ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(2000) 1 ΑΑΔ 1335

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ

Αγωγή Ναυτ. 55/97

ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.

Μεταξύ:

CYPRUS TRADING CORPORATION LTD. από τη Λευκωσία

Εναγόντων

- και -

1. ΖΙΜ ΙSRAEL NAVIGATION CO. LTD., από το Ισραήλ

2. Του πλοίου "ZIM IBERIA", από το Ισραήλ

Εναγομένων

- - - - - -

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 26 Ιουλίου, 2000.

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/10/99

Για τους αιτητές: Μ. Μοντάνιος με Λ. Χ"Πέτρου.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Κ. Κακουλλή (κα) για Γ. Κακογιάννη.

- - - - - -

A Π Ο Φ Α Σ Η

Οι ενάγοντες στις 17.4.1997 καταχώρησαν αγωγή εναντίον αμφοτέρων των εναγομένων και ζητούν αλληλέγγυα απ΄ αυτούς τα ακόλουθα:-

"(α) Το ποσό των Δολλαρίων ΗΠΑ 327.500 και/ή το ισάξιο τους σε Λίρες Κύπρου που αντιπροσωπεύει την αξία φορτίου από 1396 χαρτόνια τσιγάρων Marlboro το οποίο φορτώθηκε στο Εναγόμενο πλοίο Zim Iberia για μεταφορά του από το λιμάνι SAVANNAH (ΗΠΑ) στο λιμάνι Λεμεσού, δυνάμει της φορτωτικής με αρ. 51235 ημερομηνίας 24.4.96 για λογαριασμό και/ή προς όφελος των Εναγόντων και που προτού φτάσει στο λιμάνι της Λεμεσού μεταφορτώθηκε στο πλοίο Zim Odessa, το οποίο δεν παραλήφθηκε και/ή το οποίο απωλέσθηκε και/ή κλάπηκε και/ή υπέστη ζημιά,

(β) Το ποσό των Λ.Κ.2.620 που αποτελεί το ναύλο που πλήρωσαν οι Ενάγοντες στους Εναγόμενους 1 για τη μεταφορά του φορτίου και/ή για τη μεταφορά δύο εμπορευματοκιβωτίων που περιείχαν 1396 χαρτόνια τσιγάρων Marlboro που παραλήφθηκαν κενά για το οποίο ναύλο οι Ενάγοντες δεν έλαβαν οποιοδήποτε αντάλλαγμα και/ή αντιπαροχή και/ή η αντιπαροχή των Εναγομένων 1 απέτυχε,

(γ) Το ποσό των Λ.Κ.1.430,73 που αποτελεί το ναύλο που πλήρωσαν οι Ενάγοντες για να εισάξουν άλλη ποσότητα τσιγάρων προς αντικατάσταση του απωλεσθέντος και/ή κλαπέντος και/ή μη παραληφθέντος φορτίου τσιγάρων αεροπορικώς, πλέον το ποσό των Λ.Κ.916 που αποτελεί τους δασμούς επί του πιο πάνω ναύλου και το οποίο αποτελεί επακόλουθη ζημιά και/ή απώλεια (consequential loss and/or damage), για τους πιο κάτω λόγους:

(i) για παράβαση συμφωνίας μεταφοράς και/ή καθήκοντος για επίδειξη επιμέλειας και/ή συμβατικής υποχρέωσης ως θεματοφύλακες και/ή ως μεταφορείς και/ή άλλως από τους Εναγομένους 1 και/ή 2 και/ή των αντιπροσώπων και/ή των υπηρετών τους και/ή διαφορετικά. και/ή εξαιτίας αμέλειας και/ή λόγω της παράλειψης των Εναγομένων 1 και/ή 2 και/ή των υπηρετών και/ή των αντιπροσώπων τους να επιδείξουν πριν και/ή κατά τη φόρτωση και/ή πριν και/ή κατά την έναρξη και/ή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Εναγόμενου πλοίου Zim Iberia και/ή του πλοίου Zim Odessa, τη δέουσα επιμέλεια, φροντίδα ή προσοχή στην τοποθέτηση και/ή στοίβαση του φορτίου σε εμπορευματοκιβώτια και/ή στην εξασφάλιση ικανοποιητικής σφράγισης και/ή φρούρησης και/ή προστασίας και/ή ασφάλειας των εμπορευματοκιβωτίων και/ή στην επαναφόρτωση τούτων και των εντός αυτών ευρισκομένων τσιγάρων και/ή σε τρόπο ώστε να εξασφαλίσουν την ασφαλή φόρτωση, μεταφορά, εκφόρτωση, μεταφόρτωση, μεταφορά (στο νέο πλοίο) και επανεκφόρτωση του φορτίου σε τρόπο ώστε να εξασφαλισθεί η ασφαλής μεταφορά και παράδοση του χωρίς την οποιαδήποτε απώλεια λόγω μη εξουσιοδοτημένης και/ή μη επιτρεπομένης διάρρηξης των σφραγίδων και/ή κλειδαριών των εμπορευματοκιβωτίων και/ή της κλοπής μεγάλου αριθμού τσιγάρων, και/ή

