|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1256
5 Ιουλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
1. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
2. ΑΝΔΡΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Εφεσείοντες,
v.
ASHRAF FARAH,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11477)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση στρεφόμενη αποκλειστικά εναντίον των διαπιστώσεων και ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Η υπόθεση αυτή αφορά τον τερματισμό συμφωνίας ενοικίασης κατοικίας στη Λεμεσό από τον αλλοδαπό ενοικιαστή, τον εφεσίβλητο. Η συμφωνία είχε διάρκεια δύο ετών και περιείχε όρο πως ο ενοικιαστής θα εδικαιούτο να τερματίσει τη συμφωνία δίδοντας 3 μήνες προειδοποίηση σε περίπτωση που αυτός και/ή η οικογένεια του θα μετακόμιζαν μόνιμα εκτός Κύπρου.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν αγωγή στην οποία ισχυρίζονταν πως ο εφεσίβλητος δεν εδικαιούτο να τερματίσει τη σύμβαση στη βάση του προαναφερθέντος όρου γιατί δεν ίσχυαν οι περιστάσεις που προβλέπονταν σ' αυτόν. Υποστήριξαν ότι ο εφεσίβλητος ψευδώς επικαλέστηκε τον όρο για να τερματίσει τη σύμβαση, επειδή το ενοίκιο των £700 αποδείκτηκε πολύ ψηλό γι' αυτόν. Σκοπός του ήταν η ανεύρεση άλλου σπιτιού με χαμηλότερο ενοίκιο.
Ο εφεσίβλητος υποστήριξε ότι εξασφάλισε εργασία σε Ολλανδική εταιρεία και τα νέα του καθήκοντα του επέβαλλαν να διακινείται στη Μέση Ανατολή διαμένοντας στην Ολλανδία και σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στη διαπίστωση ότι ο εφεσίβλητος νόμιμα επικαλέστηκε τον πιο πάνω όρο και αφού έδωσε την τρίμηνη προειδοποίηση τερμάτισε τη σύμβαση.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση. Το ουσιαστικό σημείο που εγείρεται στην έφεση, είναι η πιο πάνω διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν έχει προωθηθεί κανένας λόγος ενώπιόν του που να πείθει πως οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, μετά την αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι εσφαλμένες.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες - συζύγους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 9/7/04 (Αρ. Αγωγής 5794/92) με την οποία έκρινε ότι ο εναγόμενος, ενοικιαστής ιδιοκτήτης κατοικίας των εναγόντων στη Λεμεσό γνήσια επικαλέστηκε όρο του ενοικιαστηρίου εγγράφου ότι θα εδικαιούτο να τερματίσει με τρίμηνη προειδοποίηση τη συμφωνία σε περίπτωση μετακόμισής του μόνιμα στο εξωτερικό και απέρριψε τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς και την αγωγή των εναγόντων εναντίον του.
Γ. Καζαντζής, για τους Εφεσείοντες.
Α. Γιωρκάτζης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες-ενάγοντες είναι σύζυγοι και ιδιοκτήτες κατοικίας στην οδό Διομήδους 4, Αγία Φύλα στη Λεμεσό. Στις 16.10.95 υπεγράφη ενοικιαστήριο έγγραφο μεταξύ τους και του εναγόμενου-εφεσίβλητου διάρκειας από 1.12.95 μέχρι 30.11.97, έναντι μηνιαίου ενοικίου £700. Εκτός από τους συνήθεις όρους ένας ειδικός όρος πρόβλεπε πως ο ενοικιαστής θα δικαιούτο να τερματίσει τη συμφωνία δίδοντας 3 μήνες προειδοποίηση, σε περίπτωση που αυτός και/ή η οικογένεια του θα μετακόμιζαν μόνιμα εκτός Κύπρου.
