|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1132
16 Ιουνίου, 2004
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
WOLFGANG RECKENDORFER,
Εφεσείων-Kαθ' ου η αίτηση 1,
v.
DAPHNEE FRANCE MARIE RECKENDORFER,
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
(Έφεση Αρ. 179)
Αποφάσεις και Διατάγματα ― Ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα που σκοπό έχει τη διασφάλιση της εκτέλεσης της τελικής απόφασης ―Ποίο είναι το πρωταρχικό κριτήριο και ποίοι παράγοντες προσμετρούν στην έκδοσή του.
Δίκαιο Επιείκειας ― Εμπίστευμα σε οικογενειακές διαφορές ― Ποίοι παράγοντες πρέπει να καθοδηγούν την κρίση του Δικαστηρίου ― Η ρύθμιση των περιουσιακών διαφορών δεν έχει ως στοιχείο την τιμωρία ή τον εκβιασμό ενός των διαδίκων.
Οι διάδικοι είναι αλλοδαποί, γνωρίστηκαν στην Αυστρία και τέλεσαν εκεί γάμο στις 28.8.1997. Αμέσως εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο όπου ο εφεσείων σε συνεργασία με άλλο πρόσωπο συνέστησε ιθύνουσα υπεράκτια εταιρεία και ακολούθως αριθμό θυγατρικών εταιρειών μέσω των οποίων ασχολείται επικερδώς με την εμπορία και διάθεση τσιγάρων σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι σχέσεις του ζεύγους διαταράχθηκαν και η συμβίωση τους τερματίστηκε τον Μάιο του 2002. Δεν έχουν παιδιά. Η εφεσίβλητη δεν είχε καμιά απολύτως συμμετοχή ή ανάμειξη στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων του εφεσείοντος.
Το Δικαστήριο εξέδωσε, μετά από μονομερή ενδιάμεση αίτηση, διάταγμα εναντίον του εφεσείοντος σύμφωνα με το οποίο εμποδιζόταν να αποσύρει ή αποξενώσει οιονδήποτε ποσό, μέχρι συνολικού ποσού £3.000.000, από διάφορους λογαριασμούς του στην Τράπεζα Κύπρου, που αναφέρονται στο διάταγμα καθώς επίσης και να αποξενώσει το 50% των μετοχών του σε διάφορες εταιρείες. Η εφεσίβλητη βάσισε αποκλειστικά την υπόθεσή της για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος στις αρχές της επιείκειας με την εισήγηση ότι ο εφεσείων είναι εμπιστευματούχος προς όφελος της του μισού ολόκληρης της περιουσίας του, επειδή όταν την παντρεύτηκε της δήλωσε ότι η ίδια θα δικαιούτο σ' αυτό το μερίδιο. Για να παντρευτεί τον εφεσείοντα και να έλθει μαζί του στην Κύπρο, είχε εγκαταλείψει διευθυντική θέση στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Ο εφεσείων έφερε ένσταση στο διάταγμα. Το Δικαστήριο όμως διέταξε όπως το προσωρινό διάταγμα παραμείνει σε ισχύ.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωταρχικό κριτήριο, στην έκδοση ενδιάμεσου προσωρινού διατάγματος, που σκοπό έχει να διασφαλίσει την εκτέλεση της τελικής απόφασης, είναι η πιθανολόγηση επιτυχίας της αγωγής. Στο ενδεχόμενο τελικό αποτέλεσμα περιλαμβάνεται βεβαίως, και προσμετρά, και ο βαθμός επιτυχίας σε ό,τι αφορά τις αιτούμενες θεραπείες, το ύψος του ποσού που απαιτείται και αυτού που στο στάδιο της εξέτασης του προσωρινού διατάγματος πιθανολογείται πως θα αποδοθεί στην τελική απόφαση.
2. Η προϋπόθεση για πιθανολόγηση επιτυχίας της αξίωσης της εφεσίβλητης δεν ικανοποιείται στην παρούσα υπόθεση, με βάση τις αρχές της επιείκειας, πως δικαιούται στο ήμισυ της περιουσίας του εφεσείοντος.
3. Κατά την εφαρμογή των αρχών της επιείκειας, και όπου εγείρεται ισχυρισμός εμπιστεύματος σε οικογενειακές διαφορές η κρίση του Δικαστηρίου πρέπει να στηρίζεται στα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης αλλά και στη λογική των πραγμάτων.
Το επίδικο διάταγμα ακυρώνεται και υποκαθίσταται με διάταγμα στο οποίο το συνολικό ποσό το οποίο δεν δικαιούται να αποξενώσει ο εφεσείων μειώνεται στο ποσό των £150.000.
Η έφεση επιτράπηκε χωρίς έξοδα. Η διαταγή του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα ακυρώθηκε και υποκαταστάθηκε με διαταγή πως δεν θα υπάρξουν έξοδα και στην πρωτόδικη διαδικασία.
Έφεση.
