|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 746
24 Μαρτίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΤΑΥΡΟΥ,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
ν.
1. ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
2. ΑΝΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων,
ν.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ,
Τριτοδιάδικου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11417)
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Απόδοση αποκλειστικής ευθύνης για πρόκληση τροχαίου ατυχήματος σε οδηγό ελκυστήρα ο οποίος εισήλθε στη λωρίδα κυκλοφορίας εξ αντιθέτου επερχόμενου αυτοκινήτου και προκάλεσε σύγκρουση με αυτό ― Το Εφετείο δεν επενέβη.
Η εφεσείουσα, η οποία επέβαινε στον ελκυστήρα που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος-σύζυγός της, τραυματίστηκε όταν ο ελκυστήρας συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο εφεσίβλητος από την αντίθετη κατεύθυνση. Με γνώμονα το σημείο σύγκρουσης, όπως το εντόπισε ο εξεταστής της υπόθεσης, το οποίο απείχε μόνο 1.50 μέτρα από την άκρη του δρόμου σε σχέση με την πορεία του εφεσίβλητου, κατά τη στιγμή της σύγκρουσης ο ελκυστήρας βρισκόταν σχεδόν κατά ένα μέτρο στην λωρίδα κυκλοφορίας του εφεσίβλητου. Οι θέσεις των διαδίκων ως προς τις συνθήκες του ατυχήματος διϊσταντο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη βάση της μαρτυρίας του εξεταστή ο οποίος είχε κληθεί από την εφεσείουσα και η οποία ούτε καν αμφισβητήθηκε, διαπίστωσε πως πράγματι η σύγκρουση έγινε στην πλευρά του εφεσίβλητου. Το Δικαστήριο, στη βάση της μαρτυρίας του εφεσίβλητου, τον οποίο έκρινε ως καθόλα αξιόπιστο, απέδωσε αποκλειστική ευθύνη στον τριτοδιάδικο και απέρριψε την αγωγή.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε πως ο τριτοδιάδικος είχε αποκλειστική ευθύνη αφού δεν είχε λάβει καθόλου υπόψη τη μαρτυρία της και τη μαρτυρία του τριτοδιάδικου, όπως και την πορεία του οχήματος του εφεσίβλητου. Η εφεσείουσα δεν αμφισβήτησε την ορθότητα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία.
Αποφασίστηκε ότι:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε σωστά τη μαρτυρία που είχε ενώπιόν του και στη βάση της μαρτυρίας που είχε αποδεχθεί ως αξιόπιστη, κατέληξε στην ορθή διαπίστωση ότι δεν εδικαιολογείτο η απόδοση συντρέχουσας αμέλειας στον εφεσίβλητο επειδή, κάτω από την αγωνία της στιγμής, δεν κινήθηκε αριστερότερα στο κράσπεδο, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κωνσταντίνου ν. Φιλίππου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1110,
Κασιέρη κ.ά. ν. Κυριάκου (1997) 1 Α.Α.Δ. 1246.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 27/3/02 (Αρ. Αγωγής 4728/96) με την οποία απέρριψε την αγωγή της για αποζημιώσεις εναντίον των εναγομένων για τον τραυματισμό της όταν ο ελκυστήρας στον οποίο επέβαινε με οδηγό το σύζυγό της-τριτοδιάδικο συγκρούστηκε με αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο εναγόμενος 1 από την αντίθετη κατεύθυνση και αποδεχόμενο τη μαρτυρία του εναγόμενου 1 ως αξιόπιστη έκρινε ότι την αποκλειστική ευθύνη του ατυχήματος έφερε ο τριτοδιάδικος.
Δ. Χριστοδούλου για Μ. Κυπριανού, για την Εφεσείουσα.
Ρ. Σχίζας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα επέβαινε στον ελκυστήρα με αρ. εγγραφής RA 942 που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος-σύζυγός της στον κύριο δρόμο Παλαιομετόχου-Μενοίκου. Ο ελκυστήρας συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής ΒΑW 591 που οδηγούσε ο εφεσίβλητος από την αντίθετη κατεύθυνση, η εφεσείουσα τραυματίστηκε και με την αγωγή της αξίωσε αποζημιώσεις.
Το ουσιαστικό ζήτημα, ως προς την ευθύνη, ήταν ποιός από τους δυο οδηγούς εισήλθε στην πλευρά του άλλου και επ' αυτού υπήρχε η μαρτυρία των τριών και του εξεταστή της υπόθεσης. Εν τούτοις, στην πρωτόδικη απόφαση, αχρείαστα θα λέγαμε με όλο το σεβασμό, αφιερώθηκαν πολλές σελίδες, πέραν των τριάντα, στο ζήτημα της ευθύνης, με εκτεταμένη αναφορά στις γενικές αρχές περί την αμέλεια.
Με γνώμονα το σημείο σύγκρουσης όπως το εντόπισε ο εξεταστής, το οποίο απείχε μόνο 1.50 μέτρα από το άκρο του δρόμου σε σχέση με την πορεία του εφεσίβλητου, κατά τη στιγμή της σύγκρουσης ο ελκυστήρας βρισκόταν σχεδόν κατά ένα μέτρο στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας, δηλαδή εκείνη του εφεσίβλητου. Σημειώνουμε πως σ΄αυτό το σημείο βρέθηκαν χώματα και από αυτό άρχιζαν τα μαυρίσματα του δεξιού εμπρόσθιου τροχού του αυτοκινήτου του εφεσίβλητου.
