων υποστήριξε ότι στην προσπάθειά του να ανέβει στην πλάκα οικοδομής όπου εργαζόταν από το ικρίωμα του 4ου ορόφου στηρίχθηκε σε ξύλινη σανίδα 30 εκ. η οποία κατά την κάθοδό του ταλαντεύθηκε και προκάλεσε τη πτώση του. Υποστήριξε πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ανέβει στο ψηλότερο πάτωμα γιατί το κλιμακοστάσιο δεν ήταν χρησιμοποιήσιμο και ότι ο επιστάτης δεν τον απέτρεψε.
Η επιθεωρήτρια του Επαρχιακού Γραφείου Επιθεώρησης Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που κλήθηκε ως μάρτυρας από τον εφεσείοντα δεν υποστήριξε την εκδοχή του εφεσείοντος. Ανέφερε πως το δάπεδο του ικριώματος ήταν ομοιόμορφο, συνεχές, κατάλληλου πλάτους και εξ ολοκλήρου μεταλλικό και ότι δεν υπήρχε σανίδα. Υποστήριξε επίσης ότι υπήρχε κλιμακοστάσιο υπό κατασκευή, το οποίο ο εφεσείων θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη και τη μαρτυρία ειδήμονος επί θεμάτων εργατικής ασφάλειας διαπίστωσε πως το δυστύχημα έγινε γιατί ο εφεσείων χρησιμοποίησε την εξωτερική πλευρά του κιγκλιδώματος του ικριώματος σαν σκάλα για να ανέβει στην πλάκα του 4ου ορόφου της υπό ανέγερση οικοδομής εκθέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο. Τέτοιο ενδεχόμενο τρόπου εργασίας από υπάλληλο δεν ήταν προβλεπτό από τους εφεσίβλητους, οι οποίοι, είχαν λάβει πέραν του δέοντος προστατευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση προβλεπτού κινδύνου πτώσης των εργαζομένων. Δεν υπήρχε δε καμιά μαρτυρία ότι περιήλθε στη γνώση των εφεσιβλήτων πως ο εφεσείων, ή άλλοι εργάτες, χρησιμοποιούσαν τα εξωτερικά κιγκλιδώματα του ικριώματος ως σκάλες για να ανεβαίνουν στα διάφορα πατώματα της υπό ανέγερση οικοδομής.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση, προσβάλλοντας ως εσφαλμένες τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν αναπόφευκτες στη βάση της μαρτυρίας που αποδέκτηκε ως αληθινή, και κυρίως της μαρτυρίας της επιθεωρήτριας του αρμόδιου τμήματος του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, την οποία κάλεσε ως μάρτυρα ο ίδιος ο εφεσείων.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα-αλλοδαπό κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 8/11/02 (Αρ. Αγωγής 44/69) με την οποία απέρριψε την αγωγή του για αποζημιώσεις από τους εναγομένους λόγω σοβαρού τραυματισμού του, ενώ εργαζόταν σε ανεγειρόμενη από την εφεσίβλητη - εναγόμενη εταιρεία 1, οικοδομή, η οποία και ανέθεσε την υπεργολαβία για την κατασκευή καλουπιών στον εφεσίβλητο-εναγόμενο 2, αφού έκρινε ότι καμιά ευθύνη για το ατύχημα δε μπορούσε να αποδοθεί στους εναγόμενους.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Παπαπέτρου και Αλ. Γαβριηλίδης, για την Εφεσίβλητη 1.
Καμιά εμφάνιση για τον Εφεσίβλητο 2.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων - ενάγων, που είναι αλλοδαπός, τραυματίστηκε σοβαρά στις 15.10.97 ενώ εργαζόταν σε ανεγειρόμενη από την εφεσίβλητη - εναγόμενη εταιρεία 1, οικοδομή, η οποία και ανέθεσε την υπεργολαβία για την κατασκευή καλουπιών στον εφεσίβλητο-εναγόμενο 2. Το ποσό της αποζημίωσης που θα δικαιούτο ο εφεσείων, στη βάση πλήρους ευθύνης, συμφωνήθηκε σε £100.000. Η ευθύνη παρέμεινε ως το μόνο επίδικο θέμα της δίκης.
Οι συνθήκες που επεσυνέβη το δυστύχημα ήταν αντικείμενο της διιστάμενης μαρτυρίας που παρουσιάστηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο από τους διάδικους. Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα είχε ως εξής: εργαζόταν στο ικρίωμα του 4ου ορόφου της υπό ανέγερση οικοδομής και ασχολείτο με τη διάνοιξη οπών στο ξυλότυπο της οροφής χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό τρυπάνι. Το ικρίωμα, έτσι συνεχίζει η θέση του εφεσείοντα, απείχε 40εκ. από την οροφή του 4ου ορόφου. Εργαζόταν δε καθήμενος. Το ικρίωμα σε όλη του την έκταση είχε μεταλλικό πάτωμα, αλλά στο σημείο που εργαζόταν αντί του μεταλλικού πατώματος υπήρχε μια ξύλινη σανίδα πλάτους 30εκ. Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να ανέβει στην οροφή του 4ου πατώματος, για να τραβήξει το ηλεκτρικό καλώδιο ώστε να συνεχίσει την εργασία του. Όταν ξανακατέβηκε όμως στο ικρίωμα, το ξύλινο σανίδι ταλαντεύτηκε με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του. Προσπάθησε να κρατηθεί από κάπου, αλλά έπεσε στο κενό. Ισχυρίστηκε επίσης πως είχε ανέβει άλλες 3, 4 φορές κατά τον ίδιο τρόπο στο ψηλότερο πάτωμα, αλλά από σημείο όπου το δάπεδο του ικριώματος ήταν μεταλλικό. Ο επιστάτης της εφεσίβλητης εταιρείας 1, μολονότι τον είδε σ' αυτές τις περιπτώσεις να κινείται, όπως πιο πάνω αναφέραμε, δεν του έκανε καμιά παρατήρηση. Εξάλλου, καθώς συνεχίζει η μαρτυρία του εφεσείοντα, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ανέβει στην πλάκα.
