|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1343
19 Ιουλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
VASOS CHARALAMBIDES LTD.,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσιβλήτου-Εναγόμενου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11533)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της εφεσείουσας εταιρείας εναντίον του εφεσίβλητου. Η αγωγή αφορούσε την είσπραξη ποσού £47,88 το οποίο η εφεσείουσα εταιρεία απαιτούσε από τον εφεσίβλητο ως την ασφαλιστική αξία κάλυψης του αυτοκινήτου του, για την περίοδο 1994-1995. Το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε αποδεχθεί την εκδοχή του εφεσίβλητου ότι το αυτοκίνητο το αγόρασε από κάποιο Γ. Χαραλάμπους και στην τιμή που πλήρωσε, περιλαμβάνονταν και το τέλος της άδειας κυκλοφορίας και η ασφάλεια. Ο ίδιος δεν ήλθε σε καμιά επαφή με αξιωματούχο ή υπάλληλο της εφεσείουσας.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη, σε ό,τι αφορά το πεδίο της αξιολόγησης της μαρτυρίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν διαπίστωσε οποιοδήποτε λόγο για επέμβαση στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 31/10/02 (Αρ. Αγωγής 2330/00) με την οποία απέρριψε την αγωγή της με την οποία αξίωνε από τον εναγόμενο ποσό £47.88.- ως ασφαλιστική κάλυψη του αυτοκινήτου του για την ασφαλιστική περίοδο 1994-1995.
Α. Χουβαρτάς, για την Εφεσείουσα.
Μ. Βασιλειάδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η επίδικη διαφορά στην υπόθεση είναι για £47.88. Το ασήμαντο όμως ποσό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα ώστε να μην υπάρξει έντονη αντιδικία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, όπου κατάθεσαν επτά συνολικά μάρτυρες.
Η εφεσείουσα εταιρεία απαιτούσε από τον εφεσίβλητο το πιο πάνω ποσό ως την ασφαλιστική αξία κάλυψης του αυτοκινήτου του, για την περίοδο 1994-1995. Ο εφεσίβλητος ισχυριζόταν πως δεν έκανε καμιά συναλλαγή με την εφεσείουσα. Είπε πως το αυτοκίνητο το αγόρασε από κάποιο Γ. Χαραλάμπους, και στην τιμή των £4.200, που πλήρωσε, περιλαμβάνονταν και το τέλος της άδειας κυκλοφορίας και η ασφάλεια, την οποία φρόντισε να εκδοθεί ο ίδιος, ο Γ.Χαραλάμπους δηλαδή, από την ασφαλιστική εταιρεία «Φιλική». Ο ίδιος δεν ήλθε σε καμιά επαφή με αξιωματούχο ή υπάλληλο της εφεσείουσας.
Η βασική μάρτυρας της εφεσείουσας ήταν μια πρώην υπάλληλος της η οποία είπε, πως πράγματι της τηλεφώνησε ο Χαραλάμπους για να εκδώσει, πρώτα την προσωρινή κάλυψη και μετά την επίδικη ασφάλεια, στο όνομα του εφεσίβλητου, με τον οποίο μίλησε, καθώς ισχυρίστηκε, από το τηλέφωνο. Η εφεσίβλητη ενεργούσε προφανώς ως αντιπρόσωπος της ασφαλιστικής εταιρείας «Φιλική».
Η πρωτόδικος δικαστής, αφού άκουσε τη διχαστική μαρτυρία, που συνοψίσαμε πιο πάνω, δέχθηκε την εκδοχή του εφεσίβλητου και απέρριψε την αγωγή. Η έφεση, έχοντας υπόψη την πιο πάνω εξέλιξη, βασίζεται αποκλειστικά στην εισήγηση του δικηγόρου της εφεσείουσας πως η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη, σε ό,τι αφορά το πεδίο της αξιολόγησης της μαρτυρίας. Μια τέτοια όμως εισήγηση, κατά κανόνα, δεν επιτυγχάνει στο εφετείο, για τους λόγους που κατά κόρον εξηγήσαμε.
Κρίνουμε ορθή την πρωτόδικη απόφαση. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.