|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 918
4 Μαΐου, 2004
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
1. NUR CELIK SANAYI VE TICARET A.S.,
2. TURKIYE EMLAK BANKASI A.S.,
Ενάγοντες,
ν.
1. ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "MARWA M" ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΟΥ
ΤΩΡΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "KATRINA I"
ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΜΠΟΤΙΑΣ,
2. ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΕΚ 5.000 ΜΕΤΡΙΚΩΝ ΤΟΝΩΝ ΣΙΔΗΡΟΥ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ MARWA M ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΛΟΙΟ ΤΩΡΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ KATRINA I ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΜΠΟΤΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 15/2002)
Ναυτοδικείο ― Μεταφορά αγαθών διά θαλάσσης ― Παράβαση σχετικής σύμβασης ― Επιδίκαση αποζημιώσεων ― Αίτηση εξ αποφάσεως πιστωτών για πληρωμή της αξίας του φορτίου τους από το εκπλειστηρίασμα του φορτίου ― Κατά πόσο το εκπλειστηρίασμα του φορτίου, όντας προϊόν πώλησης μη ξεχωρίσιμου και άγνωστης περιγραφής φορτίου, μπορούσε να θεωρηθεί ως το "υποκατάστατο" του επίδικου φορτίου, δεδομένης της ύπαρξης εξ αποφάσεως πιστωτών σε άλλες αγωγές οι οποίοι και αυτοί διεκδίκησαν φορτία επί του εναγόμενου πλοίου.
Οι αιτητές, δικαιούχοι φορτίου εκ 5.000 μετρικών τόνων σιδήρου το οποίο αποτελούσε μέρος φορτίου που είχε φορτωθεί στο εναγόμενο πλοίο στη βάση σύμβασης μεταφοράς και το οποίο ουδέποτε παρέλαβαν, εξασφάλισαν απόφαση για αποζημιώσεις εκ δολαρίων ΗΠΑ$1.200.000,00 ίσες προς την αποδειχθείσα αξία του φορτίου. Φορτία σιδήρου που είχαν φορτωθεί στο εναγόμενο πλοίο διεκδίκησαν με ξεχωριστές αγωγές τους και νομικά πρόσωπα του εξωτερικού τα οποία επίσης εξασφάλισαν αποφάσεις για αποζημιώσεις για παράβαση των αντίστοιχων συμβάσεων μεταφοράς των φορτίων σιδήρου. Επειδή το φορτίο δεν ήταν ξεχωρίσιμο και επίσης επειδή η παράταση παραμονής του πλοίου στο λιμάνι Λεμεσού ενείχε κινδύνους ατυχήματος, διατάχθηκε η πώληση πλοίου και φορτίου η οποία απέφερε το ποσό δολαρίων ΗΠΑ$789.000,00 από την πώληση του φορτίου σιδήρου.
Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές ζητούν διαταγή του Δικαστηρίου όπως το πιο πάνω ποσό πληρωθεί προς αυτούς προς ικανοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου που είχε εκδοθεί υπέρ τους, επιφυλάσσοντας τα δικαιώματά τους για το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους τους. Ο δικηγόρος τους υποστήριξε ότι η υπόθεση των πελατών του διακρίνεται από τις άλλες στο ότι τα δικαιώματα των εξ αποφάσεως δανειστών είναι μόνο κατά του πλοίου και δεν επεκτείνονται και στο εκπλειστηρίασμα του φορτίου καθότι μόνο οι πελάτες του αιτητές διεκδίκησαν την κυριότητα του συγκεκριμένου φορτίου 5.000 μετρικών τόνων με αγωγή in rem κατά του φορτίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το εκπλειστηρίασμα δεν μπορεί να θεωρείται ως το «υποκατάστατο» του επίδικου φορτίου, όπως εισηγήθηκε ο δικηγόρος των αιτητών, εφόσον προήλθε και είναι το προϊόν πώλησης μη ξεχωρίσιμου και άγνωστης περιγραφής φορτίου σιδήρου που ενδεχομένως (δυνητικά) περιλάμβανε μέρος των φορτίων των εναγόντων / εξ αποφάσεως δανειστών των άλλων αγωγών.