(ii) για ιδιοποίηση (CONVERSION) του αναφερθέντος φορτίου και/ή για κατακράτηση τούτου και/ή άλλως.".

Στις 28.9.99 οι εναγόμενοι αρ. 1 στην αγωγή κατεχώρησαν αίτηση διά κλήσεως με την οποία ζητούν την κάτωθι θεραπεία:-

"1. Διάταγμα του Δικαστηρίου για τη συνένωση στην πιο πάνω αγωγή των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων με την επωνυμία "PORTS AND RAILWAYS AUTHORITY" από το Τελ Αβίβ, σαν Εναγόμενου 3.

2. Διάταγμα ή οδηγίες του Δικαστηρίου για την επίδοση ειδοποίησης του τροποποιημένου κλητηρίου εντάλματος στους PORTS AND RAILWAYS AUTHORITY μαζί με το σχετικό διάταγμα του Δικαστηρίου και συνοδευόμενα με Αγγλικές μεταφράσεις, με διπλοσυστημένη επιστολή, στη διεύθυνση των 74 Petach Tikva Road, P.O.Box 20121, TEL-AVIV 61201, ISRAEL.".

H αίτηση αυτή των εναγομένων αρ. 1, η οποία αποτελεί το εξεταζόμενο ζήτημα στην παρούσα διαδικασία, συνοδεύεται από μακροσκελή ένορκη δήλωση του Χριστάκη Παπαβασιλείου, διευθύνοντα συμβούλου της Εταιρείας SHOHAM (CYPRUS) LTD., που είναι οι αντιπρόσωποι τους. Επισυνάφθηκε δε στην αίτηση και έκθεση του Τμήματος Τελωνείων του Ισραήλ στο οποίο πιστοποιείται ότι τα εμπορεύματα είχαν κλαπεί στο λιμάνι της Χάιφας. Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρει ο κ. Παπαβασιλείου ότι τα επίδικα εμπορεύματα εκλάπησαν στο λιμάνι της Χάιφας που βρίσκεται υπό τον πλήρη και αποκλειστικό έλεγχο των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων. Καταλήγει δε η ένορκος δήλωση στις παραγράφους 7-9 ως εξής:-

"7. Πιστεύω ειλικρινά ότι η γενεσιουργός αιτία της ισχυριζόμενης ζημιάς που προέκυψε στους Ενάγοντες είναι, μεταξύ άλλων, η αμέλεια των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων κατά τη φύλαξη των επίδικων εμπορευμάτων στο λιμάνι της Χάιφα εν αναμονή της μεταφόρτωσής τους για τη Λεμεσό.

8. Πληροφορούμαι από τους Δικηγόρους των πιο πάνω Εναγομένων 1, και πιστεύω ειλικρινά ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την ισχυριζόμενη ζημιά των Εναγόντων είναι οι Ισραηλινές Αρχές Σιδηροδρόμων και Λιμένων (PORTS AND RAILWAYS AUTHORITY) και ότι οι Εναγόμενοι 1 δεν φέρουν καμία ευθύνη έναντι των Εναγόντων.