Η εφεσείουσα, όπως συνοψίζει τη μαρτυρία της το πρωτόδικο δικαστήριο, πρόλαβε μόνο να δει πως "το εξ αντιθέτου όχημα κρατούσε τη μέση του δρόμου, δεν τηρούσε την πλευρά του".
Ο τριτοδιάδικος ισχυρίστηκε πως όταν πλησίασε τη στροφή είδε αυτοκίνητο που ερχόταν κατά πάνω του. Έπεσε στο κράσπεδο αλλά χωρίς να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Αντιθέτως ο εφεσίβλητος. Ισχυρίστηκε πως ενώ οδηγούσε στην πλευρά του, αφού αντιλήφθηκε πως ο ελκυστήρας "ερχόταν κατά πάνω του", στη δική του πλευρά, ελάττωσε ταχύτητα και "πήγε στην άκρια του δρόμου", χωρίς όμως να μπορέσει να αποφύγει τη σύγκρουση.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, στη βάση της μη αμφισβητηθείσας καν, όπως σημειώνει, μαρτυρίας του εξεταστή, ο οποίος άλλωστε ήταν μάρτυρας για την εφεσείουσα, την οποία δέχτηκε ως αληθή, διαπίστωσε πως πράγματι η σύγκρουση έγινε στην πλευρά του εφεσίβλητου. Αυτό ήταν βεβαίως καταλυτικής σημασίας, αφού, πλέον η μαρτυρία της εφεσείουσας και του τριτοδιάδικου απέληγε ασυμβίβαστη προς αυτή τη σημαντική πραγματική μαρτυρία. Γι΄αυτό, αλλά και για άλλους λόγους, αναφερόμενους σε λεπτομέρειες της μαρτυρίας τους, το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε την εφεσείουσα και τον τριτοδιάδικο ως αναξιόπιστους. Ως προς τον τριτοδιάδικο, με αναφορά και στο γεγονός ότι δεν διεκδίκησε ο ίδιος αποζημίωση για τη ζημιά του ελκυστήρα του αλλά και στην ψευδή άρνησή του πως δεν παραδέχθηκε ενοχή στη συναφή ποινική υπόθεση. Στη βάση δε της μαρτυρίας του εφεσίβλητου, τον οποίο έκρινε ως καθόλα αξιόπιστο, έκρινε ότι την αποκλειστική ευθύνη την είχε ο τριτοδιάδικος και απέρριψε την αγωγή. Σημειώνει σ΄αυτό το πλαίσιο πως, κάτω από τις περιστάσεις, δεν εδικαιολογείτο η απόδοση συντρέχουσας αμέλειας στον εφεσίβλητο επειδή, κάτω από την αγωνία της στιγμής, δεν κινήθηκε αριστερότερα, στο κράσπεδο.
Κατά το μόνο λόγο έφεσης επί του θέματος της ευθύνης*, το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε πως την αποκλειστική ευθύνη την είχε ο τριτοδιάδικος αφού "δεν έλαβε καθόλου υπόψη τη μαρτυρία της ενάγουσας και του τριτοδιάδικου" όπως και την "πορεία του οχήματος" του εφεσίβλητου σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Έχουμε δει, όμως, πως το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε το σύνολο της μαρτυρίας και πως απέρριψε τη μαρτυρία της εφεσείουσας και του τριτοδιάδικου. Για καλούς λόγους θα λέγαμε αν και, πρέπει να σημειώσουμε, δεν αμφισβητήθηκε καν η ορθότητα των εκτιμήσεων του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία. Κατά τα λοιπά, η εφεσείουσα επικαλείται μεγάλη ταχύτητα του εφεσίβλητου χωρίς μαρτυρία που να την αποδεικνύει ή, πάντως, και να τη συνδέει αιτιωδώς προς τη σύγκρουση και δυνατότητα του εφεσίβλητου να χρησιμοποιήσει και το κράσπεδο στα αριστερά του, παραγνωρίζοντας την αρχή, όπως την εξηγεί το πρωτόδικο δικαστήριο με αναφορά στη νομολογία, σε σχέση με τον τρόπο αντίδρασης κάτω από συνθήκες αγωνίας.** Έχουμε συναφώς υπόψη μας την αβέβαιη και κατά τον εφεσίβλητο εκτίμησή του ως προς την απόσταση των πενήντα μέτρων που χώριζε τα δυο οχήματα κατά τον κρίσιμο χρόνο, σε συνδυασμό και με τη μαρτυρία του πως "ήταν στιγμιαίο το δυστύχημα, ό,τι μπορούσα έκαμα". Και αυτό, πέρα από την έλλειψη μαρτυρίας αναφορικά με το πόσο αποτελεσματική θα μπορούσε να ήταν η χρήση του κρασπέδου αφού, κατά τη μαρτυρία του εφεσίβλητου, ο ελκυστήρας "ερχόταν προς τα πάνω του". Δηλαδή "προς την πλευρά του". Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.