|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 1536
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10410
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ/στών
1. Αγλαΐα Πιτσιλλίδου, από τη Λεμεσό,
2. Σ. & Γ. Κολοκασίδης Λτδ,
Εφεσείουσες
- και -
Νίτσας Νεοφυτίδου, από τον Άγ. Δομέτιο,
Εφεσίβλητης
---------------------------
25 Σεπτεμβρίου 2000
Για τις εφεσείουσες: Χ. Σταυράκης προσωπικά και για Ρ. Σταυράκη.
Για την εφεσίβλητη: Α. Μάγος με Κλ. Κλεάνθους.
---------------------------
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με την εκκαλούμενη απόφαση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας κατέληξε ότι αποκλειστική ευθύνη για την πρόκληση τροχαίου ατυχήματος στο οποίο η εφεσίβλητη-ενάγουσα υπέστη σωματικές βλάβες, απώλεια και ζημία, έφερε η 1η εφεσείουσα ως οδηγός του αυτοκινήτου με αρ. εγγραφής ΑΒΜ 254 και κατ΄ επέκταση η 2η εφεσείουσα αφού είχε δηλωθεί η μεταξύ τους εκ προστήσεως σχέση. Ας σημειωθεί ότι επίσης είχε δηλωθεί το ύψος των αποζημιώσεων τις οποίες το Δικαστήριο επιδίκασε.
Οι εφεσείουσες αποδίδουν την πρωτόδικη κατάληξη σε εσφαλμένη αντίκρυση της μαρτυρίας, σε εσφαλμένη εκτίμηση των επί μέρους στοιχείων της και στην εν τέλει εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των εφεσειουσών προέβησαν σε εκτενείς εξειδικεύσεις. Σε τίποτε όμως από ό,τι προτάθηκε δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Και θα εξηγήσουμε γιατί.
Επρόκειτο για την εξής πολύ απλή περίπτωση. Ενωρίς το απόγευμα της 15 Μαΐου 1995 η εφεσίβλητη οδηγούσε το αυτοκίνητο της με αρ. εγγραφής MC 050 κατά μήκος της λεωφόρου Ταγματάρχου Πουλίου Καποτά με κατεύθυνση από Λευκωσία προς Άγ. Δομέτιο. Κατά τον ίδιο χρόνο η 1η εφεσείουσα είχε ξεκινήσει το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής ΑΒΜ 254 το οποίο ήταν σταθμευμένο στο δεξιό χωμάτινο κράσπεδο παράλληλα με τη λεωφόρο στην άκρη της και έβλεπε προς την κατεύθυνση που οδηγούσε η εφεσίβλητη. Σκοπός της 1ης εφεσείουσας ήταν να εισέλθει στη λεωφόρο για να μεταβεί στον τόπο εργασίας της. Στο σημείο, κατά μήκος της λεωφόρου, όπου βρισκόταν το αυτοκίνητο της 1ης εφεσείουσας η εφεσίβλητη ενώ οδηγούσε έστριψε απότομα αριστερά, μπήκε στο αριστερό χωμάτινο κράσπεδο πλάτους πέραν των δύο μέτρων και βάθους 40 εκατοστών και κτύπησε, με το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου της, στο περιτοίχισμα και παραπέττο παρακείμενης κατοικίας, περίπου απέναντι από το αυτοκίνητο της 1ης εφεσείουσας.
Ήταν η θέση της εφεσίβλητης, την οποία υποστήριξε κυρίως με τη δική της ένορκη κατάθεση στο Δικαστήριο, ότι ενώ οδηγούσε με κανονική ταχύτητα κρατώντας την αριστερή πλευρά του δρόμου είδε το αυτοκίνητο της 1ης εφεσείουσας, το οποίο περιέγραψε ως ένα σκούρο αυτοκίνητο, να εισέρχεται απότομα και να της κλείνει το δρόμο όταν βρισκόταν πολύ κοντά του - αλλά χωρίς να αντιληφθεί αν το αυτοκίνητο εισήλθε με μπροστινή ή οπίσθια κίνηση - οπότε έστριψε το τιμόνι της αριστερά για να αποφύγει τη σύγκρουση αφού θεώρησε πως δεν προλάβαινε να σταματήσει. Τα αποτελέσματα τα αναφέραμε. Από την άλλη μεριά, η εκδοχή των εφεσειουσών εμφανίζει το ατύχημα και το πάθημα της εφεσίβλητης ασύνδετο με οποιαδήποτε εξωτερική ενέργεια. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της 1ης εφεσείουσας, στην οποία στηρίζεται αυτή η εκδοχή, το αυτοκίνητο της ιδίας δεν κινήθηκε από τη θέση του στο κράσπεδο παρά μόνο μετά που πέρασε το αυτοκίνητο της εφεσίβλητης και τότε μόνο ελάχιστο ήταν που προχώρησε στη λεωφόρο παραμένοντας ακόμη σχεδόν εξ ολοκλήρου στο κράσπεδο και σταμάτησε ενόψει του συμβάντος
· προστίθεται δε πως το άφησε εκεί.Θα μπορούσε βέβαια το ατύχημα να είχε αιτία εντελώς ασύνδετη με οποιαδήποτε ενέργεια της 1ης εφεσείουσας. Και να έγινε κατά σύμπτωση σε εκείνο το σημείο ακριβώς τη στιγμή που η 1η εφεσείουσα θα εισερχόταν στη λεωφόρο. Είναι ίσως φυσιολογικός ο κάποιος δισταγμός για την αποδοχή τέτοιου είδους συμπτώσεων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να διατηρεί κανείς - και το Δικαστήριο πάντοτε το οφείλει - ανοιχτό μυαλό για το κάθε ενδεχόμενο. Μια στιγμή αφαίρεσης, μια άστοχη κίνηση μέσα στο αυτοκίνητο, θα μπορούσε να επιφέρει την απώλεια ελέγχου και να εξηγήσει το ατύχημα.