9. Συμβουλεύομαι από τους εν λόγω Δικηγόρους και πιστεύω ειλικρινά ότι οι Ισραηλινές Αρχές Σιδηροδρόμων και Λιμένων (PORTS AND RAILWAYS AUTHORITY) από το Tel-Aviv είναι πρόσωπα που ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα της πιο πάνω αγωγής στην οποία και έπρεπε να είναι Εναγόμενοι και εν πάση περιπτώσει ότι η παρουσία τους ενώπιον του Δικαστηρίου είναι αναγκαία για να μπορέσει το Δικαστήριο αποτελεσματικά και ολοκληρωτικά να αποφασίσει και να διακανονίσει όλα τα ερωτήματα και ζητήματα που εγείρονται στην πιο πάνω αγωγή.".

Οι ενάγοντες κατεχώρησαν γραπτή ένσταση στις 29.10.99 που συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της Ιφιγένειας Φιερού. Μεταξύ άλλων στις παραγράφους 3 και 4 αναφέρονται στα εξής:-

"3. Πράγματι υπάρχουν ενδείξεις ότι τα εμπορεύματα κλάπηκαν στο Ισραήλ ενόσω ήταν σε ισχύ η σύμβαση μεταφοράς και τα εμπορεύματα τελούσαν υπό τη φύλαξη και ευθύνη των Εναγομένων.

4. Έχω νομική συμβουλή και πιστεύω ότι η αίτηση των Εναγομένων/Αιτητών δεν πρέπει να εγκριθεί για τους πιο κάτω λόγους:

(1) Η ευθύνη των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων και των Εναγομένων έναντι των Εναγόντων δεν μπορεί να είναι συντρέχουσα, επειδή δεν υπάρχει νομική ή συμβατική σχέση μεταξύ των Εναγόντων και των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων και συνεπώς ούτε αιτία αγωγής εναντίον τους.

(2) Οι Ενάγοντες δεν επιθυμούν και δεν μπορούν να εγείρουν αξίωση εναντίον των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων.

(3) Το μόνο ζήτημα της αγωγής αυτής είναι κατά πόσο οι Εναγόμενοι έχουν παραβεί τη σύμβαση μεταφοράς ή υπήρξαν αμελείς κατά την εκτέλεση της σύμβασης μεταφοράς.

(4) Η διαφορά που προκύπτει από την αξίωση των Εναγόντων κατά των Εναγομένων δεν θα επηρεαστεί από τη συνένωση ή μη των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων και είναι ανεξάρτητη από την τυχόν αξίωση των Εναγομένων κατά των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων που επαναλαμβάνω ότι είναι δική τους αξίωση (των Εναγομένων) και όχι των Εναγόντων.

(5) Οι Εναγόμενοι μπορούσαν και μπορούν οποτεδήποτε να κινήσουν χωριστή αγωγή κατά των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων στο Ισραήλ με βάση τη μεταξύ τους συμβατική σχέση.

(6) Οι Ισραηλινές Αρχές Σιδηροδρόμων και Λιμένων βρίσκονται στο εξωτερικό, δηλαδή στο Ισραήλ και η διαδικασία επίδοσης σ΄ αυτούς θα καθυστερήσει τη διαδικασία, ενώ ενδέχεται να ζητήσουν παραμερισμό της επίδοσης επικαλούμενοι παραγραφή, έλλειψη δικαιοδοσίας, ετεροδικία, έλλειψη εκ πρώτης όψεως καλής αιτίας αγωγής συνεπεία ύπαρξης τυχόν απαλλακτικής ρήτρας ή γι΄ άλλους λόγους που έχουν σχέση με τη συμβατική τους σχέση με τους Εναγομένους την οποία οι Ενάγοντες αγνοούν.

Η εκδίκαση της αγωγής έχει ήδη καθυστερήσει υπέρμετρα, αφού μετά την παρόδο δυόμιση χρόνων από την καταχώριση της δεν έχουν δοθεί οδηγίες για καταχώριση δικογράφων λόγω της αίτησης παραμερισμού της επίδοσης και έφεσης που καταχώρισαν οι Εναγομένοι/Αιτητές.

(7) Δεν είναι νοητό να επιβαρύνονται οι Ενάγοντες με την επιδίωξη αξίωσης που δεν είναι δική τους.