Στο Δικαστήριο παρουσιάστηκαν δύο έγγραφα ενοικίασης, το τεκμήριο 1 που προσκόμισαν οι εφεσείοντες και το τεκμήριο 16 που παρουσίασε ο εφεσίβλητος. Στο τεκμήριο 16 ο πιο πάνω όρος έχει ως εξής στην αγγλική: «Ιt is provided that the tenant will exercise this right in case he will be moved to work permanently outside Cyprus". Δεν ενδιαφέρει εδώ η συζήτηση που έγινε στο πρωτόδικο δικαστήριο για τα δύο έγγραφα. Ο επίμαχος όρος, που είναι το αντικείμενο της υπόθεσης, είναι κοινό έδαφος.
Το ουσιαστικό σημείο που εγείρεται στην έφεση, είναι η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο εφεσίβλητος νόμιμα επικαλέστηκε τον πιο πάνω όρο, και αφού έδωσε την τρίμηνη προειδοποίηση στις 30.10.96, τερμάτισε τη σύμβαση. Ο εφεσίβλητος πλήρωσε όλα τα ενοίκια που οφείλονταν, είχε δε δώσει και £1500 στους εφεσείοντες ως ασφάλεια για τυχόν ζημιές που θα παρατηρούνταν στο σπίτι, όταν αυτός θα το εγκατέλειπε. Οι εφεσείοντες με επιστολή του δικηγόρου τους επιφύλαξαν τα δικαιώματα τους, που απορρέουν από τη σύμβαση, σε περίπτωση που αποδεικνυόταν πως δεν ίσχυαν οι περιστάσεις, που αναφέρονται στον επίμαχο όρο, που έδιδε το δικαίωμα στον εφεσίβλητο να τερματίσει τη σύμβαση.
Οι εφεσείοντες καταχώρισαν αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, αντικείμενο της παρούσας έφεσης, στην οποία ισχυρίζονταν πως ο εφεσίβλητος δεν εδικαιούτο να τερματίσει τη σύμβαση, στη βάση του όρου που προαναφέραμε, γιατί δεν ίσχυαν οι περιστάσεις που προβλέπονταν σ' αυτόν. Ήταν η θέση τους πως ο εφεσίβλητος ψευδώς επικαλέστηκε τον όρο για να τερματίσει τη σύμβαση, επειδή το ενοίκιο των £700 αποδείκτηκε γι' αυτόν πολύ ψηλό. Σκοπός του ήταν να βρει άλλο σπίτι με χαμηλότερο ενοίκιο.
Ο εφεσείων 1 κατέθεσε στο Δικαστήριο πως το βράδυ της 29.1.97, που ο εφεσίβλητος θα εγκατέλειπε το σπίτι, πέρασε από εκεί οπόταν και είδε να φορτώνουν τα έπιπλα του εφεσίβλητου σε φορτηγό. Αντί όμως το φορτηγό να πάει στο λιμάνι, πήγε σε σπίτι της οδό Σούτζου 9Α στη Μέσα Γειτονιά.
Ο ίδιος ο εφεσίβλητος, καταθέτοντας στο Δικαστήριο, είπε πως από το 1995 εργαζόταν στην εταιρεία Kemin (Overseas) Ltd ως διευθυντής πωλήσεων για τη Μέση Ανατολή με έδρα την Αθήνα, όπου και διέμενε. Τον Οκτώβρη του 1995 μετατέθηκε στη Λεμεσό, όπου και ενοικίασε το σπίτι των εφεσειόντων. Τον Οκτώβρη του 1996, και ενώ βρισκόταν στη Σαουδική Αραβία για τους σκοπούς της εργασίας του, δημιουργήθηκε κάποιο επεισόδιο με τους διευθυντές της εργοδότριας εταιρείας και του ιδίου, με αποτέλεσμα να απολυθεί από την εργασία του. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο οι εργοδότες του είχαν ήδη ειδοποιήσει το τμήμα αλλοδαπών πως ο ίδιος δεν εργαζόταν πλέον μαζί τους, ζήτησαν δε από αυτόν την επιστροφή του αυτοκινήτου της εταιρείας και ταυτόχρονα σταμάτησαν να τον πληρώνουν. Δεν είχε ως εκ τούτου άλλη επιλογή παρά να φύγει από την Κύπρο γιατί δεν είχε πλέον εισόδημα για να ζει εδώ. Φρόντισε να σταλούν τα υπάρχοντα του στην Αίγυπτο, που είναι η πατρίδα του, αλλά τον Νοέμβρη του ίδιου έτους η σύζυγος του, που εγκυμονούσε κατόπιν συμβουλής του γιατρού της θα΄πρεπε