|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1067
3 Iουνίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
Α. PANTECHIS CONSTRUCTION & CO. LTD,
Εφεσείουσα-Eναγόμενη,
v.
1. ΑΝΔΡΕΑ ΤΥΛΛΗ,
2. ΜΑΡΙΑΣ ΤΥΛΛΗ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11370)
Μαρτυρία ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Οι εφεσίβλητοι με την αγωγή τους ζητούσαν από την εφεσείουσα εταιρεία την επιστροφή των £4.500 που έδωσαν ως πρώτη δόση στη βάση προνοιών έγγραφης συμφωνίας με την οποία οι πρώτοι αγόρασαν μια οικία που θα ανεγειρόταν στον Στρόβολο από την δεύτερη. Στο πρωτόδικο Δικαστήριο υποστηρίχθηκε από τους εφεσίβλητους πως η εφεσείουσα δεν τήρησε τη σύμβαση, γιατί αρνήθηκε να μεταβιβάσει το σπίτι στο όνομά τους, μολονότι οι ίδιοι ήσαν έτοιμοι να καταβάλουν το υπόλοιπο του τιμήματος ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση. Η εφεσείουσα υποστήριξε πως είναι οι εφεσίβλητοι που παραβίασαν όρους της συμφωνίας αναφορικά με την πληρωμή των καθορισμένων δόσεων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα πως η εφεσείουσα αρνήθηκε ουσιαστικά να μεταβιβάσει το σπίτι επ' ονόματι των εφεσιβλήτων ή δεν μπορούσε να το πράξει γιατί δεν είχε εξασφαλίσει πολεοδομική άδεια. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο επιδίκασε στους εφεσίβλητους το πιο πάνω ποσό.
Η εφεσείουσα εταιρεία εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση. Οι λόγοι έφεσης επικεντρώνονται στην ανάλυση και αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο και στις τελικές διαπιστώσεις του ότι η εφεσείουσα εταιρεία δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει στη μεταβίβαση με αποτέλεσμα οι εφεσίβλητοι να τερματίσουν τη συμφωνία.
Αποφασίστηκε ότι:
Οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου στηρίχθηκαν στα έγγραφα που κατατέθηκαν, καθώς επίσης και στην προφορική μαρτυρία, η οποία συζητήθηκε σε έκταση για να αιτιολογηθεί και η κατάληξη του Δικαστηρίου, ως προς την αξιοπιστία των προσώπων που την προσκόμισαν. Δεν παρέχεται πεδίο επέμβασης στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 5/4/02 (Αρ. Αγωγής 510/97) με την οποία επιδικάστηκε εναντίον της εναγόμενης το αιτηθέν με την αγωγή ποσό των £4.500 το οποίο αντιπροσώπευε την πρώτη δόση την οποία κατέβαλαν οι ενάγοντες για την αγορά μιας οικίας την οποία η εναγόμενη θα ανήγειρε σε οικόπεδο στο Στρόβολο δυνάμει μεταξύ τους συμφωνίας ημερ. 21/3/96 την οποία η εναγόμενη τερμάτισε πωλώντας σε άλλο αγοραστή την οικία και ανταπαίτηση από την εναγόμενη εταιρεία για κατ' ισχυρισμό ζημία την οποία υπέστη από την μη καταβολή των συμφωνηθέντων δόσεων από τους ενάγοντες.
Κρ. Παπαλοΐζου, για την Εφεσείουσα.
Στ. Ερωτοκρίτου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα εταιρεία συνεβλήθη εγγράφως στις 21.3.96 με τους δύο εφεσίβλητους. Με βάση τις πρόνοιες της συμφωνίας, οι τελευταίοι αγόρασαν μια οικία, που θα αναγειρόταν σε μισό οικόπεδο στην ενορία Άγιος Βασίλειος στο Στρόβολο. Το τίμημα καθορίστηκε σε £90.000 και θα πληρωνόταν ως ακολούθως: £4.500 με την υπογραφή του συμβολαίου, £10.000 στις 28.3.1996, £32.000 μέχρι τις 20.4.1996 και £43.500 μέχρι της 15.5.1996, οπόταν και θα γινόταν η μεταβίβαση του ακινήτου. Οι εφεσίβλητοι πλήρωσαν την πρώτη δόση των £4.500, με την υπογραφή του συμβολαίου. Συμφωνήθηκε επίσης πως η εφεσείουσα είχε υποχρέωση να εξασφαλίσει τελική έγκριση της οικοδομής από την πολεοδομία.
Τα πιο πάνω συνιστούν παραδεκτά γεγονότα. Απομένει να καθοριστούν τα επίδικα ζητήματα, που ήσαν το αντικείμενο της συζήτησης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η απόφαση του οποίου αμφισβητείται από την εφεσείουσα. Στο πρωτόδικο Δικαστήριο υποστηρίχτηκε από τους εφεσίβλητους πως η εφεσείουσα δεν τήρησε τη σύμβαση, γιατί αρνήθηκε να μεταβιβάσει το σπίτι στο όνομα τους, μολονότι οι ίδιοι ήσαν έτοιμοι να καταβάλουν το υπόλοιπο του τιμήματος ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση. Ισχυρίστηκαν μάλιστα πως η εφεσείουσα είχε παραδώσει το σπίτι σε άλλα πρόσωπα.