(8) Μια απλή υπόθεση όπως η παρούσα θα περιπλακεί καθότι θα προστεθεί και νέα αιτία αγωγής πηγάζουσα από τη συμβατική σχέση Εναγομένων 1 και Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων, ενώ μπορεί να τεθεί ζήτημα εφαρμογής αλλοδαπού δικαίου και θα χρειαστεί η προσκόμιση πολλών επιπρόσθετων αποδεικτικών στοιχείων και μαρτύρων από το εξωτερικό. Το μόνο που έχουν ν΄ αποδείξουν οι Ενάγοντες είναι την μη παραλαβή των εμπορευμάτων. Έχω νομική συμβουλή ότι οι συνθήκες απώλειας τους δεν είναι σχετικές με την υπόθεση και δεν χρειάζεται να δοθεί μαρτυρία για την απόδειξη της υπόθεσης των Εναγόντων, αλλά ούτε και προς υπεράσπιση των Εναγομένων.

(9) Η εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης δεν επηρεάζει άμεσα ή δυσμενώς τα νομικά δικαιώματα ή την "τσέπη" των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων γιατί η ύπαρξη τυχόν δικής τους ευθύνης είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη ευθύνης των Εναγομένων. Εν πάση περιπτώσει, αν είχαν οι Ισραηλινές Αρχές Σιδηροδρόμων και Λιμένων αυτή την άποψη ή ανησυχία θα είχαν ήδη προσπαθήσει από μόνοι τους να επέμβουν στη διαδικασία.".

Τα γεγονότα της αγωγής και η προκύψασα διαφορά είναι τα ακόλουθα:-

Δυνάμει φορτωτικής ημερομηνίας 24.4.96 φορτώθηκαν στο εναγόμενο αρ. 2 πλοίο στο λιμάνι SAVANNAH των Η.Π.Α. τρία εμπορευματοκιβώτια τα οποία περιείχαν 2,350 χαρτόνια με τσιγάρα Marlboro, συνολικής αξίας 459.425 δολλαρίων Αμερικής. Το εναγόμενο αρ. 2 πλοίο μετέφερε τα εμπορευματοκιβώτια στο λιμάνι της Χάιφα όπου και εκφορτώθηκαν και ακολούθως μεταφορτώθηκαν στο πλοίο "Zim Odessa" το οποίο έφτασε στο λιμάνι Λεμεσού στις 27.5.96. Κατά την άφιξη του πλοίου και την εκφόρτωση των εμπορευματοκιβωτίων διαπιστώθηκε ότι οι σφραγίδες που ήταν στα εμπορευματοκιβώτια, παρόλο που ήταν άθικτες, έφεραν διαφορετικούς αριθμούς από αυτούς που αναφέρονται στο σχετικό κατάλογο (Container Discharging List). Στη συνέχεια όταν ανοίχθηκαν τα εμπορευματοκιβώτια, στην παρουσία τελωνειακού λειτουργού, αποκαλύφθηκε ότι τα δύο απ΄ αυτά ήταν εντελώς κενά. Έτσι απωλέσθηκαν και δεν παραδόθηκαν στους ενάγοντες 1,396 χαρτόνια, αξίας 327.500 δολλαρίων Αμερικής.

Το πρώτο αίτημα της αίτησης είναι η έκδοση υπό του Δικαστηρίου διατάγματος για τη συνένωση στην αγωγή των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων με την επωνυμία "PORTS AND RAILWAYS AUTHORITY" από το Τελ Αβίβ, σαν εναγομένων αρ. 3.

Το δεύτερο αίτημα είναι επακόλουθο του πρώτου. Εάν εκδοθεί το πρώτο ζητούμενο διάταγμα τότε επακολουθεί η εξέταση του δεύτερου αιτήματος για επίδοση ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος εκτός δικαιοδοσίας στους εναγομένους.

Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι και των δύο πλευρών αγόρευσαν επί μακρόν ενώπιον του Δικαστηρίου.

