|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 1 ΑΑΔ 344
17 Μαρτίου, 2000
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
Αναφορικα με το αρθρο 155.4 του Συνταγματοσ τησ
Κυπριακησ Δημοκρατιασ και το αρθρο 3 του Περι
Απονομησ Δικαιοσυνησ (Ποικιλαι Διαταξεισ) Νομου του 1964,
και
Αναφορικα με την αιτηση τησ Τραπεζασ Κυπρου Λτδ.,
για αδεια για καταχωριση αιτησησ για
ενταλμα τησ φυσησ CERTIORARI,
και
Αναφορικα με το διαταγμα του Επαρχιακου Δικαστηριου Λεμεσου (Γ. Ερωτοκριτου, Προεδρου Επαρχιακου Δικαστηριου) που εξεδοθη στισ 5 Οκτωβριου 1999 στην αγωγη αρ. 8563/97 και συνταχθηκε την 19 Οκτωβριου 1999.
(Αίτηση Αρ. 148/99)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναντίον της οποίας εκκρεμούσε έφεση, είχε τροποποιηθεί μονομερώς ― Ακυρώθηκε με certiorari λόγω υπέρβασης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Ο εναγόμενος 2 ήταν εγγυητής της πρωτοφειλέτιδας εναγομένης 1. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε εναντίον του συνοπτική απόφαση για το ποσό της εγγύησης που ανερχόταν σε £389.802,78 σ. Ταυτόχρονα το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για την καταχώρηση ανταπαίτησης από τον εναγόμενο 2 αναφορικά με ισχυρισμούς που προέβαλε στην ένσταση του στην αίτηση για συνοπτική απόφαση. Εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου καταχωρήθηκε έφεση από τον εναγόμενο 2 και αντέφεση από την αιτήτρια εταιρεία.
Ο εναγόμενος 2 παρέλειψε να συμμορφωθεί με τις οδηγίες για την καταχώρηση της ανταπαίτησης του. Όμως ως αποτέλεσμα μονομερούς αίτησης (ex parte application) που καταχωρήθηκε εκ μέρους του το Δικαστήριο με άλλη σύνθεση εξέδωσε διάταγμα με το οποίο επιτρεπόταν η καταχώρηση της ανταπαίτησης μέσα σε 20 μέρες από τις 18.8.99 (αντί μέσα σε 21 μέρες από τις 28.7.99 σύμφωνα με την αρχική απόφαση).
Η αιτήτρια εταιρεία υποστήριξε ότι:
(α) Η πιο πάνω τροποποίηση της χρονικής προθεσμίας για την καταχώρηση ανταπαίτησης ήταν νομικά ανεπίτρεπτη και
(β) Δεν δόθηκαν οδηγίες για την καταχώρηση εκ μέρους της έκθεσης υπεράσπισης στην ανταπαίτηση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η σχετική μονομερής αίτηση (ex parte) έπρεπε να είχε επιδοθεί στην άλλη πλευρά.
2. Λανθασμένα δεν δόθηκαν οδηγίες για τη χρονική προθεσμία για καταχώρηση υπεράσπισης στην ανταπαίτηση.
3. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να προβεί μονομερώς σε τροποποίηση ήδη υπάρχουσας δικαστικής απόφασης για την οποία εκκρεμούσε διαδικασία έφεσης.
Η αίτηση έγινε δεκτή χωρίς έξοδα.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια Τράπεζα για άδεια καταχώρισης αίτησης έκδοσης εντάλματος Certiorari προς ακύρωση του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 5/10/99 το οποίο εκδόθηκε στην αγωγή 8563/97 και συντάχθηκε στις 19/10/99 με το οποίο επιτρεπόταν η καταχώριση της ανταπαίτησης του εναγόμενου 2 στην πιο πάνω αγωγή μέσα σε 20 μέρες από τις 18/8/99.
Στ. Ανδρέου, για τους Αιτητές.