2. Το εκπλειστηρίασμα θα πρέπει να αποδοθεί στους εξ αποφάσεως δανειστές υπέρ των οποίων έχουν επιδικασθεί αποζημιώσεις.
3. Οι αιτητές δεν βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των εξ αποφάσεως δανειστών των άλλων αγωγών και συνεπώς η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει εφόσο στερείται νομικού και πραγματικού ερείσματος.
4. Δοθέντος ότι το εκπλειστηρίασμα δεν είναι αρκετό για να ικανοποιήσει πλήρως όλες τις απαιτήσεις, η εφαρμογή του πιο κάτω μαθηματικού τύπου αποτελεί τον πιο δίκαιο τρόπο αναλογικής κατανομής του εκπλειστηριάσματος μεταξύ των εξ αποφάσεως δανειστών στις αγωγές:
Ποσό εκπλειστηριάσματος (περιλαμβανομένων των τόκων αν υπάρχουν): (διά) του συνόλου των εξ αποφάσεως χρεών των αγωγών Χ (επί) του ποσού της κάθε απόφασης χωριστά που αφορά στην απαίτηση.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές - ενάγοντες οι οποίοι απέδειξαν ότι ήταν δικαιούχοι φορτίου σιδήρου το οποίο φορτώθηκε στο εναγόμενο πλοίο αλλά ουδέποτε παραλήφθηκε από αυτούς και υπέρ των οποίων επιδικάστηκαν αποζημιώσεις ΗΠΑ $1.200.000, για διαταγή του Δικαστηρίου με την οποία να διατάσσεται η πληρωμή στον εκ των δικηγόρων των αιτητών/εξ αποφάσεως πιστωτών κ. Αιμίλιο Λεμονάρη του ποσού των Δολαρίων Η.Π.Α. $ 789.000,00 πλέον δεδουλευμένους τόκους, το οποίον αντιπροσωπεύει το προϊόν της πώλησης του εναγόμενου φορτίου και είναι κατατεθειμένο στο Δικαστήριο, προς ικανοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου υπέρ των εναγόντων/αιτητών στην πιο πάνω αγωγή.
Αιμ. Λεμονάρης και G. Katri, για τους Ενάγοντες-Αιτητές.
Α. Θεοφίλου, για τους Καθ' ων η αίτηση-Ενάγοντες στις αγωγές 80/99 και 103/99.
Μ. Βορκάς, για τους Καθ' ων η αίτηση-Ενάγοντες στην αγωγή 130/99.
Α. Γιωρκάτζης, για τους Ιδιοκτήτες του πλοίου και του φορτίου.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές, εξ αποφάσεως πιστωτές στην υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγή, ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:
«(Α) Διαταγή του Δικαστηρίου με την οποία να διατάσσεται η πληρωμή στον εκ των δικηγόρων των αιτητών/εξ αποφάσεως πιστωτών κ. Αιμίλιο Λεμονάρη του ποσού των Δολαρίων Η.Π.Α. $789.000,00 πλέον δεδουλευμένους τόκους, το οποίον αντιπροσωπεύει το προϊόν της πώλησης του εναγόμενου φορτίου και είναι κατατεθειμένο στο Δικαστήριο, προς ικανοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου υπέρ των εναγόντων/αιτητών στην πιο πάνω αγωγή και
(Β) Τα έξοδα της αίτησης αυτής.»
Οι αιτητές απέδειξαν ότι είναι οι δικαιούχοι φορτίου εκ 5.000 μετρικών τόνων σιδήρου που φορτώθηκε στο εναγόμενο πλοίο σε λιμάνι της Τουρκίας για μεταφορά και παράδοση στο λιμάνι Hodeidah της Υεμένης. Απέδειξαν επίσης ότι λόγω παράβασης της συμφωνίας μεταφοράς από το εναγόμενο πλοίο, το φορτίο σιδήρου δεν έφθασε ποτέ στον προορισμό του ούτε παραλήφθηκε από τους δικαιούχους. Ενόψει των πιο πάνω διαπιστώσεων επιδικάστηκαν υπέρ των αιτητών αποζημιώσεις εκ δολαρίων ΗΠΑ $1.200.000,00, ίσες προς την αποδειχθείσα αξία του φορτίου.