Ο κ. Μοντάνιος υπεστήριξε ότι η αίτηση του στηρίζεται στον Κανονισμό 30 ο οποίος επιτρέπει στο Δικαστήριο να διατάξει την προσθήκη διαδίκου είτε κατόπιν αίτησης διαδίκου είτε αυτόβουλα εάν κριθεί ότι είναι απαραίτητη για την πλήρη και αποτελεσματική εκδίκαση όλων των ζητημάτων τα οποία προκύπτουν στην αγωγή. Υποστηρίζει επίσης ο κ. Μοντάνιος ότι το θέμα της κλοπής αναφέρεται στο κλητήριο ένταλμα της αγωγής ως διαζευκτικής αιτίας της μη παραλαβής των εμπορευμάτων από τους ιδιοκτήτες και παραλήπτες της φορτωτικής που είναι οι ενάγοντες. Παραδέχεται όμως ότι η κλοπή δεν είναι από τα αντικείμενα της υπόθεσης ούτε φυσικά και αιτία της αγωγής (cause of action). Ισχυρίζεται ακόμα ότι με βάση το άρθρο 31 του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60 το Δικαστήριο πρέπει να εκδικάσει όλα τα θέματα που προκύπτουν στην υπόθεση. Με όλο το σεβασμό προς τον ευπαίδευτο συνήγορο δεν μπορώ να δεχθώ την εισήγηση του. Το άρθρο 31 διασφαλίζει "ώστε πάντα τα αμφισβητούμενα θέματα μεταξύ των διαδίκων να διαγιγνώσκονται πλήρως και τελικώς και πάσα πολλαπλότης της διαδικασίας αφορώσης εις οιονδήποτε των θεμάτων τούτων να αποφεύγεται.". Δεν νομίζω το άρθρο 31 να υπεισέρχεται ή να είναι σχετικό με το αίτημα της παρούσας αίτησης.

Ο κ. Μοντάνιος αμφισβήτησε τη θέση της άλλης πλευράς ότι οι ενάγοντες δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να εγείρουν αξίωση εναντίον των Ισραηλινών Αρχών Σιδηροδρόμων και Λιμένων. Χαρακτηριστικά ανέφερε "Δεν είναι ζήτημα θέλουν ή δεν θέλουν, ούτε εξαρτάται από την επιθυμία τους.".

Ο κ. Μοντάνιος με παρέπεμψε σε αυθεντίες προς υποστήριξη της θέσης του. Θα σχολιάσω τις αυθεντίες πιο κάτω αφού παραθέσω και τη θέση της άλλης πλευράς.

Η κα. Κακουλλή, συνήγορος των εναγόντων-ενισταμένων στην αίτηση, υπέβαλε ότι η αίτηση των εναγομένων αρ. 1 πρέπει να απορριφθεί για τους εξής λόγους:-

(α) Γιατί καμιά συμβατική ή άλλη σχέση δεν συνδέει τους ενάγοντες και εκείνων που οι εναγόμενοι επιθυμούν να προσθέσουν ως εναγομένους.

(β) Με την τυχόν έγκριση του αιτήματος των εναγομένων αναπόφευκτα θα προστεθεί νέα αιτία αγωγής, η οποία μάλιστα θα αφορά αυτούς και τους τρίτους και στην οποία δεν υπεισέρχονται οι ενάγοντες.

(γ) Με την άρνηση συνένωσης των τρίτων ως νέων εναγομένων ούτε οι εναγόμενοι-αιτητές ούτε οι τρίτοι παραβλάπτονται. Οι εναγόμενοι-αιτητές διατηρούν το δικαίωμα τους οποτεδήποτε να εγείρουν αγωγή εναντίον των τρίτων.

(δ) Εάν επιτραπεί η συνένωση νέων εναγομένων θα υπάρξει μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση της αγωγής.

Η πιο πάνω εισήγηση των εναγόντων με βρίσκει σύμφωνο. Καμιά συμβατική ή άλλη σχέση δεν συνδέει τους ενάγοντες με τους προτεινόμενους να συνενωθούν ως εναγόμενοι. Αναπόφευκτα θα υπεισέλθει νέα αιτία αγωγής η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τους ενάγοντες. Αυτή η νέα αιτία αγωγής είναι πιθανή παράβαση σύμβασης μεταξύ των εναγομένων και των τρίτων. Ενώ είναι πασιφανές ότι αιτία της αγωγής είναι η παράβαση σύμβασης μεταφοράς των εμπορευμάτων μεταξύ των εναγόντων και των εναγομένων. Οποιαδήποτε δε απόφαση στην αγωγή αυτή δεν επηρεάζει άμεσα τους τρίτους ούτε θα κληθούν άμεσα ή έμμεσα να πληρώσουν οτιδήποτε. Ούτε και δεσμεύονται οι τρίτοι από το αποτέλεσμα της δίκης. Όπως αναφέρθηκε στην Amon v. Raphael Tuck & Sons Ltd. (1956) 1 All E.R. 273, στη σελίδα 287:-