Α. Χαραλάμπους για Τσιρίδη, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
HΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε εναντίον της πρωτοφειλέτιδας εναγομένης 1 και άλλων έξι εναγομένων ως εγγυητών, μεταξύ των οποίων και ο εναγόμενος 2, αγωγή με την οποία αξιούσε το ποσό των £389.802,78 με τόκους που προέρχονταν από τη λειτουργία τραπεζικού λογαριασμού από την εναγομένη 1. Μετά την επίδοση της αγωγής η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε αίτηση για συνοπτική απόφαση που αμφισβητήθηκε από τον εναγόμενο 2. Ο τελευταίος, που αποδέχθηκε την υπογραφή της εγγύησης, προέβαλε μεταξύ άλλων ισχυρισμούς ότι δεν υπήρξε τερματισμός της συμφωνίας εγγύησης, ότι υπήρξαν μεταγενέστερες συμφωνίες που περιόριζαν το ποσό της αρχικής του εγγύησης, ότι η αιτήτρια του κατακράτησε παράνομα από άλλο λογαριασμό του ποσό £128.275,92 σ. και ότι υπήρξε δόλια συμπεριφορά εκ μέρους υπαλλήλων της αιτήτριας εταιρείας στην προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν το πιο πάνω ποσό των £128.275,92 από τον προσωπικό λογαριασμό του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού απέρριψε τους ισχυρισμούς του β΄ εναγομένου (εκτός εκείνων που αναφέρονταν σε δόλο), εξέδωσε στις 28/7/99 απόφαση εναντίον του για £389.802,78 σ. με τόκο και έξοδα. Ταυτόχρονα όμως έδωσε οδηγίες για την καταχώριση Ανταπαίτησης αναφορικά με τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν για δόλια συμπεριφορά εκ μέρους της αιτήτριας εταιρείας. Το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση αναφέρει συγκεκριμένα τα ακόλουθα:
"Δίδονται οδηγίες στον εναγόμενο 2 να καταχωρίσει την Ανταπαίτηση του για τα θέματα που ανέφερα πιο πάνω εντός 21 ημερών. Η Υπεράσπιση των εναγόντων να καταχωριστεί εντός των επόμενων 21 ημερών και η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες στις 13.10.99.
Από το ποσό της απόφασης, αναστέλλεται η εκτέλεση ποσού £128.275,92 μέχρι την εκδίκαση και οριστική κατάληξη της ανταπαίτησης. (Βλέπε Annual Practice 1958, σελ. 266)"
Εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου καταχωρήθηκε έφεση από τον εναγόμενο 2 και αντέφεση από την αιτήτρια εταιρεία.
Μετά την έκδοση της απόφασης ο εναγόμενος 2 παρέλειψε να συμμορφωθεί με τις οδηγίες του Δικαστηρίου για την καταχώριση της Ανταπαίτησης του. Ομως ως αποτέλεσμα μονομερούς αίτησης (ex parte application) που καταχωρήθηκε εκ μέρους του, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (με άλλη σύνθεση) εξέδωσε διάταγμα με το οποίο επιτρεπόταν η καταχώριση της Ανταπαίτησης μέσα σε 20 μέρες από τις 18/8/99 (αντί μέσα σε 21 μέρες από τις 28/7/99 σύμφωνα με την αρχική απόφαση).
Η αιτήτρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι,
(α) Η πιο πάνω τροποποίηση της χρονικής προθεσμίας για την καταχώριση της Ανταπαίτησης είναι νομικά ανεπίτρεπτη αφού στην ουσία τροποποιεί την εκδοθείσα απόφαση, η εγκυρότητα της οποίας έχει αμφισβητηθεί με έφεση και αντέφεση που ακόμα εκκρεμούν και
(β) Δεν δόθηκαν οποιεσδήποτε οδηγίες για την καταχώριση εκ μέρους της αιτήτριας εταιρείας Έκθεσης Υπεράσπισης στους ισχυρισμούς που θα προβάλλονταν στην Ανταπαίτηση του εναγομένου 2.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση χωρίς να αποδέχεται ότι η έκδοση του διατάγματος ήταν αποτέλεσμα νομικής πλάνης ανέφερε στο Δικαστήριο ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση από το β΄ εναγόμενο στο σχετικό διάταγμα.
Κατόπιν μιας εξέτασης όλων των στοιχείων που έχουν παρουσιαστεί έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έκδοση του διατάγματος ήταν εσφαλμένη. Και τούτο γιατί,
(1) Η σχετική μονομερής (ex parte) αίτηση που καταχωρήθηκε έπρεπε να είχε επιδοθεί στην άλλη πλευρά,
(2) Λανθασμένα δεν δόθηκαν οδηγίες για τη χρονική προθεσμία για καταχώριση Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση εκ μέρους των εναγόντων,
(3) Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να προβεί μονομερώς σε τροποποίηση ήδη υπάρχουσας δικαστικής απόφασης για την οποία εκκρεμούσε διαδικασία έφεσης. Οι σχετικές οδηγίες για την καταχώριση της Ανταπαίτησης αποτελούσαν μέρος της απόφασης που είχε εφεσιβληθεί και η σχετική παράταση που δόθηκε έγινε καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω έχω καταλήξει στην απόφαση να αποδεχθώ την αίτηση. Το επίδικο διάταγμα της 5/10/99 ακυρώνεται.
Αναφορικά με το θέμα των εξόδων έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχοντας υπόψη τα ιδιάζοντα περιστατικά της παρούσας διαδικασίας δεν θα ήταν ορθό να προβώ σε οποιοδήποτε διάταγμα για έξοδα.
Η αίτηση γίνεται δεκτή χωρίς έξοδα.