Για σκοπούς πληρότητας αλλά και για την καλύτερη αντίληψη της πραγματικής κατάστασης θεωρώ χρήσιμη την παράθεση κάποιων γεγονότων που σχετίζονται με το αντικείμενο της αίτησης και τα επίδικα ζητήματα.
Νομικά πρόσωπα του εξωτερικού με χωριστές αγωγές* που καταχώρισαν στο Ανώτατο Δικαστήριο Κύπρου - Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου διεκδίκησαν αντιστοίχως φορτία σιδήρου που είχαν φορτωθεί στο εναγόμενο πλοίο από λιμάνια της Τουρκίας με διαφορετικούς προορισμούς εκφόρτωσης/παράδοσης στους δικαιούχους παραλήπτες. Όταν έφθασε το πλοίο στο λιμάνι της Λεμεσού αντί στα λιμάνια προορισμού για την εκφόρτωση και παράδοση του φορτίου σύμφωνα με τους όρους των αντίστοιχων συμφωνιών μεταφοράς/φορτωτικών, μέρος του συνολικού φορτίου σιδήρου, ακαθόριστης περιγραφής, εκφορτώθηκε από το πλοίο από πρόσωπα που παρέστησαν τους ιδιοκτήτες και μεταφέρθηκε στο εξωτερικό. Διαπιστώθηκε ότι το υπόλοιπο μέρος του φορτίου σιδήρου που παρέμεινε στο πλοίο δεν ήταν ξεχωρίσιμο καθότι, σύμφωνα με μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη, συμπεριλαμβανομένης και της μαρτυρίας του Αξιωματικού Ναυτοδικείου, μεγάλος όγκος χύδην περλίτη κάλυπτε τις δέσμες σιδήρου καθιστώντας αδύνατο τον προσδιορισμό των επιμέρους φορτίων που ειδικά διεκδικούσαν με τις χωριστές αγωγές τους οι δικαιούχοι. Οι φερόμενοι ως δικαιούχοι των επιμέρους φορτίων σιδήρου, ενάγοντες όλων των αγωγών κατά του πλοίου, συμπεριλαμβανομένων και των αιτητών της παρούσας αίτησης, δεν ήταν διατεθειμένοι να υποστούν ή να επιμερίσουν μεταξύ τους τη μεγάλη δαπάνη που χρειαζόταν για να καταστεί εφικτός ο προσδιορισμός του εναπομείναντος φορτίου σιδήρου επί του πλοίου, διάβημα το οποίο θα καθιστούσε τελικά εφικτή την έκδοση διαταγμάτων παράδοσης στους δικαιούχους ολόκληρου ή μέρους του φορτίου τους ανάλογα με την περίπτωση. Η παράταση της παραμονής του πλοίου στο λιμάνι της Λεμεσού ενείχε κινδύνους ατυχήματος λόγω της κακής κατάστασης του σκάφους ενώ ταυτόχρονα αυξάνονταν δραματικά τα έξοδα φύλαξης και συντήρησης του πλοίου χωρίς να υπάρχει βάσιμη προσδοκία κάλυψης των εν λόγω εξόδων από τους φερόμενους πλοιοκτήτες σε περίπτωση που οι αγωγές θα κατέληγαν σε επιτυχία ή από το ίδιο το προϊόν της πώλησης του πλοίου ή από οποιαδήποτε άλλη πηγή. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις διατάχθηκε η πώληση του πλοίου και του φορτίου.
Η πώληση πλοίου και φορτίου απέφερε τα πιο κάτω ποσά:
Φορτίο σιδήρου δολάρια ΗΠΑ $789.000,00.
Φορτίο περλίτη δολάρια ΗΠΑ $1.000,00.
Πλοίο δολάρια ΗΠΑ $310.000,00.
Σε όλες τις προμνησθείσες αγωγές διαπιστώθηκε παράβαση των αντίστοιχων συμβάσεων μεταφοράς των φορτίων σιδήρου που η κάθε μια αφορούσε και εκδόθηκαν αντιστοίχως αποφάσεις για αποζημιώσεις ίσες προς το ύψος της αποδειχθείσας αξίας των επί μέρους φορτίων όπως έγινε και στην παρούσα υπόθεση όπου, με βάση τα ίδια γεγονότα, στοιχειοθετήθηκε η παράβαση της συμφωνίας μεταφοράς από το εναγόμενο πλοίο. Για τον ίδιο επίσης λόγο όπως και στις άλλες υποθέσεις δεν εκδόθηκε διάταγμα παράδοσης του επίδικου φορτίου στους αιτητές.