"The only reason which makes it necessary to make a person a party to an action is so that he may be bound by the result of an action and the question to be settled therefore must be a question in the action which cannot be effectively and completely settled unless he is a party.".

O Lord Denning M.R. στην υπόθεση Gurtner v. Circuit (1986) 1 All E.R. 328 ακολουθώντας το σκεπτικό του Lord Esher M.R. στην Βyrne v. Brown (1889) 22 Q.Β.D. 657 έδωσε μια ευρύτερη ερμηνεία στον Κανονισμό. Αναφέρει τα εξής στη σελίδα 331:-

"There were many cases decided on it; but I need not analyse them today. That was done by Devlin, U., in Amon v. Raphael Tuck & Sons Ltd.. He thought that the rule should be given a narrow construction, and his views were followed by John Stephenson, J., in Fire, Auto and Marine Insurance Co., Ltd. v. Greene. I am afraid that I do not agree with them. I prefer to give a wide interpretation to the rule, as Lord Esher, M.R., did in Byrne v. Brown. It seems to me that when two parties are in dispute in an action at law and the determination of that dispute will directly affect a third person in his legal rights or in his pocket, in that he will be bound to foot the bill, then the Court in its discretion may allow him to be added as a party on such terms as it thinks fit. By so doing, the Court achieves the object of the rule. It enables all matters in dispute 'to be effectually and completely determined and adjudicated upon' between all those directly concerned in the outcome.".

Στην υπόθεση Ναυτοδικείου Artemis Company Limited v. The Ship "SONJA" (1972) 1 CLR 153 οι ενάγοντες αξιούσαν αποζημιώσεις για παράβαση συμβολαίου. Οι εναγόμενοι, ισχυρίζοντο οι ενάγοντες, ενεργούσαν μέσω των αντιπροσώπων τους που ήταν ο οίκος A. L. Mantovani & Sons Ltd.. Οι εναγόμενοι οι οποίοι αρνούντο το γεγονός αυτό, ζήτησαν όπως συνενωθούν στην αγωγή ως εναγόμενοι. Παρά το γεγονός ότι οι ενάγοντες συνενούσαν στο αίτημα των εναγομένων, το Δικαστήριο αρνήθηκε τη συνένωση. Αναφέρεται στη σελίδα 161 της απόφασης αυτής από τον Α. Λοΐζου, Δ. (όπως ήταν τότε) το εξής απόσπασμα:-

"These in effect are the general principles is so far as the present proceedings are concerned governing the addition of a defendant either on the application of the defendant or of a person not already a party. The point therefore for determination is whether the aforesaid principles apply to the facts of the present case. What is claimed by the defendant ship is that she is not liable to the plaintiff company because Messrs. A. L. Mantovani & Sons Ltd. were not acting as her agents. If that is so then the defendant ship cannot have applied for the joinder. If the defendant is successful in proving that, it would be for the plaintiffs to ask for the joinder or bring another action. As stated in the Supreme Court Practice 1970 p. 168 "prima facie the plaintiff is entitled to choose the person against whom to proceed and to leave out any person against whom he does not desire to proceed". If on the other hand the defendant is unsuccessful by proving that A.L. Mantovani & Sons Ltd. were not their agents then the defendant will be adjudged to pay and that will not directly affect A. L. Mantovani & Sons Ltd. in their legal rights or in their pocket, in the sense that they will be bound to foot the bill. There is no claim for contribution or indemnity or damages against A.L. Mantovani & Sons Ltd. by the defendant in case the latter is found liable towards plaintiffs.".