Έφεση από τον καθ' ου η αίτηση κατά της απόφασης Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 13/3/03 (Αρ. Αγωγής 57/02) με την οποία εξέδωσε, κατόπιν μονομερούς ενδιάμεσης αίτησης της εν διαστάσει συζύγου του διάταγμα εναντίον του σύμφωνα με το οποίο εμποδιζόταν να αποσύρει, χρησιμοποιήσει, δεσμεύσει, παραλάβει και γενικά αποξενώσει οιονδήποτε ποσό, μέχρι συνολικού ποσού £3.000.000, από διάφορους λογαριασμούς του στην Τράπεζα Κύπρου, που αναφέρονται στο διάταγμα, καθώς επίσης και να εγγράψει, μεταβιβάσει, επιβαρύνει, δεσμεύσει ή άλλως πως αποξενώσει το 50% των μετοχών που κατέχει στις διάφορες εταιρείας του, που ανέρχονται σε 19.
Χρ. Μελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Πιριλίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Τα ουσιώδη γεγονότα, που χρειάζεται να εκτεθούν για να αποφασιστεί η παρούσα έφεση, είναι τα εξής: ο εφεσείων και η εφεσίβλητη, που είναι αλλοδαποί, γνωρίστηκαν στην Αυστρία και τέλεσαν εκεί το γάμο τους στις 28.8.97. Αμέσως μετά εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο, όπου και διέμεναν στα Πάνω Πολεμίδια, επαρχία Λεμεσού. Ο εφεσείων ασχολείτο στην Αυστρία με εμπορικές επιχειρήσεις οι οποίες όμως, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της εφεσίβλητης, δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Εδώ όμως, σε συνεργασία με άλλο πρόσωπο, ο εφεσείων συνέστησε ιθύνουσα υπεράκτια εταιρεία και ακολούθως αριθμό θυγατρικών εταιρειών, μέσω των οποίων ασχολείται με την εμπορία και διάθεση τσιγάρων σε πολλές χώρες του κόσμου. Φαίνεται πως οι δραστηριότητες των εταιρειών του αποδείχθηκαν επικερδείς, και ο ίδιος και η σύζυγος του ζούσαν πολυτελή και κοσμική ζωή. Οι σχέσεις τους όμως διαταράχθηκαν και στις αρχές του Μάη 2002 ο εφεσείων εξέφρασε στην εφεσίβλητη την επιθυμία του για διαζύγιο. Της πρότεινε $100.000 και για μια τριετία μηνιαία διατροφή £2.000. Η πρόταση απορρίφθηκε και, δεδομένου ότι η έγγαμη συμβίωση είχε διακοπεί, η εφεσίβλητη καταχώρισε εναρκτήρια αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο στις 2.10.2002 για τη ρύθμιση των περιουσιακών διαφορών της με τον εφεσείοντα.
Το Δικαστήριο εξέδωσε, μετά από μονομερή ενδιάμεση αίτηση, διάταγμα εναντίον του εφεσείοντα σύμφωνα με το οποίο εμποδιζόταν να αποσύρει, χρησιμοποιήσει, δεσμεύσει, παραλάβει και γενικά αποξενώσει οιονδήποτε ποσό, μέχρι συνολικού ποσού £3.000.000, από διάφορους λογαριασμούς του στην Τράπεζα Κύπρου, που αναφέρονται στο διάταγμα, καθώς επίσης και να εγγράψει, μεταβιβάσει, επιβαρύνει, δεσμεύσει ή άλλως πως αποξενώσει το 50% των μετοχών που κατέχει στις διάφορες εταιρείας του, που ανέρχονται σε 19.
Ο εφεσείων έφερε ένσταση στο διάταγμα όταν η επίδικη αίτηση ορίστηκε για συζήτηση. Το Δικαστήριο όμως διέταξε όπως το προσωρινό διάταγμα, ημερομηνίας 3.10.2001, με το περιεχόμενο που αναφέραμε πιο πάνω, παραμείνει σε ισχύ. Η απόφαση αυτή, ημερομηνίας 13.3.2003, είναι το αντικείμενο της έφεσης.
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εμπεριστατωμένη. Σ' αυτή γίνεται αναφορά στο νομικό υπόβαθρο της αίτησης, στις εκατέρωθεν εισηγήσεις των δικηγόρων και στις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων. Να σημειώσουμε πως ο εφεσείων δεν παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο για να αντεξεταστεί επί της ενόρκου του δηλώσεως. Η απόφαση του Δικαστηρίου σε ό,τι αφορά τα γεγονότα της υπόθεσης και τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν στηρίζεται αποκλειστικά στην ένορκη δήλωση της εφεσίβλητης. Η εφεσίβλητη βάσισε αποκλειστικά την υπόθεση της, για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, στις αρχές της επιείκειας με την εισήγηση πως ο εφεσείων είναι εμπιστευματούχος προς όφελος της του μισού ολόκληρης της περιουσίας του. Και τούτο γιατί όταν την παντρεύτηκε της δήλωσε πως η ίδια θα δικαιούτο σ' αυτό το μερίδιο. Για να παντρευτεί τον εφεσείοντα, και να έλθει στην Κύπρο μαζί του, είχε εγκαταλείψει την εργασία της ως διευθύνουσα σύμβουλος του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Ο πρωτόδικος δικαστής εξέδωσε το υπό κρίση διάταγμα στη βάση μόνο του πιο πάνω ισχυρισμού της εφεσίβλητης, όπως προβλήθηκε στην ένορκη της δήλωση.