Η παρούσα αίτηση επιδόθηκε στους δικηγόρους και των άλλων εξ αποφάσεως πιστωτών, κ. Α. Θεοφίλου και κ. Μ. Βορκά καθώς και στον κ. Γιωρκάτζη. Οι κ.κ. Θεοφίλου και Βορκάς καταχώρισαν χωριστές ενστάσεις εκ μέρους των πελατών τους ενώ ο κ. Γιωρκάτζης χωρίς να καταχωρήσει ένσταση, όταν εμφανίστηκε κατά την ημέρα της δίκης, δήλωσε πως δεν είχε ένσταση στην αίτηση του κ. Λεμονάρη. Σε ερώτηση του Δικαστηρίου κάτω από ποια ιδιότητα εμφανίζεται και προβαίνει σε δήλωση ότι δεν έχει ένσταση στο αίτημα, ο κ. Γιωρκάτζης ανέφερε ότι εκπροσωπεί τους ιδιοκτήτες του πλοίου και του φορτίου. Ιδιοκτήτης του πλοίου είπε, είναι η ΜΟΝΤΑΝΑ ΝΙΚΙ LTD και στη συνέχεια προέβη στην εξής δήλωση: «Επιθυμώ να διαφοροποιήσω την αρχική μου θέση με την εξής δήλωση, δεν έχω ένσταση να καταβληθεί στον κ. Λεμονάρη μέρος από το εκπλειστηρίασμα στην αναλογία του φορτίου των 5.000 τόνων από το φορτίο που έχει πωληθεί. Όμως έχω την εντύπωση είτε γιατί ενδιαφέρομαι είτε γιατί πιστεύω ότι θα βοηθήσει τη διαδικασία αν μου δοθεί δικαίωμα να αναφέρω νομικά επιχειρήματα επί των θεμάτων τα οποία εγείρονται, διότι εγείρονται θέματα τα οποία το δικαστήριο σας πιστεύω θα μπορέσει να ακούσει παρά να μην ακούσει». Για λόγους οι οποίοι είναι προφανείς και που εν πάση περιπτώσει εμφαίνονται στο πρακτικό δεν επιτράπηκε στον κ. Γιωρκάτζη να επιχειρηματολογήσει.
Ο κ. Λεμονάρης, κατ' επίκληση της αδυναμίας παράδοσης του επίδικου φορτίου, ζητά την είσπραξη ολόκληρου του εκπλειστηριάσματος από την πώληση του εναπομείναντος επί του πλοίου φορτίου σιδήρου εκ δολαρίων ΗΠΑ $789.000,00 ως υποκατάστατο, καθώς λέγει, του φορτίου σιδήρου των πελατών του που δεν έχει παραληφθεί και συνάμα επιφύλαξε τα δικαιώματα των πελατών του για το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους του. Ο κ. Λεμονάρης εισηγήθηκε ότι η παρούσα υπόθεση διακρίνεται από τις άλλες* στο ότι τα δικαιώματα των εξ αποφάσεως δανειστών είναι μόνο κατά του πλοίου και δεν επεκτείνονται στο εκπλειστηρίασμα του φορτίου καθότι μόνο οι πελάτες του αιτητές διεκδίκησαν την κυριότητα του συγκεκριμένου φορτίου 5.000 μετρικών τόνων με αγωγή in rem κατά του φορτίου.
