|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 1442
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 10395
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Α. ΚΡΑΜΒΗ, Δ.Δ.Ονησίφορος Ν. Ονησιφόρου, από τη Λευκωσία
Εφεσείοντας-Αιτητής
- και -
1. Αχιλλέας Ηλιάδης, από τη Λευκωσία
2. Ανδρούλα Ηλιάδη, από τη Λευκωσία
3. Μαρία Ηλιάδη Δημητρίου, από τη Λευκωσία
Εφεσιβλήτων-Καθ΄ων η Αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 21 Σεπτεμβρίου, 2000.Για τον εφεσείοντα: Ε. Φλουρέντζος.
Για τους εφεσίβλητους: Π. Δημητρίου.
- - - - - -
ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.
: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ.- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.
: Ο εφεσείων με αίτηση του στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας ζήτησε την ακόλουθη θεραπεία:-"α) Αναθεώρηση και/ή ακύρωση του Διατάγματος έξωσης το οποίο εκδόθηκε στις 16/12/93 στην Αίτηση Ενοικιοστασίου Υπ. Αριθμόν Ε76/92 για απάτη και/ή ουσιαστική μεταβολή περιστάσεων και/ή μη υλοποίηση των λόγων εξώσεως μέσα σε εύλογο χρόνο από την παράδοση κατοχής.
β) Αποζημιώσεις και/ή απώλειες που υπέστη ο Αιτητής από της παράδοσης του υποστατικού στην πιο πάνω Αίτηση Ε76/92 μέχρι ανακτήσεως της κατοχής αυτού.".
Ο εφεσείων στις 16.12.93 στην Αίτηση Ε76/92 δέχθηκε ως ενοικιαστής εκ συμφώνου απόφαση και διάταγμα έξωσης από το κατάστημα στη γωνία Αρσινόης και Ονασαγόρου στη Λευκωσία με αναστολή της παράδοσης μέχρι την 15.3.95 και με αποζημίωση με το ποσό των £38.000,=. Το εκ συμφώνου διάταγμα της έξωσης εκδόθηκε για να χρησιμοποιηθεί το κατάστημα από τον εφεσίβλητο 1, συνιδιοκτήτη του καταστήματος. Οι άλλοι δύο συνιδιοκτήτες-εφεσίβλητοι 2 και 3 είναι οι αδελφές του πρώτου.
Μεταξύ των σκοπών του εφεσίβλητου αρ. 1, πέραν της ιδίας χρήσης του καταστήματος, ήταν η συνένωση του καταστήματος με τους ύπερθεν αυτού τρεις ορόφους και τη δημιουργία έτσι πολυκαταστήματος. Πριν την έκδοση του διατάγματος οι εφεσίβλητοι παρουσίασαν και
σχετική άδεια του Δήμου Λευκωσίας.
Πράγματι ο εφεσείων παρέδωσε κενή κατοχή του καταστήματος στους εφεσίβλητους όπως προνοούσε η διαταγή του Δικαστηρίου, το Μάρτιο του 1995 και πληρώθηκε επίσης την αποζημίωση των £38.000,=.
Ο εφεσείων στην αίτηση του αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα ουσιώδη γεγονότα:-
"(β) Μεταξύ άλλων ο Αιτητής αποδέχθηκε το Διάταγμα έξωσης στην Αίτηση Ε76/92 υπό τον όρον ότι οι Καθ΄ων η Αίτησις θα χρησιμοποιούσαν το κατάστημα διά ιδία χρήση.
(γ) Οι Καθ΄ων η Αίτησις κατά παράβαση των όρων του πρακτικού του Δικαστηρίου και/ή κατά παράβαση των όρων που διέπουν την αποδοχή του Διατάγματος έξωσης από τον Αιτητή μέχρι σήμερον δεν έχουν χρησιμοποιήσει το επίδικο κατάστημα.
(δ) Ο Αιτητής ενώ επλήρωνε Λ.Κ.330.00 μηνιαία για το κατάστημα των Καθ΄ων η Αίτηση, για το νέο κατάστημα πληρώνει το ποσόν των Λ.Κ.550,00, κατέβαλε δε το ποσό των Λ.Κ.80.000 ως εμπορική εύνοια.
(ε) Οι ενέργειες των Καθ΄ων η Αίτησις συνιστούν απάτη και/ή ψευδείς παραστάσεις και/ή μη υλοποίησιν των λόγων εξώσεως μέσα σε εύλογον χρόνο από την παράδοση κατοχής του καταστήματος.