να παραμείνει στην Κύπρο γιατί η κατάσταση της υγείας της δεν της επέτρεπε να ταξιδέψει. Ο εφεσίβλητος, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του, εξασφάλισε εργασία σε Ολλανδική εταιρεία από 1.1.97. Η σύζυγος του με το μικρό παιδί έμεινε στην Κύπρο. Τα καθήκοντα όμως του ιδίου επέβαλλαν να διακινείται στη Μέση Ανατολή διαμένοντας στην Ολλανδία και σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής. Επισκεπτόταν όμως και την Κύπρο για να βλέπει την οικογένεια του. Η εργοδότρια εταιρεία του ενεγράφη ως υπεράκτια εταιρεία στην Κύπρο το 2000.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του, που συνοψίσαμε πιο πάνω, και αποδέκτηκε ως αληθινά αυτά που είπε ο εφεσίβλητος. Έδωσε μάλιστα πειστικούς λόγους για την κατάληξη του. Συναφώς, επισήμανε πως ο εφεσίβλητος στις 30.12.96 καταχώρισε την υπ΄αριθμό 8137/96 αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εναντίον της πρώην εργοδότριας εταιρείας του Kemin (Overseas) Ltd, για αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της εργοδότησης του. Όταν καταχωρίστηκε η αγωγή αυτή δεν είχε δημιουργηθεί το πρόβλημα μεταξύ των διαδίκων στην υπόθεση. Σε εκείνη μάλιστα την αγωγή ο εφεσίβλητος αξίωνε και ποσό £7.700, υποχρέωση που ανέκυπτε από τα ενοίκια που θα πλήρωνε στους εφεσείοντες. Τα στοιχεία αυτά αποδείκνυαν, κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, και ορθά στην κρίση μας, πως ο εφεσίβλητος γνήσια επικαλέστηκε για τον τερματισμό της σύμβασης ενοικίασης τον επίμαχο όρο, η δε αγωγή του εναντίον της εργοδότριας εταιρείας ήταν εξίσου γνήσια, και τούτο κατ' αντίθεση προς τους ισχυρισμούς που πρόβαλαν οι εφεσείοντες.
Δεν έχει προωθηθεί κανένας λόγος ενώπιον μας, που να πείθει πως οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, μετά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, είναι εσφαλμένες. Η εισήγηση στο εφετείο πως τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, μετά την αξιολόγηση της μαρτυρίας που προσκομίζεται ενώπιον του, είναι λαθεμένα αποτυγχάνει, εφόσον δεν συντρέχουν για την επέμβαση του εφετείου, οι προϋποθέσεις που επανειλημμένα έθεσε η νομολογία. Χιλιοειπωμένη η αρχή. Φαίνεται όμως πως δεν υπάρχει διάθεση να αφομοιωθεί και να ακολουθηθεί, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι διάδικοι και να χάνεται πολύτιμος χρόνος του Δικαστηρίου. Ακόμη ένα σημείο στην υπόθεση. Οι εφεσείοντες ζητούσαν αποζημιώσεις για ζημιές που έγιναν στο σπίτι, όταν τούτο εγκαταλείφθηκε από τον εφεσίβλητο. Το Δικαστήριο αξιολογώντας τη μαρτυρία που προσκομίστηκε, έκρινε πως οι ζημιές αυτές αποκαθίσταντο με ποσό £230. Δεδομένου όμως ότι ο εφεσίβλητος είχε ήδη πληρώσει £1500 στους εφεσείοντες, για την πιθανή κάλυψη τέτοιων ζημιών, έκρινε, και πολύ ορθά, πως οι εφεσείοντες δεν εδικαιούντο σε οποιοδήποτε ποσό, έστω και αν ο εφεσίβλητος δεν ανταπαιτούσε το υπόλοιπο ποσό από τις £1500, που είχε ήδη πληρώσει.
Κρίνουμε πως η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να απορρίψει την αγωγή των εφεσειόντων ήταν ορθή. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.