Ολωσδιόλου αντίθετη ήταν η μαρτυρία της επιθεωρήτριας στο Επαρχιακό Γραφείο Επιθεώρησης Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, την οποία κάλεσε ως μάρτυρα ο ίδιος ο εφεσείων. Η επιθεωρήτρια είπε πως το δάπεδο του ικριώματος ήταν ομοιόμορφο, συνεχές, κατάλληλου πλάτους και εξ' ολοκλήρου μεταλλικό. Δεν υπήρχε σανίδι πλάτους 30 εκ., όπως είπε ο εφεσείων. Επιπλέον, καθώς ανέφερε η επιθεωρήτρια, η υψομετρική διαφορά από το ικρίωμα μέχρι την πλάκα ήταν 2.50μ., και όχι 40εκ. όπως ισχυρίστηκε ο ενάγων, προφανώς για να πείσει το Δικαστήριο πως ήταν αρκετό να σηκώσει το πόδι του για να ανέβει. Και τέλος, η επιθεωρήτρια είπε πως υπήρχε στην οικοδομή κλιμακοστάσιο υπό κατασκευή, το οποίο όμως ήταν σε χρήση και που θα μπορούσε ο εφεσείων να χρησιμοποιήσει για να ανέβει στο σημείο που ήθελε. Ο ίδιος ο εφεσείων είχε αναφέρει στο Δικαστήριο πως δεν υπήρχε κλιμακοστάσιο, γιατί αυτό ήταν στα αρχικά στάδια κατασκευής. Να παρατηρήσουμε πως η επιθεωρήτρια επισκέφθηκε τη σκηνή μόλις μισή ώρα μετά που επεσυνέβη το δυστύχημα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αξιολογώντας τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του, και θα αναφερθούμε και σε άλλα σχετικά στοιχεία στη συνέχεια, διαπίστωσε πως το δυστύχημα έγινε γιατί ο εφεσείων χρησιμοποίησε την εξωτερική πλευρά του κιγκλιδώματος του ικριώματος, σαν σκάλα για να ανέβει. Το ικρίωμα όμως υποχώρησε γιατί δεν άντεξε το βάρος του κορμιού του.
Μάρτυρας ειδήμων, ο Αχιλλέας Καλλίμαχος, διπλωματούχος μηχανολόγος με πλούσια πείρα σε θέματα εργατικής ασφάλειας, ανέφερε στο Δικαστήριο πως τα κιγκλιδώματα σκοπό έχουν να προστατεύσουν την πτώση εργαζόμενου από μέσα προς τα έξω, και τούτο είναι σύμφωνο και με τις πρόνοιες του Κανονισμού 28(1) των περί Οικοδομών και Έργων Μηχανικών Κατασκευών (Ασφάλεια, Υγεία και Ευημερία) Κανονισμών του 1973. Τα κιγκλιδώματα στο ικρίωμα δεν χρησιμοποιούνται ως σκάλες, γιατί ο σκοπός τοποθέτησης τους είναι αυτός που αναφέρεται πιο πάνω, και όχι να χρησιμοποιούνται ως σκάλα. Δεν αντέχουν βάρος.
Στη βάση της πιο πάνω μαρτυρίας το πρωτόδικο Δικαστήριο συμπέρανε πως ο ίδιος ο εφεσείων εξέθεσε τον εαυτό του σε κίνδυνο γιατί χρησιμοποίησε το κιγκλίδωμα ως εξωτερική σκάλα. Τέτοιο ενδεχόμενο τρόπου εργασίας από υπάλληλο δεν ήταν προβλεπτό από τους εφεσίβλητους, οι οποίοι, είχαν λάβει πέραν του δέοντος προστατευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση προβλεπτού κινδύνου πτώσης των εργαζομένων. Δεν υπήρχε δε καμιά μαρτυρία ότι περιήλθε στη γνώση των εφεσιβλήτων πως ο εφεσείων, ή άλλοι εργάτες, χρησιμοποιούσαν τα εξωτερικά κιγκλιδώματα του ικριώματος ως σκάλες για να ανεβαίνουν στα διάφορα πατώματα της υπό ανέγερση οικοδομής.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα προσπάθησε να μας πείσει πως οι πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένες. Κάνοντας αναφορά στη μαρτυρία, πρόβαλε και τη δική του θεωρία αναφορικά με τις πιθανές περιστάσεις κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα. Εισηγήθηκε δε πως θα' πρεπε να αποδοθεί ευθύνη στους εφεσίβλητους.
Κρίνουμε πως οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν αναπόφευκτες, στη βάση της μαρτυρίας που αποδέκτηκε ως αληθινή. Τίποτε δεν έχει λεχθεί εδώ που να κλονίζει αυτή τη μαρτυρία, ενόψει μάλιστα του γεγονότος πως τα ευρήματα του Δικαστηρίου βασίζονται στην αξιολόγηση της προφορικής μαρτυρίας, κατά κύριο λόγο, της επιθεωρήτριας του αρμόδιου τμήματος του υπουργείου εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων, την οποία κάλεσε ως μάρτυρα ο ίδιος ο εφεσείων.
Η έφεση ως εκ τούτου απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.