(στ) Για όλους τους πιο πάνω λόγους ο Αιτητής ζητά την αναθεώρηση και/ή ακύρωση του Διατάγματος έξωσης του και άμεσο ανάκτηση του καταστήματος.".
Οι εφεσίβλητοι στην απάντησή τους αφού απορρίπτουν τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα αναφέρουν στις παραγράφους Δ και Ε τα ακόλουθα:-
"Δ. Οι καθ΄ων η Αίτηση γνήσια και αληθινά είχαν και ουδέποτε εγκατέλειψαν την πρόθεσή τους για χρησιμοποίηση του επίδικου καταστήματος από τον καθ΄ου η Αίτηση 1, απλώς καθυστέρησαν καλόπιστα για καθαρά τεχνικούς και οικονομικούς λόγους και ουδέποτε είχαν πρόθεση να μην υλοποιήσουν τους λόγους της έξωσης.
Ε. Ενόψει των ανωτέρω οι καθ΄ων η Αίτηση ισχυρίζονται ότι ο εύλογος χρόνος που προβλέπεται από το νόμο για υλοποίηση των λόγων έξωσης δεν έχει παρέλθει, διό και οι καθ΄ων η Αίτηση αιτούνται την απόρριψη της Αίτησης με έξοδα.".
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού άκουσε τη μαρτυρία του εφεσείοντα, των δύο μαρτύρων του και τους εφεσίβλητους 1 και 2 και δύο μαρτύρων που εκάλεσαν, εξέδωσε πολυσέλιδη απόφαση με την οποία απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα με το αιτιολογικό ότι δεν απεδείχθησαν οι ισχυρισμοί του.
Ο εφεσείων προσβάλλει με την παρούσα έφεση την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως εσφαλμένη. Προβάλλει δε τρεις λόγους προς τούτο.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης παραπονείται ο εφεσείων ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε εσφαλμένα την ενώπιον του μαρτυρία και/ή κατέληξε σε συμπεράσματα χωρίς να δικαιολογείται προς τούτο από την ενώπιον του μαρτυρία.
Στο περίγραμμα αγόρευσης του ο δικηγόρος του εφεσείοντα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα δέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι μελλοντικά οι εφεσίβλητοι θα συνενώσουν το κατάστημα με τους ύπερθεν αυτού ορόφους. Και τούτο γιατί το γεγονός αυτό ήταν αβέβαιο σύμφωνα με τη μαρτυρία.
Δεν συμφωνούμε με τη θέση αυτή του εφεσείοντα. Από τη μαρτυρία του εφεσίβλητου αρ. 1, την οποίαν αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι εφεσίβλητοι, μέχρι την καταχώρηση της αίτησης του εφεσείοντα, προέβαιναν σε ενέργειες για υλοποίηση του σκοπού για τον οποίο έγινε η έξωση. Συγκεκριμένα από την παράδοση του καταστήματος στους εφεσίβλητους οι τελευταίοι προέβησαν σε άμεσες ενέργειες για να γίνουν σχετικά σχέδια και τη μορφή που θα ελάμβανε πλέον το πολυκατάστημα που εδημιουργείτο και το σχετικό κοστολόγιο της εργασίας. Προς τούτο, εζήτησαν προσφορές από εργολάβους για την κοστολόγηση του όλου έργου και τη συνένωση του υπογείου, του ισογείου, του μεσοπατώματος και των τριών ορόφων. Προσέτι εγένετο πρόβλεψη για τη δημιουργία χώρου για αναβατόριο. Οι προσφορές, οι οποίες δόθησαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ανήρχοντο στο συνολικό ποσό των £78.000, £13.000 για το υπόγειο και το ισόγειο και £65.000 για την επιδιόρθωση και συνένωση των ορόφων και την τοποθέτηση αναβατορίου. Ακολούθως, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του εφεσίβλητου αρ. 1, την οποία αποδέχθηκε το Δικαστήριο, ζήτησε δάνειο από την Τράπεζά του, την Arab Bank, η οποία όμως του αρνήθηκε, γιατί δεν είχε παρέλθει ένα έτος από το χρόνο που μετακίνησε σ΄ αυτή το λογαριασμό του από άλλη Τράπεζα. Ένεκα τούτου τον Φεβρουάριο του 1996 απεφάσισε να επιδιορθώσει το κατάστημα και να το λειτουργήσει δι΄ ιδία χρήση χωρίς να προχωρήσει άμεσα στη συνένωση των ορόφων. Πράγματι ο εφεσίβλητος αρ. 1 επιδιόρθωσε το κατάστημα το οποίο και λειτούργησε στις αρχές Απριλίου του 1996.