H πιο πάνω απόφαση, τον λόγο της οποίας δέχομαι ότι εκφράζει την ορθή προσέγγιση στο θέμα με βάση τη νομολογία, έχει στενή ομοιότητα με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Εκείνο το οποίο φαίνεται ότι οι εναγόμενοι απαιτούν από τις Ισραηλινές Αρχές Σιδηροδρόμων και Λιμένων είναι ότι δεν φέρουν ευθύνη για την κλοπή των εμπορευμάτων ενώ αυτά ευρίσκοντο στο λιμάνι της Χάϊφας με σκοπό να μεταφορτωθούν στο πλοίο για τη μεταφορά τους στην Κύπρο. Εάν οι εναγόμενοι επιτύχουν στην υπεράσπισή τους αυτή στην αγωγή, τότε οι ενάγοντες θα εγείρουν νέα αγωγή εναντίον των τρίτων. Εάν αντίθετα αποτύχουν τότε θα αναγκασθούν να πληρώσουν και τούτο δεν θα επηρεάσει άμεσα τους τρίτους στα νόμιμα δικαιώματά ούτε θα αναγκασθούν να πληρώσουν δυνάμει της απόφασης.

Στο Annual Practice 1970 σελ. 168 αναφέρεται ότι "prima facie the plaintiff is entitled to choose the person against whom to proceed and to leave out any person against whom he does not desire to proceed.".

Επίσης, στο Annual Practice 1967, στη σελίδα 160 αναφέρονται τα εξής:-

"Under this rule, the Court has power to add or substitute a defendant on the application of the defendant and also of a person not already a party and in either case against the wishes of plaintiff, but a defendant against whom no relief is sought by plaintiff will generally not be added against the wish of the latter. (Hood-Barrs v. Frampton & Co. (1924) W.N. 287).".

Στην υπόθεση SONCO CANNING LIMITED v. "ADRIATICA" (SOCIETE PER AZIONI DI NAVIGAZIONE (1973) 1 CLR 127, οι εναγόμενοι ζήτησαν με αίτησή τους τη συνένωση ως εναγομένων των ιδιοκτητών του πλοίου M.V. "Bonmar". Με την αγωγή εζητούντο αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστησαν τα εμπορεύματά τους που ανέλαβαν, δυνάμει συμβολαίου, να μεταφέρουν από τη Βενετία στην Αμμόχωστο με το εν λόγω πλοίο. Το Δικαστήριο αρνήθηκε να εγκρίνει την αίτηση. Αναφέρονται δε τα εξής στη σελίδα 133 που συνάδουν επίσης με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης:-

"The owners sought to be joined as co-defendants are foreign nationals and resident out of the jurisdiction. That, on the authorities, is a factor to be taken into account in weighing and deciding how the Court should exercise its discretion. Adding these defendants, it will cause delay and no further delay than is necessary should be caused to the plaintiffs. It will also cause real hardship and difficulty to them, as they will have to proceed against defendants who are outside the jurisdiction and with whom there was no privity of contract and whilst being unaware of their exact relationship and the terms of their agreement regarding the liabilities of the defendants and the owners vis-a-vis each other. An otherwise simple issue will be further complicated and embarrassment would be caused to the plaintiffs. All these, are good reasons for not adding the owners as co-defendants.".

Καταλήγω, κατά συνέπεια, ότι η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει για τους λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω. Συγκεκριμένα οποιαδήποτε απόφαση στην αγωγή δεν επηρεάζει άμεσα, με οποιοδήποτε τρόπο, τη νομική θέση των τρίτων ούτε θα δεσμευθούν να πληρώσουν οτιδήποτε. Περαιτέρω και με βάση την SONCO (πιο πάνω) οι τρίτοι που ζητούν οι εναγόμενοι να συνενώσουν στην αγωγή είναι αλλοδαποί και κάτοικοι εκτός δικαιοδοσίας. Τούτο θα επιφέρει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην πορεία της διαδικασίας και ταλαιπωρία (hardship) στους ενάγοντες γιατί αυτοί δεν έχουν οποιαδήποτε νομική σχέση μαζί τους, ούτε γνωρίζουν τις σχέσεις μεταξύ των εναγομένων και των τρίτων ούτε την οποιαδήποτε συμφωνία τους.

Η αίτηση των εναγομένων αρ. 1 απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εναγόντων.

 

(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΕΠσ


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο