|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 128
18 Φεβρουαρίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΠαναγιωτηΣ ΜαστρηΣ Λιμιτεδ,
Εφεσείοντες,
v.
Ευθυμιου Σωκρατουσ,
Εφεσίβλητου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10576)
Πώληση εμπορευμάτων ― Διϊστάμενες θέσεις ως προς το ύψος του οφειλομένου υπολοίπου αξίας εμπορευμάτων πωληθέντων και παραδοθέντων από την ενάγουσα στον εναγόμενο δυνάμει συμφωνίας ― Η πρόθεση των μερών, όπως εσυνάγετο από τα γεγονότα και τη διατύπωση της συμφωνίας, οδήγησε στην αποδοχή της εκδοχής του εναγομένου.
Πολιτική Δικονομία ― Δικόγραφα ― Δεν είναι επιτρεπτή η εξέταση θεμάτων που δεν αναφέρονται στα δικόγραφα.
Η αγωγή ήταν για £1.616,45 οφειλόμενο υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων τα οποία η εφεσείουσα-ενάγουσα πώλησε και παρέδωσε στον εφεσίβλητο-εναγόμενο δυνάμει συμφωνίας. Κατά την ακρόαση ο εφεσίβλητος, ο οποίος ήταν ο κύριος εργολάβος των ανακαινίσεων και επεκτάσεων του ξενοδοχείου Απολλώνια στη Λεμεσό για τις οποίες επροορίζοντο τα αγορασθέντα εμπορεύματα δέχθηκε απόφαση για το ποσό των £571,40 αμφισβήτησε όμως το υπόλοιπο ποσό των £1.045 ως μη συμπεριλαμβανόμενο στην εν λόγω συμφωνία. Ήταν κοινό έδαφος ότι το εν λόγω ποσό αντιπροσώπευε την αξία 10.000 καρτών για χρήση σε ηλεκτρονικές κλειδαριές του εν λόγω ξενοδοχείου και ότι οι εν λόγω κάρτες πράγματι προμηθεύθηκαν από την εφεσείουσα. Το εν λόγω ποσό των £1.045 αποτελούσε μέρος αρχικής προσφοράς της εφεσείουσας για τις ανακαινίσεις. Στη συνέχεια η εφεσείουσα απέστειλε νέα προσφορά προς τους επιμετρητές για £28.540, δηλαδή κατά £1.045 χαμηλότερη της πρώτης που ήταν η αξία των καρτών όπως εμφαίνετο αναλυτικά σε χωριστό έγγραφο που αποστάληκε μαζί με τη νέα προσφορά. Στο εν λόγω χωριστό έγγραφο αναγράφετο "This item shall be treated separately by the hoteliers".
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η συμφωνία τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις επίδικες κάρτες.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι οι κάρτες περιλαμβάνονταν στη συμφωνία και επίσης ότι ο εφεσίβλητος κατέστη υπεύθυνος να πληρώσει για τις κάρτες στη βάση της δημιουργίας εξ υποσχέσεως κωλύματος (promissory estoppel).
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, πρόθεση των
μερών ήταν ότι η συμφωνία τεκμήριο 1 δεν θα περιλάμβανε και την προμήθεια των καρτών και έτσι τελικά διατυπώθηκε η συμφωνία τους.
2. Η αναγραφή της πιο πάνω φράσης στο χωριστό έγγραφο καθιστούσε εντελώς ξεκάθαρο αυτό που ήταν ήδη δεδομένο, ότι δηλαδή οι κάρτες δεν περιλαμβάνοντο στη συμφωνία.
3. Το γεγονός ότι η εφεσείουσα προμήθευσε τις κάρτες στον εφεσίβλητο, επ' ονόματι του οποίου και εξέδωσε σχετικό τιμολόγιο, δεν αναιρεί τη βασική θέση ότι η απαίτηση της εφεσείουσας, όπως διατυπώθηκε στην έκθεση απαιτήσεως, εβασίζετο στη συμφωνία τεκμήριο 1 και μόνο και ότι η συμφωνία τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις κάρτες.
4. Η εξέταση πρωτοδίκως της ουσίας της υπόθεσης σε συνάρτηση με τη θέση για promissory estoppel δεν ήταν επιτρεπτή εφόσο δεν περιλαμβάνετο στα δικόγραφα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Εφραίμ, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 9/6/99 (Αρ. Αγωγής 4738/95) με την οποία κρίθηκε ότι η ενάγουσα απέτυχε να αποδείξει στον απαιτούμενο βαθμό την απαίτησή της εναντίον του εναγομένου όσον αφορά το υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων πωληθέντων και παραδοθέντων από αυτή στον εναγόμενο δυνάμει συμφωνίας τους.
Μ. Μοντάνιος, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Τσικίνης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
Πικhσ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
Χατζηχαμπησ, Δ.: Η υπόθεση αυτή είναι τελικά πιο απλή από ότι φαίνεται είτε από τη διαδικασία είτε από την υπό έφεση απόφαση και τους λόγους έφεσης. Η αγωγή ήταν για £1,616.45 ως οφειλόμενο υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων πωληθέντων και παραδοθέντων από την Εφεσείουσα-Ενάγουσα στον Εφεσίβλητο-Εναγόμενο δυνάμει συμφωνίας τους Φεβρουαρίου 1992. Με την υπεράσπιση του ο Εφεσίβλητος παραδέχθη ότι όφειλε το ποσό των £571.40, για το οποίο και εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση πριν από την ακρόαση, αμφισβήτησε όμως το υπόλοιπο απαιτούμενο ποσό των £1,045 ως εκτός της εν λόγω συμφωνίας.
Είναι κοινό έδαφος ότι το εν λόγω ποσό αντιπροσωπεύει την αξία 10,000 καρτών για χρήση σε ηλεκτρονικές κλειδαριές του ξενοδοχείου Απολλώνια στη Λεμεσό, και ότι οι εν λόγω κάρτες πράγματι προμηθεύθησαν από την Εφεσείουσα. Ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή, η οποία είχε προβεί σε ανακαίνιση και επέκταση του, ο δε Εφεσίβλητος ήταν ο κύριος εργολάβος των έργων αυτών. Ο Εφεσίβλητος συνεβλήθη με την Εφεσείουσα με γραπτή συμφωνία, το τεκμήριο 1, το Φεβρουάριο 1992 για την προμήθεια των ηλεκτρονικών κλειδαριών του ξενοδοχείου και συναφούς εξοπλισμού. Τη συμφωνία αυτή είχε διαπραγματευθεί με την Εφεσείουσα η Ιερά Αρχιεπισκοπή απ' ευθείας και μέσω των επιμετρητών του έργου. Η αρχική προσφορά της Εφεσείουσας, το τεκμήριο 14, για το συνολικό ποσό των £29,585, περιλάμβανε και τις εν λόγω κάρτες αξίας £1,045, διεβιβάσθη δε στους επιμετρητές. Λίγες μέρες μετά όμως, και αφού μεσολάβησαν σχετικές επαφές μεταξύ της Εφεσείουσας και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, η Εφεσείουσα απέστειλε νέα προσφορά προς τους επιμετρητές, το τεκμήριο 11, αναφερόμενη ως "amended copy of the detail reached with Mr Chrysostomos Philippou of the Holy Archbishopric to exclude the keycards and printing", αφού η Ιερά Αρχιεπισκοπή δεν επιθυμούσε να επιβαρυνθεί με την προμήθεια των καρτών. Η νέα προσφορά ήταν για £28,540, δηλαδή κατά £1,045 χαμηλότερη της πρώτης, που ήταν η αξία των καρτών όπως εμφαίνετο αναλυτικά σε χωριστό έγγραφο που αποστάληκε μαζί με τη νέα προσφορά. Η νέα προσφορά έγινε αποδεκτή με επιστολή των επιμετρητών προς την Εφεσείουσα, το τεκμήριο 12, με την οποία την