Η εφεσείουσα διατείνεται πως είναι οι εφεσίβλητοι που δεν τήρησαν τους όρους της συμφωνίας αναφορικά με την πληρωμή των καθορισμένων δόσεων, και γι' αυτό την τερμάτισαν πωλώντας σε άλλο αγοραστή το σπίτι, εξέλιξη μάλιστα που, κατά τους ισχυρισμούς της, επέφερε ζημία για την οποία και ήγειρε ανταπαίτηση.
Οι εφεσίβλητοι με την αγωγή τους ζητούσαν μόνο την επιστροφή των £4.500, που έδωσαν ως πρώτη δόση στη βάση των προνοιών της συμφωνίας.
Η δικαστής ανέλυσε με λεπτομέρεια, στην από 42 σελίδες απόφαση της, τη μαρτυρία που προσκομίστηκε και αφού την αξιολόγησε κατέληξε στο συμπέρασμα πως είναι η εφεσείουσα που δεν εκπλήρωσε τους όρους της σύμβασης. Αρνήθηκε ουσιαστικά να μεταβιβάσει το σπίτι επ΄ονόματι τους, ή δεν μπορούσε να το πράξει γιατί δεν είχε εξασφαλίσει πολεοδομική άδεια. Ως εκ τούτου η δικαστής επιδίκασε στους εφεσίβλητους το πιο πάνω ποσό. Με την παρούσα έφεση επιδιώκεται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης.
Οι διαπιστώσεις της δικαστού δεν στηρίζονται μόνο στην προφορική μαρτυρία. Αυτή ενισχύεται και από τη γραπτή καθώς επίσης και στη λογική συνέπεια των πραγμάτων, όπως αυτά αναδύθηκαν στην υπόθεση. Θα σταθούμε στις πιο σοβαρές διαπιστώσεις, οι οποίες και αναπόφευκτα οδήγησαν στην ορθή κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στις 22.7.1996 η εφεσείουσα, δια του δικηγόρου της, έστειλε επιστολή στους εφεσίβλητους, τεκμήριο 2, καλώντας τους να καταβάλουν όλα τα οφειλόμενα ποσά μέσα σε 30 ημέρες, διαφορετικά θα προχωρούσαν με τον τερματισμό της συμφωνίας. Οι εφεσίβλητοι απάντησαν στις 31.7.1996, τεκμήριο 3, πως ήταν έτοιμοι να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους νοουμένου ότι η εφεσείουσα είχε εξασφαλίσει την τελική έγκριση της πολεοδομίας. Η εφεσείουσα δεν προχώρησε στον τερματισμό της σύμβασης, όπως είχε προειδοποιήσει στην επιστολή της 22.7.1996. Οι εφεσίβλητοι επισκέφθηκαν την οικία, αντικείμενο της σύμβασης, στις 4.8.1996 και πρόσεξαν πως σ' αυτή υπήρχαν έπιπλα και άλλα αντικείμενα, που διαπιστώθηκε πως ανήκαν στο ζεύγος Σολομωνίδη. Ζήτησαν ως εκ τούτου στις 5.8.1996, τεκμήριο 4 την επιστροφή του ποσού των £4.500. Η εφεσείουσα απάντησε στις 7.8.1996, τεκμήριο 5, πως ήταν έτοιμη να προχωρήσει με την υλοποίηση της συμφωνίας Οι εφεσίβλητοι κάλεσαν το διευθυντή της εφεσείουσας, με επιστολή τους ημερ. 22.8.1996, τεκμήριο 6, να παραστεί στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο στις 26.8.1996, για να γίνει η μεταβίβαση. Πράγματι στις 26.8.1996 ο εφεσίβλητος 1, και ο διευθυντής της εφεσείουσας συναντήθηκαν στο κτηματολόγιο. Ο τελευταίος όμως δήλωσε πως δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει στη μεταβίβαση. Ως εκ τούτου οι εφεσίβλητοι τερμάτισαν τη συμφωνία στις 29.8.1996.
Δεν διαπιστώθηκε η ακριβής ημερομηνία της πώλησης της οικίας στο ζεύγος Σολομωνίδη, αλλά από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε η δικαστής συμπέρανε πως τούτο πρέπει να έγινε τις 22.8.1996, πριν από την ημερομηνία που έληγε η προθεσμία των 30 ημερών, που η ίδια η εφεσείουσα έθεσε στους εφεσίβλητους για την υλοποίηση της συμφωνίας.
Στους λόγους έφεσης και στο περίγραμμα που καταχωρίστηκε από το δικηγόρο της εφεσείουσας για να τους υποστηρίξει, έγινε προσπάθεια να πληγεί η ανάλυση της μαρτυρίας, όπως αυτή έγινε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, και οι τελικές διαπιστώσεις του, όπως τις εκθέσαμε πιο πάνω. Η προσπάθεια, κατά την άποψη μας, απέβη άκαρπη. Οι διαπιστώσεις της πρωτόδικης δικαστού στηρίχτηκαν στα έγγραφα που κατατέθηκαν, καθώς επίσης και στην προφορική μαρτυρία, η οποία συζητήθηκε σε έκταση για να αιτιολογηθεί και η κατάληξη του Δικαστηρίου, ως προς την αξιοπιστία των προσώπων που την προσκόμισαν. Δεν υπάρχει πεδίο επέμβασης μας σ' αυτές τις διαπιστώσεις. Η έφεση είναι αβάσιμη και απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.