Θεωρώ πως είναι ξεκάθαρο ότι η πώληση του εναπομείναντος επί του πλοίου φορτίου σιδήρου δεν αφορούσε το επίδικο φορτίο των 5.000 μετρικών τόνων αλλά ένα φορτίο σιδήρου άγνωστης περιγραφής και ποσότητας το οποίο δεν μπορούσε να καταστεί ξεχωρίσιμο χωρίς υψηλό οικονομικό κόστος που δεν ήταν διατεθειμένοι να υποστούν ή να επιμερίσουν μεταξύ τους οι αιτητές και οι άλλοι ενάγοντες διεκδικητές των επί μέρους φορτίων σιδήρου. Αυτά αναφέρονται και στην υπό τον άνω αριθμό και τίτλο απόφαση ημερ. 26.2.2004. Ενόψει τούτου, ακολουθεί πως το εκπλειστηρίασμα δεν μπορεί να θεωρείται ως το «υποκατάστατο» του επίδικου φορτίου όπως εισηγείται ο κ. Λεμονάρης εφόσον το εν λόγω εκπλειστηρίασμα, προήλθε και είναι το προϊόν πώλησης μη ξεχωρίσιμου και άγνωστης περιγραφής φορτίου σιδήρου που ενδεχομένως (δυνητικά) περιλάμβανε μέρος των φορτίων των εναγόντων/εξ αποφάσεως δανειστών των άλλων αγωγών.
Όλες οι προαναφερθείσες αγωγές είχαν ως κοινή συνισταμένη τη διεκδίκηση συγκεκριμένου φορτίου και διαζευκτικά την αξίωση για επιδίκαση αποζημιώσεων. Ενεκα της απροθυμίας των εναγόντων όλων των αγωγών περιλαμβανομένων και των αιτητών να εκφορτώσουν το φορτίο από το πλοίο και της αδυναμίας προσδιορισμού του, κατέστη αναγκαία η πώληση του εναπομείναντος φορτίου επί του πλοίου στην κατάσταση που βρισκόταν και συνακόλουθα η επιδίκαση αποζημιώσεων υπέρ των δικαιούχων αντί της έκδοσης διαταγμάτων παράδοσης του αντικειμένου δηλαδή, του επίδικου στην κάθε αγωγή φορτίου.
Το εκπλειστηρίασμα θα πρέπει να αποδοθεί στους εξ αποφάσεως δανειστές υπέρ των οποίων έχουν επιδικασθεί αποζημιώσεις αφού έχει αναγνωρισθεί ότι επί του πλοίου είχαν φορτίο προτού πραγματοποιηθεί η προμνησθείσα μερική εκφόρτωση που συνέτεινε στο να καταστεί αδύνατος ο προσδιορισμός του υπολοίπου.
Στην προκείμενη περίπτωση έχουν αποκρυσταλλωθεί όλες οι αξιώσεις που αφορούν στο φορτίο και αντιστοίχως επιδικάστηκαν αποζημιώσεις που αφορούν αποκλειστικά στο φορτίο. Για τους λόγους που έχουν ήδη εξηγηθεί, οι αιτητές δεν βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των εξ αποφάσεως δανειστών των άλλων αγωγών και συνεπώς η αίτηση για απόδοση ολόκληρου του εκπλειστηριάσματος στους αιτητές δεν μπορεί να επιτύχει εφόσον στερείται κάθε νομικού και πραγματικού ερείσματος. Ανακύπτει ωστόσο η ανάγκη αναζήτησης τρόπου για δίκαιο επιμερισμό του εκπλειστηριάσματος μεταξύ όλων των δικαιούχων /εξ αποφάσεως δανειστών, δοθέντος ότι το εκπλειστηρίασμα δεν είναι αρκετό για να ικανοποιήσει πλήρως όλες τις απαιτήσεις. Προκρίνω την εφαρμογή του πιο κάτω μαθηματικού τύπου ως τον πιο δίκαιο τρόπο αναλογικής κατανομής του εκπλειστηριάσματος μεταξύ των εξ αποφάσεως δανειστών στις τέσσερις αγωγές (80/89, 103/89, 130/99 και 15/02).
Ποσό εκπλειστηριάσματος (περιλαμβανομένων των τόκων αν υπάρχουν : (διά) του συνόλου των εξ αποφάσεως χρεών των τεσσάρων αγωγών* Χ (επί) του ποσού της κάθε απόφασης χωριστά που αφορά στην απαίτηση.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται και υπό τις περιστάσεις δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα. Ο πρωτοκολλητής κατά την κατανομή του εκπλειστηριάσματος του φορτίου στους δικαιούχους να εφαρμόσει για κάθε περίπτωση τον πιο πάνω μαθηματικό τύπο.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.