πληροφορούσε ότι "your revised tender for the supply of Electronic Guestroom Locks has been accepted in the sum of CP28,540 as shown on the attached analysis of revised accepted tender", δηλαδή τη νέα προσφορά τεκμήριο 11, αντίγραφο της οποίας και συνοδεύει το τεκμήριο 12. Το τεκμήριο 12 πληροφορούσε επίσης την Εφεσείουσα ότι το κείμενο της συμφωνίας της με τον Εφεσίβλητο για τις κλειδαριές είχε τώρα ετοιμασθεί και αναμένετο να υπογραφεί. Παράλληλα, με άλλη επιστολή τους, το τεκμήριο 13, οι επιμετρητές απέστειλαν και προς τον Εφεσίβλητο τη νέα προσφορά της Εφεσείουσας μαζί με την επιστολή τους τεκμήριο 12, αναφέροντας ότι "Τα έγγραφα αυτά μαζί με τις φωτοτυπίες του εντύπου υπεργολαβίας (Form of sub-contract for Nominated Suppliers), το πρωτότυπο του οποίου σας έχει αποσταλεί προηγουμένως, θα χρησιμοποιηθούν για την ετοιμασία των αναγκαίων αντιγράφων για την υπογραφή του συμβολαίου υπεργολαβίας", και ζητώντας όπως ο Εφεσίβλητος επικοινωνήσει με την Εφεσείουσα για υπογραφή της συμφωνίας. Τότε λοιπόν και υπεγράφη το τεκμήριο 1, το οποίο αναφέρεται σε "προμήθεια ηλεκτρικών κλειδαριών στα δωμάτια" του ξενοδοχείου για το συνολικό ποσό των £28,540. Μέρος του τεκμηρίου 1 είναι και το τεκμήριο 12 αλλά και η νέα προσφορά της Εφεσείουσας για το εν λόγω ποσό, το τεκμήριο 11. Το τι έγινε ήταν ότι όλα τα έγγραφα που απέστειλε η Εφεσείουσα στους επιμετρητές με τη νέα προσφορά της, τεκμήριο 11, ενσωματώθησαν στο τεκμήριο 1, περιλαμβανομένου του χωριστού εγγράφου που είχε αποσταλεί μαζί με τη νέα προσφορά και αφορούσε τις κάρτες για το ποσό ων £1,045 που είχε αφαιρεθεί από την παλαιά προσφορά. Σε αυτό το έγγραφο όμως αναγράφηκε από τους επιμετρητές "This item shall be treated separately by the hoteliers".
Η απλή παράθεση του ιστορικού της υπόθεσης αποκαλύπτει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι εξ αρχής και μέχρι τέλους η πρόθεση των μερών ήταν ότι η συμφωνία δεν θα περιλάμβανε και την προμήθεια των καρτών παρά μόνο των κλειδαριών, και ότι έτσι διατυπώθηκε τελικά η ίδια η συμφωνία τους. Δεν ήταν μόνο η εκφρασθείσα κλήση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής προς την Εφεσείουσα, στα πλαίσια της απ΄ευθείας διαπραγμάτευσης τους, να προβεί σε νέα προσφορά ώστε να εξαιρούντο οι κάρτες, που οδήγησε και στη νέα προσφορά από την οποία και όντως εξαιρέθησαν. Δεν ήταν μόνο η αποδοχή της νέας προσφοράς από την Ιερά Αρχιεπισκοπή και οι οδηγίες να υπογράφοντο τώρα τα συμβόλαια προφανώς με αυτή τη βάση. Δεν ήταν μόνο η πληροφόρηση του Εφεσίβλητου από τους επιμετρητές για τα πιο πάνω και ότι τα έγγραφα τεκμήρια 11 και 12 θα χρησιμοποιούντο για την ετοιμασία της συμφωνίας. Ήταν, με απόλυτη συνέπεια εξέλιξης, και η ίδια η συμφωνία τεκμήριο 1 για την προμήθεια των κλειδαριών, χωρίς δηλαδή να γίνεται αναφορά στις κάρτες, και για το ποσό των £28,540 που δεν περιλάμβανε τις κάρτες. Στη συμφωνία μάλιστα ενσωματώθηκε και η ίδια η νέα προσφορά της Εφεσείουσας, που δεν περιλάμβανε τις κάρτες, για το ποσό των £28,540, όπως και το τεκμήριο 12 που αναφέρετο σε αυτή. Η περίληψη στο τεκμήριο 1 και του χωριστού εγγράφου για τις κάρτες που είχε αποστείλει η Εφεσείουσα μαζί με τη νέα προσφορά της, μαζί με όλα τα έγγραφα που τη συνόδευαν, όχι μόνο δεν μειώνει τα πιο πάνω αλλά τα ενισχύει, και διότι παρουσιάζει τη διάκριση που έγινε μεταξύ της νέας προσφοράς, που ήταν η βάση της συμφωνίας, και της παλαιάς, αλλά και ιδιαίτερα λόγω της αναγραφής σε αυτό "This item shall be treated separately by the hoteliers", που καθιστούσε εντελώς ξεκάθαρο αυτό που ήταν ήδη δεδομένο, ότι δηλαδή οι κάρτες δεν περιλαμβάνοντο στη συμφωνία. Στο σημείο αυτό δεν συμφωνούμε με την ευπαίδευτη δικαστή η οποία, αν και κατά τα άλλα ορθά αξιολόγησε τη μαρτυρία για να καταλήξει ότι το τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις κάρτες, θεώρησε ότι τα αναγραφέντα στο χωριστό έγγραφο για τις κάρτες θα έπρεπε να αγνοηθούν διότι συνιστούσαν γνώμη τρίτου ως προς τη συμφωνία των μερών. Τα ως άνω ανεγράφησαν προ της υπογραφής του τεκμηρίου 1 και, εφ' όσον το εν λόγω χωριστό έγγραφο για τις κάρτες ενσωματώθηκε στη συμφωνία, συνιστούσαν και αυτά μέρος της συμφωνίας και κάθε άλλο παρά άσχετα ήσαν. Με όλα τα πιο πάνω δεδομένα υπ' όψη, καταλήγουμε ότι στερείται παντελώς ερείσματος η θέση ότι η συμφωνία τεκμήριο 1, επί της οποίας και βασίζετο η απαίτηση της Εφεσείουσας, περιλάμβανε τις κάρτες τις οποίες αφορούσε η απαίτηση. Ούτε ετίθετο περαιτέρω θέμα διάγνωσης ενδεχόμενου εξυπακουόμενου όρου για τις κάρτες στη συμφωνία, ή θέμα αποδοχής εξωγενούς μαρτυρίας ότι οι κάρτες περιλαμβάνοντο στη συμφωνία, που εξετάσθησαν από την ευπαίδευτη δικαστή. Τέτοια θέματα ούτε δικογραφικά ούτε πραγματικά εγείροντο, δεδομένης μάλιστα της ξεκάθαρης ερμηνείας της συμφωνίας ως εξαιρούσης τις κάρτες.
Η κατάληξη αυτή δεν επηρεάζεται καθόλου από τα όσα αναφέρονται στον πρώτο λόγο έφεσης ως υποστηρίζοντα την περίληψη των καρτών στη συμφωνία. Είναι γεγονός ότι η Εφεσείουσα προμήθευσε τις κάρτες και μάλιστα τις προμήθευσε στον Εφεσίβλητο, ως το τεκμήριο 3, επ' ονόματι του οποίου και εξέδωσε σχετικό τιμολόγιο, το τεκμήριο 2. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη βασική θέση ότι η απαίτηση της Εφεσείουσας, όπως διατυπώθηκε στην Έκθεση απαίτησης, εβασίζετο στη συμφωνία τεκμήριο 1 και μόνο και ότι η συμφωνία τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις κάρτες. Αν οι κάρτες παραδόθησαν στον Εφεσίβλητο, και για ποιο σκοπό, είναι άλλο θέμα, αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο Εφεσίβλητος τις παρέδωσε στους ενοικιαστές του ξενοδοχείου, η δε μονομερής ενέργεια της Εφεσείουσας να εκδώσει τιμολόγιο επ' ονόματι του, το οποίο και ο ίδιος ουδέποτε υπέγραψε, δεν σημαίνει οτιδήποτε παρά μόνο ενδεχόμενα πλάνη της Εφεσείουσας. Ούτε ασφαλώς μπορούσαν οι μετέπειτα αναφερόμενες στην αιτιολογία του λόγου έφεσης παραλείψεις του Εφεσίβλητου να πληροφορήσει σχετικά την Εφεσείουσα να διαφοροποιούσαν τα πιο πάνω. Αν η προμήθεια των καρτών δεν ήταν στα πλαίσια της συμφωνίας, δεν μπορούσε να καταστεί τέτοια εκ των υστέρων.
Αυτό μας οδηγεί και στον άλλο λόγο έφεσης, ότι δηλαδή ο Εφεσίβλητος κατέστη υπεύθυνος να πληρώσει για τις κάρτες ως εκ της στάσης του η οποία του δημιουργούσε εξ υποσχέσεως κώλυμα (promissory estoppel) να αρνηθεί ότι ήταν έτσι υπεύθυνος. Χωρίς να υπεισερχόμεθα στα πλαίσια του promissory estoppel, με ιδιαίτερη αναφορά στη δυνατότητα χρήσης του ως δημιουργούντος αγώγιμο δικαίωμα, και αν ακόμα ερμηνεύαμε την αναφορά ως αναφορά σε quasi-contract, η πραγματικότητα παραμένει ότι η μόνη δικογραφική διάσταση που εδόθη στην απαίτηση ήταν η προμήθεια των καρτών στα πλαίσια της συμφωνίας τεκμήριο 1, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εκ των υστέρων διάγνωση άλλης βάσης αγωγής. Από αυτή την άποψη δεν ήταν καθόλου αναγκαία ή καν επιτρεπτή η εξέταση πρωτοδίκως της ουσίας της υπόθεσης σε συνάρτηση με τη θέση για promissory estoppel.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Η Εφεσείουσα θα καταβάλει τα έξοδα του Εφεσίβλητου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Για τους Εφεσείοντες: κ. Μ. Μοντάνιος.
Για τον Εφεσίβλητο: κ. Λ. Τσικίνης.
Πικής, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής
Χατζηχαμπής, Δ.: Η υπόθεση αυτή είναι τελικά πιο απλή από ότι φαίνεται είτε από τη διαδικασία είτε από την υπό έφεση απόφαση και τους λόγους έφεσης. Η αγωγή ήταν για £1,616.45 ως οφειλόμενο υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων πωληθέντων και παραδοθέντων από την Εφεσείουσα-Ενάγουσα στον Εφεσίβλητο-Εναγόμενο δυνάμει συμφωνίας τους Φεβρουαρίου 1992. Με την υπεράσπιση του ο Εφεσίβλητος παραδέχθη ότι όφειλε το ποσό των £571.40, για το οποίο και εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση πριν από την ακρόαση, αμφισβήτησε όμως το υπόλοιπο απαιτούμενο ποσό των £1,045 ως εκτός της εν λόγω συμφωνίας.
Είναι κοινό έδαφος ότι το εν λόγω ποσό αντιπροσωπεύει την αξία 10,000 καρτών για χρήση σε ηλεκτρονικές κλειδαριές του ξενοδοχείου Απολλώνια στη Λεμεσό, και ότι οι εν λόγω κάρτες πράγματι προμηθεύθησαν από την Εφεσείουσα. Ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή, η οποία είχε προβεί σε ανακαίνιση και επέκταση του, ο δε Εφεσίβλητος ήταν ο κύριος εργολάβος των έργων αυτών. Ο Εφεσίβλητος συνεβλήθη με την Εφεσείουσα με γραπτή συμφωνία, το τεκμήριο 1, το Φεβρουάριο 1992 για την προμήθεια των ηλεκτρονικών κλειδαριών του ξενοδοχείου και συναφούς εξοπλισμού. Τη συμφωνία αυτή είχε διαπραγματευθεί με την Εφεσείουσα η Ιερά Αρχιεπισκοπή απ΄ευθείας και μέσω των επιμετρητών του έργου. Η αρχική προσφορά της Εφεσείουσας, το τεκμήριο 14, για το συνολικό ποσό των £29,585, περιλάμβανε και τις εν λόγω κάρτες αξίας £1,045, διεβιβάσθη δε στους επιμετρητές. Λίγες μέρες μετά όμως, και αφού μεσολάβησαν σχετικές επαφές μεταξύ της Εφεσείουσας και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, η Εφεσείουσα απέστειλε νέα προσφορά προς τους επιμετρητές, το τεκμήριο 11, αναφερόμενη ως "amended copy of the detail reached with Mr Chrysostomos Philippou of the Holy Archbishopric to exclude the keycards and printing", αφού η Ιερά Αρχιεπισκοπή δεν επιθυμούσε να επιβαρυνθεί με την προμήθεια των καρτών. Η νέα προσφορά ήταν για £28,540, δηλαδή κατά £1,045 χαμηλότερη της πρώτης, που ήταν η αξία των καρτών όπως εμφαίνετο αναλυτικά σε χωριστό έγγραφο που αποστάληκε μαζί με τη νέα προσφορά. Η νέα προσφορά έγινε αποδεκτή με επιστολή των επιμετρητών προς την Εφεσείουσα, το τεκμήριο 12, με την οποία την πληροφορούσε ότι "your revised tender for the supply of Electronic Guestroom Locks has been accepted in the sum of CP28,540 as shown on the attached analysis of revised accepted tender", δηλαδή τη νέα προσφορά τεκμήριο 11, αντίγραφο της οποίας και συνοδεύει το τεκμήριο 12. Το τεκμήριο 12 πληροφορούσε επίσης την Εφεσείουσα ότι το κείμενο της συμφωνίας της με τον Εφεσίβλητο για τις κλειδαριές είχε τώρα ετοιμασθεί και αναμένετο να υπογραφεί. Παράλληλα, με άλλη επιστολή τους, το τεκμήριο 13, οι επιμετρητές απέστειλαν και προς τον Εφεσίβλητο τη νέα προσφορά της Εφεσείουσας μαζί με την επιστολή τους τεκμήριο 12, αναφέροντας ότι "Τα έγγραφα αυτά μαζί με τις φωτοτυπίες του εντύπου υπεργολαβίας (Form of sub-contract for Nominated Suppliers), το πρωτότυπο του οποίου σας έχει αποσταλεί προηγουμένως, θα χρησιμοποιηθούν για την ετοιμασία των αναγκαίων αντιγράφων για την υπογραφή του συμβολαίου υπεργολαβίας", και ζητώντας όπως ο Εφεσίβλητος επικοινωνήσει με την Εφεσείουσα για υπογραφή της συμφωνίας. Τότε λοιπόν και υπεγράφη το τεκμήριο 1, το οποίο αναφέρεται σε "προμήθεια ηλεκτρικών κλειδαριών στα δωμάτια" του ξενοδοχείου για το συνολικό ποσό των £28,540. Μέρος του τεκμηρίου 1 είναι και το τεκμήριο 12 αλλά και η νέα προσφορά της Εφεσείουσας για το εν λόγω ποσό, το τεκμήριο 11. Το τι έγινε ήταν ότι όλα τα έγγραφα που απέστειλε η Εφεσείουσα στους επιμετρητές με τη νέα προσφορά της, τεκμήριο 11, ενσωματώθησαν στο τεκμήριο 1, περιλαμβανομένου του χωριστού εγγράφου που είχε αποσταλεί μαζί με τη νέα προσφορά και αφορούσε τις κάρτες για το ποσό ων £1,045 που είχε αφαιρεθεί από την παλαιά προσφορά. Σε αυτό το έγγραφο όμως αναγράφηκε από τους επιμετρητές "This item shall be treated separately by the hoteliers".
Η απλή παράθεση του ιστορικού της υπόθεσης αποκαλύπτει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι εξ αρχής και μέχρι τέλους η πρόθεση των μερών ήταν ότι η συμφωνία δεν θα περιλάμβανε και την προμήθεια των καρτών παρά μόνο των κλειδαριών, και ότι έτσι διατυπώθηκε τελικά η ίδια η συμφωνία τους. Δεν ήταν μόνο η εκφρασθείσα κλήση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής προς την Εφεσείουσα, στα πλαίσια της απ΄ευθείας διαπραγμάτευσης τους, να προβεί σε νέα προσφορά ώστε να εξαιρούντο οι κάρτες, που οδήγησε και στη νέα προσφορά από την οποία και όντως εξαιρέθησαν. Δεν ήταν μόνο η αποδοχή της νέας προσφοράς από την Ιερά Αρχιεπισκοπή και οι οδηγίες να υπογράφοντο τώρα τα συμβόλαια προφανώς με αυτή τη βάση. Δεν ήταν μόνο η πληροφόρηση του Εφεσίβλητου από τους επιμετρητές για τα πιο πάνω και ότι τα έγγραφα τεκμήρια 11 και 12 θα χρησιμοποιούντο για την ετοιμασία της συμφωνίας. Ήταν, με απόλυτη συνέπεια εξέλιξης, και η ίδια η συμφωνία τεκμήριο 1 για την προμήθεια των κλειδαριών, χωρίς δηλαδή να γίνεται αναφορά στις κάρτες, και για το ποσό των £28,540 που δεν περιλάμβανε τις κάρτες. Στη συμφωνία μάλιστα ενσωματώθηκε και η ίδια η νέα προσφορά της Εφεσείουσας, που δεν περιλάμβανε τις κάρτες, για το ποσό των £28,540, όπως και το τεκμήριο 12 που αναφέρετο σε αυτή. Η περίληψη στο τεκμήριο 1 και του χωριστού εγγράφου για τις κάρτες που είχε αποστείλει η Εφεσείουσα μαζί με τη νέα προσφορά της, μαζί με όλα τα έγγραφα που τη συνόδευαν, όχι μόνο δεν μειώνει τα πιο πάνω αλλά τα ενισχύει, και διότι παρουσιάζει τη διάκριση που έγινε μεταξύ της νέας προσφοράς, που ήταν η βάση της συμφωνίας, και της παλαιάς, αλλά και ιδιαίτερα λόγω της αναγραφής σε αυτό "This item shall be treated separately by the hoteliers", που καθιστούσε εντελώς ξεκάθαρο αυτό που ήταν ήδη δεδομένο, ότι δηλαδή οι κάρτες δεν περιλαμβάνοντο στη συμφωνία. Στο σημείο αυτό δεν συμφωνούμε με την ευπαίδευτη δικαστή η οποία, αν και κατά τα άλλα ορθά αξιολόγησε τη μαρτυρία για να καταλήξει ότι το τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις κάρτες, θεώρησε ότι τα αναγραφέντα στο χωριστό έγγραφο για τις κάρτες θα έπρεπε να αγνοηθούν διότι συνιστούσαν γνώμη τρίτου ως προς τη συμφωνία των μερών. Τα ως άνω ανεγράφησαν προ της υπογραφής του τεκμηρίου 1 και, εφ΄όσον το εν λόγω χωριστό έγγραφο για τις κάρτες ενσωματώθηκε στη συμφωνία, συνιστούσαν και αυτά μέρος της συμφωνίας και κάθε άλλο παρά άσχετα ήσαν. Με όλα τα πιο πάνω δεδομένα υπ΄όψη, καταλήγουμε ότι στερείται παντελώς ερείσματος η θέση ότι η συμφωνία τεκμήριο 1, επί της οποίας και βασίζετο η απαίτηση της Εφεσείουσας, περιλάμβανε τις κάρτες τις οποίες αφορούσε η απαίτηση. Ούτε ετίθετο περαιτέρω θέμα διάγνωσης ενδεχόμενου εξυπακουόμενου όρου για τις κάρτες στη συμφωνία, ή θέμα αποδοχής εξωγενούς μαρτυρίας ότι οι κάρτες περιλαμβάνοντο στη συμφωνία, που εξετάσθησαν από την ευπαίδευτη δικαστή. Τέτοια θέματα ούτε δικογραφικά ούτε πραγματικά εγείροντο, δεδομένης μάλιστα της ξεκάθαρης ερμηνείας της συμφωνίας ως εξαιρούσης τις κάρτες.
Η κατάληξη αυτή δεν επηρεάζεται καθόλου από τα όσα αναφέρονται στον πρώτο λόγο έφεσης ως υποστηρίζοντα την περίληψη των καρτών στη συμφωνία. Είναι γεγονός ότι η Εφεσείουσα προμήθευσε τις κάρτες και μάλιστα τις προμήθευσε στον Εφεσίβλητο, ως το τεκμήριο 3, επ΄ονόματι του οποίου και εξέδωσε σχετικό τιμολόγιο, το τεκμήριο 2. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη βασική θέση ότι η απαίτηση της Εφεσείουσας, όπως διατυπώθηκε στην Έκθεση απαίτησης, εβασίζετο στη συμφωνία τεκμήριο 1 και μόνο και ότι η συμφωνία τεκμήριο 1 δεν περιλάμβανε τις κάρτες. Αν οι κάρτες παραδόθησαν στον Εφεσίβλητο, και για ποιο σκοπό, είναι άλλο θέμα, αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο Εφεσίβλητος τις παρέδωσε στους ενοικιαστές του ξενοδοχείου, η δε μονομερής ενέργεια της Εφεσείουσας να εκδώσει τιμολόγιο επ΄ονόματι του, το οποίο και ο ίδιος ουδέποτε υπέγραψε, δεν σημαίνει οτιδήποτε παρά μόνο ενδεχόμενα πλάνη της Εφεσείουσας. Ούτε ασφαλώς μπορούσαν οι μετέπειτα αναφερόμενες στην αιτιολογία του λόγου έφεσης παραλείψεις του Εφεσίβλητου να πληροφορήσει σχετικά την Εφεσείουσα να διαφοροποιούσαν τα πιο πάνω. Αν η προμήθεια των καρτών δεν ήταν στα πλαίσια της συμφωνίας, δεν μπορούσε να καταστεί τέτοια εκ των υστέρων.
Αυτό μας οδηγεί και στον άλλο λόγο έφεσης, ότι δηλαδή ο Εφεσίβλητος κατέστη υπεύθυνος να πληρώσει για τις κάρτες ως εκ της στάσης του η οποία του δημιουργούσε εξ υποσχέσεως κώλυμα (promissory estoppel) να αρνηθεί ότι ήταν έτσι υπεύθυνος. Χωρίς να υπεισερχόμεθα στα πλαίσια του promissory estoppel, με ιδιαίτερη αναφορά στη δυνατότητα χρήσης του ως δημιουργούντος αγώγιμο δικαίωμα, και αν ακόμα ερμηνεύαμε την αναφορά ως αναφορά σε quasi-contract, η πραγματικότητα παραμένει ότι η μόνη δικογραφική διάσταση που εδόθη στην απαίτηση ήταν η προμήθεια των καρτών στα πλαίσια της συμφωνίας τεκμήριο 1, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εκ των υστέρων διάγνωση άλλης βάσης αγωγής. Από αυτή την άποψη δεν ήταν καθόλου αναγκαία ή καν επιτρεπτή η εξέταση πρωτοδίκως της ουσίας της υπόθεσης σε συνάρτηση με τη θέση για promissory estoppel.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Η Εφεσείουσα θα καταβάλει τα έξοδα του Εφεσίβλητου.
Π.
Δ.
Δ.
/ΚΧ"Π
Πολ. Έφεση 10576