Είναι γνωστές οι αρχές που διέπουν το ασφαλιστικό μέτρο, την έκδοση δηλαδή ενδιάμεσου προσωρινού διατάγματος, που σκοπό έχει να διασφαλίσει την εκτέλεση της τελικής απόφασης. Το πρωταρχικό κριτήριο, στην έκδοση τέτοιου διατάγματος, είναι η πιθανολόγηση επιτυχίας της αγωγής. Στο ενδεχόμενο τελικό αποτέλεσμα περιλαμβάνεται βεβαίως, και προσμετρά, και ο βαθμός επιτυχίας σε ό,τι αφορά τις αιτούμενες θεραπείες, το ύψος π.χ. του ποσού που απαιτείται, και αυτού που στο στάδιο της εξέτασης του προσωρινού διατάγματος πιθανολογείται πως θα αποδοθεί στην τελική απόφαση.
Με το πιο πάνω κριτήριο ας εξετάσουμε την ενώπιον μας υπόθεση. Ο γάμος των διαδίκων έγινε στις 28.8.97 και η συμβίωση τερματίστηκε το Μάϊο του 2002. Έμειναν δηλαδή μαζί για λιγότερο από 5 χρόνια. Δεν έχουν παιδιά. Ο εφεσείων ασχολείτο με το είδος των επιχειρήσεων που διεξάγει στην Κύπρο, και προηγουμένως στην Αυστρία, προτού γνωρίσει την εφεσίβλητη. Οι επιχειρήσεις του εδώ είχαν επιτυχία. Η εφεσίβλητη δεν είχε καμιά απολύτως συμμετοχή ή ανάμειξη στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων του εφεσείοντα. Η συνεισφορά της προς τον εφεσείοντα συνίστατο στη συνοδεία του κατά τις κοινωνικές και κοσμικές τους υποχρεώσεις και, καθώς ένας μπορεί να υποθέσει, κατά τη διάρκεια που ζούσαν ως αρμονικό ζευγάρι υπήρχε η αμοιβαία αγάπη, εκτίμηση και φροντίδα.
Έχοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα, που αναδύονται από τους ισχυρισμούς της ίδιας της εφεσίβλητης, ερωτάται: πώς είναι δυνατό να πιθανολογηθεί ότι θα επιτύχει στην αξίωση της, με βάση τις αρχές της επιείκειας, πως δικαιούται στο ήμισυ της περιουσίας του συζύγου της; Και μάλιστα στηριζόμενη στον απλό ισχυρισμό της πως έτσι της υποσχέθηκε ο σύζυγος της;
Έχουμε τη γνώμη πως κατά την εφαρμογή των αρχών της επιείκειας, και όπου εγείρεται ισχυρισμός εμπιστεύματος σε οικογενειακές διαφορές η κρίση του Δικαστηρίου πρέπει να στηρίζεται στα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης, αλλά και στη λογική των πραγμάτων. Η ρύθμιση των περιουσιακών διαφορών δεν έχει ως στοιχείο την τιμωρία ή τον εκβιασμό ενός των διαδίκων.
Ενόψει των ανωτέρω, κρίνουμε πως οι όροι του διατάγματος, όπως τους έχουμε αναφέρει πιο πάνω, δεν δικαιολογούνται υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης. Το διάταγμα ως έχει ακυρώνεται και υποκαθίσταται με το ακόλουθο:
«Ο εφεσείων εμποδίζεται από του να αποσύρει, ή χρησιμοποιήσει, ή δεσμεύσει ή παραλάβει ή καθ΄οιονδήποτε άλλο τρόπο αποξενώσει οποιοδήποτε ποσό μέχρι συνολικού ποσού £150.000 σε οιονδήποτε νόμισμα από οποιοδήποτε από τους λογαριασμούς του στην Τράπεζα Κύπρου Λτδ στη Λεμεσό ή και μεταξύ άλλων από τους ακόλουθους τραπεζικούς λογαριασμούς της πιο πάνω τράπεζας:
I. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-42-013033-06
ΙΙ. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-42-022172-06
ΙΙΙ. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-42-025716-06
ΙV. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-42-026933-06
V. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-41-062758-06
VI. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-02-613259
VII. Λογαριασμός υπ' αρ. 0385-02-011038.
Δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα εδώ, και η διαταγή του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα ακυρώνεται και υποκαθίσταται με διαταγή πως δεν θα υπάρξουν οποιαδήποτε έξοδα και στην πρωτόδικη διαδικασία.
Η έφεση επιτρέπεται χωρίς έξοδα. Η διαταγή του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα ακυρώνεται και υποκαθίσταται με διαταγή πως δεν θα υπάρξουν έξοδα και στην πρωτόδικη διαδικασία.