Αυτή τη μαρτυρία αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο και ορθά την αξιολόγησε. Τα συμπεράσματα του ότι οι εφεσίβλητοι, κατά τους δώδεκα μήνες που διέρρευσαν προέβησαν σ΄ όλες αυτές τις ενέργειες για την εκπλήρωση των σκοπών για τους οποίους εξεδόθη το διάταγμα της έξωσης, ενήργησαν καλόπιστα και ότι τελικά ο εφεσίβλητος αρ. 1 χρησιμοποίησε το κατάστημα για ιδία χρήση και όφελος πριν την καταχώρηση της αίτησης από τον εφεσείοντα είναι ορθά και συνάδουν με την ενώπιον του μαρτυρία
. Ορθό και εύλογο επίσης ήταν το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι η ανάρτηση του "πανώ" στην οικοδομή ότι προσφέρετο για ενοικίαση από την εφεσίβλητη αρ. 2 από μόνη της δεν απεδείκνυε κακοπιστία εκ μέρους των εφεσιβλήτων αφού εγκαταλείφθηκε γρήγορα η πρόθεση αυτή η οποία ουδέποτε εν πάση περιπτώσει υλοποιήθηκε.Έπεται ότι ο πρώτος λόγος έφεσης είναι ανεδαφικός και απορρίπτεται.
Ο τρίτος λόγος έφεσης είναι εντελώς συναφής με τον πρώτο. Παραπέμπουμε, συνεπώς, στα πιο πάνω που αναφέρονται στον πρώτο λόγο έφεσης. Στο περίγραμμα του ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, σχετικά με τον τρίτο λόγο, αναφέρει ότι το Δικαστήριο παρεγνώρισε το γεγονός ότι οι εφεσίβλητοι, μέχρι ακόμα και στην εκδίκαση της αίτησης του εφεσείοντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο (η ακρόαση άρχισε στις 7.11.97) δεν είχαν υλοποιήσει την πρόθεσή τους για συνένωση των ορόφων με το κατάστημα.
Δεν συμφωνούμε με τη θέση αυτή του εφεσείοντα. Ορθά το Δικαστήριο έλαβε υπόψη τα γεγονότα που συνάδουν με τα δικόγραφα της υπόθεσης και προέκυψαν πριν την καταχώρηση της αίτησης. Διαφεύγει επίσης του δικηγόρου του εφεσείοντα το γεγονός ότι το επίδικο κατάστημα χρησιμοποιείται από τον εφεσίβλητο αρ. 1, δι΄ ιδία χρήση από το Μάρτιο του 1995.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης έχει ως εξής:-
"Το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και αυθαίρετα ερμήνευσε το άρθρο 15 του Νόμου 23/83 επί τη βάση της μαρτυρίας την οποίαν απεδέχθη.".
Στο περίγραμμα αγόρευσης του δικηγόρου του εφεσείοντα, αφού αναλύονται οι ισχυρισμοί του όσον αφορά τη μαρτυρία και τη νομική βάση, κατέληξε στη θέση ότι το άρθρο 15 του Νόμου 23/83 εφαρμόζεται πλήρως στην παρούσα υπόθεση στο θέμα της απόκρυψης ουσιωδών γεγονότων.
Το άρθρο 15 έχει ως εξής:-
"15. Εάν μετά την υπό του ιδιοκτήτου λήψιν αποφάσεως ή διατάγματος διά κατοχήν ή έξωσιν, δυνάμει του παρόντος Μέρους, το Δικαστήριον θεωρήση ότι η απόφασις ή το διάταγμα ελήφθη διά ψευδών παραστάσεων ή διά της αποκρύψεως ουσιαστικών γεγονότων, το Δικαστήριον δύναται να διατάξη τον ιδιοκτήτην να πληρώση εις τον προηγούμενον ενοικιαστήν τοιούτο ποσόν οίον φαίνεται
Από την ανάγνωση του άρθρου 15 προκύπτει ότι ο Νόμος παρέχει δικαίωμα αποζημίωσης και μόνο στον πρώην ενοικιαστή εάν αποδειχθεί ότι το διάταγμα έξωσης εκδόθηκε κατόπιν ψευδών παραστάσεων ή διά της απόκρυψης ουσιωδών γεγονότων. Δεν δίδει δικαίωμα για αναθεώρηση ή ακύρωση του διατάγματος και ανάκτηση της κατοχής του μισθίου από τον ενοικιαστή.
