|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 789
26 Μαρτίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΦΩΚΑ ΑΛΛΩΣ ΛΟΪΖΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
M. I. MOTOKINISSI LIMITED,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11419)
Εργοδότης και εργοδοτούμενος ― Τερματισμός απασχολήσεως εργοδοτουμένης κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου ― Κατά πόσο ενεργοποιούνταν οι πρόνοιες του περί Προστασίας της Μητρότητας Νόμου του 1997, Ν. 100(Ι)/97, που καθιστούν την απόλυση λόγω εγκυμοσύνης παράνομη.
Η εφεσείουσα απολύθηκε πριν την πάροδο των είκοσι έξι εβδομάδων, λόγω μείωσης των εργασιών των εφεσιβλήτων. Η γραπτή προειδοποίηση για τον τερματισμό της απασχόλησής της, της είχε δοθεί αρκετές ημέρες πριν λήξει η προβλεπόμενη από τον περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμο του 1967, Ν. 24/67, όπως τροποποιήθηκε, δοκιμαστική περίοδος των είκοσι έξι εβδομάδων. Η εφεσείουσα αξίωσε αποζημιώσεις για παράνομη απόλυση, ισχυριζόμενη ότι ο λόγος απόλυσής της ήταν η εγκυμοσύνη της. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η απόλυση έγινε κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου και απέρριψε την αξίωσή της για αποζημιώσεις. Το Δικαστήριο δέκτηκε ότι η εφεσείουσα δεν είχε γνωστοποιήσει δεόντως την εγκυμοσύνη της στον εργοδότη της και συνεπώς δεν ενεργοποιούνταν οι πρόνοιες του περί Προστασίας της Μητρότητας Νόμου του 1997, Ν. 100(Ι)/97.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε ότι κάτω από τις περιστάσεις δεν ήταν αναγκαίο να αποφασίσει κατά πόσο το Άρθρο 4 του Ν. 100(Ι)/97 ισχύει και στις περιπτώσεις εργοδότησης επί δοκιμαστικής βάσεως.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών που δόθηκε στις 24/5/02 (Αρ. Αγωγής 490/01) με την οποία απέρριψε την αξίωσή της για αποζημιώσεις λόγω παράνομης απόλυσής της από την εφεσίβλητη εταιρεία όπου εργοδοτείτο ως γραμματέας αφού κατέληξε ότι η απόλυση έγινε με γραπτή προειδοποίηση τερματισμού η οποία της δόθηκε πριν λήξει η δοκιμαστική περίοδος απασχόλησής της.
Π. Πετράκης, για την Εφεσείουσα.
Ε. Νεοφύτου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα εργοδοτείτο από τους εφεσιβλήτους ως γραμματέας από 28.8.2000 μέχρι τις 2.3.2001 που απολύθηκε, λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών.
Προσέφυγε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών αξιώνοντας αποζημιώσεις για παράνομη απόλυση, ισχυριζόμενη ότι ο λόγος απόλυσής της ήταν η εγκυμοσύνη της. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η απόλυση έγινε κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου και έτσι απέρριψε την αξίωσή της για αποζημιώσεις.
Η πρωτόδικη απόφαση είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης. Σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967, Ν.24/67, όπως έχει τροποποιηθεί, αν μετά τη συνεχή απασχόληση εργοδοτούμενου επί είκοσι έξι τουλάχιστον εβδομάδες, ο εργοδότης τερματίσει την απασχόληση για οποιοδήποτε λόγο, πλην των λόγων που εκτίθενται στο άρθρο 5, υποχρεούται σε αποζημιώσεις.
Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις επί των γεγονότων του πρωτόδικου δικαστηρίου, οι εφεσίβλητοι, λόγω μείωσης των πωλήσεών τους, πριν την πάροδο των είκοσι έξι εβδομάδων, πληροφόρησαν με επιστολή την εφεσείουσα για τη λήξη της εργοδότησής της. Θεώρησαν ότι ήταν ορθότερο να την αφήσουν να εργαστεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας, έστω κι΄αν έτσι εργαζόταν δύο μέρες πέραν των είκοσι έξι εβδομάδων. Αυτό, η εφεσείουσα δεν το αντέκρουσε στη μαρτυρία της.
Η γραπτή προειδοποίηση για τον τερματισμό της απασχόλησής της δόθηκε στην εφεσείουσα αρκετές ημέρες πριν λήξει η προβλεπόμενη από το νόμο δοκιμαστική περίοδος των είκοσι έξι εβδομάδων.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι το γεγονός ότι η εφεσείουσα αφέθηκε να εργαστεί δύο επιπλέον ημέρες, απλά και μόνο για να συμπληρωθεί η εβδομάδα, δεν μεταβάλλει το γεγονός ότι απολύθηκε ενώ βρισκόταν ακόμα υπό δοκιμασία.
Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν.100(Ι)/97 απαγορεύεται σε εργοδότη να δίδει προειδοποίηση τερματισμού απασχόλησης σε μισθωτή κατά τη χρονική περίοδο που αρχίζει από τη στιγμή που η μισθωτή θα του γνωστοποιήσει με πιστοποιητικό εγγεγραμμένου ιατρού την εγκυμοσύνη της και που λήγει μετά την παρέλευση τριών μηνών από του τέλους παρέλευσης της περιόδου μητρότητας.
Η εφεσείουσα υποστηρίζει ότι είχε γνωστοποιήσει στους εφεσιβλήτους ότι ήταν έγκυος, παραδίδοντάς τους σχετικό πιστοποιητικό εγγεγραμμένου γιατρού ημερ. 23.1.2001. Το δικαστήριο δέκτηκε ότι η εφεσείουσα δεν είχε γνωστοποιήσει δεόντως την εγκυμοσύνη της στον εργοδότη της και συνεπώς δεν ενεργοποιούνταν οι πρόνοιες του περί Προστασίας της Μητρότητας Νόμου του 1997, Ν.100(Ι)/97.
Συμφωνούμε με την πιο πάνω διαπίστωση του δικαστηρίου. Το πιστοποιητικό με το οποίο εφοδίασε η εφεσείουσα τους εργοδότες της (τεκμήριο 2), είναι κατ' αρχάς παντελώς δυσανάγνωστο. Όμως από αυτά που προκύπτουν, κυρίως από το τυπωμένο μέρος του εντύπου, φαίνεται ότι πρόκειται στην ουσία για δικαιολογητικό αποχής από την εργασία της.
Κάτω από τις περιστάσεις θεωρούμε ότι δεν είναι αναγκαίο να αποφασίσουμε κατά πόσο το άρθρο 4 του Ν.100(Ι)/97 ισχύει και στις περιπτώσεις εργοδότησης επί δοκιμαστικής βάσεως, ή αναφέρεται μόνο σε μισθωτές που έχουν ήδη συμπληρώσει περίοδο απασχόλησης πέραν των είκοσι έξι εβδομάδων.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.