Στην προκείμενη περίπτωση όμως το θέμα δεν κρίθηκε με μόνο την αποδοχή της μαρτυρίας της μιας οδηγού έναντι της μαρτυρίας της άλλης βάσει της εντύπωσης που το Δικαστήριο απεκόμισε από άποψης αξιοπιστίας έχοντας υπόψη του και την εξέλιξη των πραγμάτων. Υπήρχε και ανεξάρτητη, αυτόπτης μάρτυρας μιας κρίσιμης πτυχής της σκηνής. Η εν λόγω μάρτυρας βρισκόταν σε ιδιωτική σχολή χορού όπου δίδασκε, λίγο πιο πέρα από τη σκηνή προς Άγ. Δομέτιο, στην αριστερή πλευρά του δρόμου, όταν άκουσε τη σύγκρουση. Βγήκε αμέσως και είδε τα δύο αυτοκίνητα. Εκείνο που οδηγούσε η 1η εφεσείουσα ήταν σχεδόν ολόκληρο στη λεωφόρο διαγωνίως σε σχέση με το κράσπεδο της δικής της πλευράς, με το μπροστινό του μέρος σε περίπου τη μέση του δρόμου και με πρόσωπο προς την κατεύθυνση Άγ. Δομέτιου. Που ταίριαζε με τις περιστάσεις όπως τις περιέγραψε η εφεσίβλητη.
Το Δικαστήριο, που αποδέχθηκε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης και της ανεξάρτητης μάρτυρος και απέρριψε τη μαρτυρία της 1ης εφεσείουσας, εξήγησε με λεπτομέρεια το γιατί. Τις εντυπώσεις τις οποίες απεκόμισε τις συσχέτισε με διάφορες πτυχές και σημεία της αντίστοιχης μαρτυρίας τους. Πειστικά κατά την άποψη μας. Δεν διακρίναμε ο,τιδήποτε το άτοπο στην πρωτόδικη προσέγγιση. Τα πρωτογενή ευρήματα στα οποία προέβη υποστηρίζονται πλήρως από την προσαχθείσα μαρτυρία και τα συμπεράσματα καθίσταντο, καθώς μας φαίνεται, αναπόφευκτα.
Η αμέλεια της 1ης εφεσείουσας είναι, με τα δεδομένα που δικαιολογούσε η μαρτυρία, πρόδηλη. Ενώ αντιθέτως δεν τεκμηριώθηκε ο,τιδήποτε - προβλήθηκε πιο συγκεκριμένα ισχυρισμός για υπερβολική ταχύτητα της εφεσίβλητης - που να δικαιολογούσε την απόδοση συντρέχουσας αμέλειας. Το ότι με την κίνηση της στη λεωφόρο η 1η εφεσείουσα δεν κατέλαβε την πλευρά στην οποία οδηγούσε η εφεσίβλητη αλλά μόνο την άλλη μισή, δεν μεταβάλλει τη βασική φυσιογνωμία της περίπτωσης. Η οποία περιγράφεται στο κατωτέρω απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης:
"Οι πράξεις και οι παραλείψεις της ενάγουσας, θα πρέπει να κριθούν με βάση τα δεδομένα της στιγμής του δυστυχήματος και ιδιαίτερα τη ξαφνική και απρόβλεπτη υπό τας περιστάσεις είσοδο της εναγομένης στο δρόμο από τα δεξιά σε σχέση με την πορεία της ενάγουσας. Στην προκείμενη περίπτωση, ο κίνδυνος να εισέλθει η εναγομένη στο δρόμο, δεν ήταν εύλογα φανερός και δεν μπορούσε να προβλεφθεί από την ενάγουσαν. Ο κίνδυνος για την ενάγουσα, εκδηλώθη μόλις αντελήφθη την εναγομένη να εισέρχεται ξαφνικά στο δρόμο, ενώ τους χώριζε μικρή απόσταση. Κάτω από τις αγωνιώδεις στιγμές που βρέθηκε και στην προσπάθεια της ν΄ αποφύγει σύγκρουση των δύο οχημάτων, έστριψε αμέσως αριστερά μ΄ επακόλουθο τις πιο πάνω συνέπειες. Εάν η εν λόγω αντίδραση της ενάγουσας ήταν λανθασμένη ή όχι και κατά πόσον θα έπρεπε να είχε λάβει οιαδήποτε άλλα μέτρα προς αποφυγή της σύγκρουσης, δεν μπορούν να εξετασθούν έξω και άσχετα με τις συγκεκριμένες αγωνιώδεις περιστάσεις που βρέθηκε η ενάγουσα εξ΄ αιτίας της συμπεριφοράς της εναγομένης."
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