Έχουμε παραθέσει στην αρχή της απόφασης μας την αιτούμενη θεραπεία στην αίτηση του εφεσείοντα. Ζητά αναθεώρηση και/ή ακύρωση του διατάγματος έξωσης και αποζημιώσεις για ζημιές που υπέστη από την παράδοση του καταστήματος μέχρι την ανάκτηση της κατοχής η οποία προφανώς θα επέλθει με την ενδεχόμενη ακύρωση του διατάγματος. Επίσης και στα ουσιώδη γεγονότα της αίτησης, που υπέχουν θέση δικογράφου, ρητά αναφέρεται ότι ο εφεσείων ζητά την αναθεώρηση και/ή ακύρωση του διατάγματος έξωσης και άμεσο ανάκτηση του καταστήματος. Αλλά και η μαρτυρία που παρουσίασε ο εφεσείων στο πρωτόδικο Δικαστήριο αφορούσε αποκλειστικά στην ακύρωση του διατάγματος έξωσης και ανάκτηση της κατοχής του καταστήματος.
Στις σελίδες 17 και 18 της πρωτόδικης απόφασης το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει:-
"Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του Αιτητή στηρίχθηκε και στο άρθρο 6, εδάφια (β) και (ε) και στο άρθρο 15.
Το Δικαστήριο πιστεύει ότι δεν απεδείχθη η κακή πίστη των ιδιοκτητών και η ένοχη πρόθεσή τους κατά την έκδοση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής. Δεν απεδείχθη, με τον αυστηρό μάλιστα τρόπο που ζητά η νομολογία, "απάτη", "ψευδείς παραστάσεις", "ουσιώδες λάθος" ή "απόκρυψη ουσιαστικών γεγονότων", όπως φαίνεται και από τα ευρήματα του Δικαστηρίου που αναλύονται σε άλλες θέσεις της απόφασης.
.............................. .................................................. .................................................. .................................................. ..............................
Νομίζουμε ότι η περίπτωση που εξετάζουμε ειναι κλασσική περίπτωση εφαρμογής του νέου εδαφίου (ε) του άρθρου 6.".
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο. Στην παρούσα υπόθεση τα εδάφια (β) και (ε) του άρθρου 6 πρέπει να τύχουν εφαρμογής. Το περιεχόμενο τους είναι το εξής:-
"6. Διάταγμα ή απόφαση του Δικαστηρίου δυνάμει του παρόντος Νόμου δύναται κατόπιν αιτήσεων να αναθεωρηθή, να τροποποιηθή ή να ακυρωθή υπό του Δικαστηρίου εις τας ακολούθους περιπτώσεις:
(α) ....................... .................................................. .....................
(β) εις περίπτωσιν καθ΄ ην το διάταγμα ή η απόφαση επετεύχθη συνεπεία οιασδήποτε απάτης, ψευδών πραστάσεων ή ουσιώδους λάθους.
(γ) ........................ .................................................. .....................
(δ)
............................... .................................................. ..............(ε) εις περίπτωσιν κατά την οποίαν εκδόθηκε διάταγμα έξωσης βάσει του άρθρου 11(1), (στ), (ζ), (η) και ο ιδιοκτήτης μέσα σε εύλογο χρόνο από την παράδοση της κατοχής δεν υλοποίησε τους λόγους της έξωσης.":
Στο περίγραμμα αγόρευσης του δικηγόρου του εφεσείοντα αναπτύσσεται η επιχειρηματολογία που έχει ως βάση το άρθρο 15.
Έχουμε ήδη αποφασίσει ότι το άρθρο αυτό δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής γιατί η θεραπεία που ζητείται με την αίτηση είναι άλλη απ΄ αυτή που προνοεί το άρθρο 15 και ακόμα η όλη ακροαματική διαδικασία και η σχετική μαρτυρία που παρουσίασε ο εφεσείων είναι έξω από τις πρόνοιες του άρθρου.
Έχουμε διεξέλθει τη μαρτυρία και καταλήγουμε, όπως και το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι δεν έχει αποδειχθεί, με τη βεβαιότητα που απαιτεί η νομολογία, ο ισχυρισμός για απάτη, ψευδείς παραστάσεις ή απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων.
Ο εφεσείων φέρει στους ώμους του το βάρος της απόδειξης των ισχυρισμών του το οποίο δεν κατόρθωσε να αποσείσει.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΠσ