|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 891
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 10373
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Φ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ,Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.
Αναφορικά με την Εταιρεία LOUKOS MANUFACTURERS LTD.,
για άδεια Αιτήσεως για ένταλμα ακυρωτικό (Certiorari) και/ή
ένταλμα απαγόρευσης (Writ of Prohibition)
- και -
Αναφορικά με το Διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου
Λευκωσίας ημερομηνίας 1/6/98 με βάση το οποίο αποφάσισε
χωρίς ακρόαση τη διάλυση της εταιρείας
LOUKOS MANUFACTURERS LTD.
- και -
Αναφορικά με το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 13 Ιουνίου, 2000.Για τους εφεσείοντες: Σ. Δράκος.
Για τον εφεσίβλητο: Α. Χριστοφόρου.
- - - - - -
Σ. ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.
: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ.- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.
: Την 1.6.1998 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε στην αίτηση υπ΄ αριθμό 145/97 διάταγμα διάλυσης της Εταιρείας LOUKOS MANUFACTURERS LTD. ("εφεσείοντες") και διόρισε ως προσωρινό εκκαθαριστή την Έφορο Εταιρειών και Επίσημη Παραλήπτρια. Αιτητής στην πιο πάνω αίτηση ήταν ο Διευθυντής των Κοινωνικών Ασφαλίσεων.Οι εφεσείοντες με μονομερή αίτησή τους στο Ανώτατο Δικαστήριο ζήτησαν άδεια για καταχώρηση διά κλήσεως αίτησης για έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition για την ακύρωση του πιο πάνω διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Στις 30.11.1998 αδελφός Δικαστής, με αιτιολογημένη απόφαση του, απέρριψε την αίτηση των εφεσειόντων αρνηθείς να παράσχει τη σχετική άδεια. Απεφάνθη ότι οι εφεσείοντες απέτυχαν να αποδείξουν "εκ πρώτης όψεως υπόθεση" και/ή ότι υπάρχει "συζητήσιμο θέμα". Ο αδελφός Δικαστής καταλήγει στην απόφασή του, η οποία εφεσιβάλλεται με την παρούσα έφεση:-
"Στην παρούσα περίπτωση είναι αποδεκτό εκ μέρους της αιτήτριας εταιρείας ότι την 1/6/98 εκδόθηκε διάταγμα διάλυσης της εταιρείας και κατόπιν αίτησης που υποβλήθηκε από το Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η αιτήτρια εταιρεία αμφισβητεί την συμπερίληψη του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων στον όρο "πιστωτής" του Κεφ. 113. Έχοντας υπόψη τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί ενώπιόν μου και τη σχετική νομολογία πάνω στο
Σαν μοναδικός λόγος έφεσης προβάλλεται η θέση ότι λανθασμένα ο πρωτόδικος Δικαστής απεφάσισε ότι στο όρο "πιστωτής" περιλαμβάνεται και ο Διευθυντής Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, και ότι λανθασμένα, επίσης, ερμήνευσε τις σχετικές αγγλικές αποφάσεις και ιδιαίτερα την απόφαση
Re North Bucks Furniture Depositories Ltd. (1939) Ch. 690.Στο περίγραμμα αγόρευσης του ο δικηγόρος των εφεσειόντων εισηγείται ότι ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι πιστωτής με βάση το άρθρο 213(1) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Τον ισχυρισμό αυτό, απ΄ ότι έχουμε αντιληφθεί από το περιεχόμενο του περιγράμματός του, τον στηρίζει στο γεγονός ότι στο άρθρο 300 του ίδιου νόμου που προνοεί για τις προνομιακές πληρωμές δεν αναφέρονται οι εισφορές των κοινωνικών ασφαλίσεων παρά μόνο "τέλη" και "φόροι".
Τα άρθρα 80, 81 και 82 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου αρ. 41/80 προνοούν τη λήψη ποινικών μέτρων σε περίπτωση παράλειψης καταβολής εισφορών, όπως επίσης και τη διεκδίκηση οφειλομένων εισφορών με πολιτική αγωγή μη αποκλειομένου οποιουδήποτε άλλου μέτρου. Δυνάμει του άρθρου 85 του ίδιου νόμου οι οφειλόμενες εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων έχουν προτεραιότητα πληρωμής έναντι άλλων χρεών δυνάμει του άρθρου 300 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Εκ τούτου συνάγεται ότι ο Νόμος κατατάσσει τις οφειλόμενες εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως προνομιακές ως προς την εξόφληση τους έναντι άλλων χρεών. Το επιχείρημα συνεπώς των εφεσειόντων ότι οι εισφορές προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις δεν περιλαμβάνονται στις εισφορές που πληρώνονται κατά προτεραιότητα, δεν ευσταθεί.
Το άρθρο 211 του Κεφ. 113 προνοεί ότι το Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει ένα διάταγμα διάλυσης μιας Εταιρείας που δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τα χρέη της. Το διάταγμα εκδίδεται αν η Εταιρεία αποδεδειγμένα δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις οφειλές της (άρθρο 212(c)). Η διαδικασία της διάλυσης προϋποθέτει την καταχώρηση σχετικής αίτησης από οποιοδήποτε "πιστωτή" ή "πιστωτές" (άρθρο 213(1)).
Ο όρος "πιστωτής" είναι αρκετά ευρύς. Περιλαμβάνει κάθε πρόσωπο στο οποίο η εταιρεία οφείλει καθορισμένο ποσό. Περιλαμβάνει επίσης πρόσωπο στο οποίο έχει μεταβιβασθεί ολόκληρο ή μέρος του χρέους της εταιρείας, του εκτελεστή της περιουσίας αποθανόντος, ή μια Δημοτική Αρχή αναφορικά με οφειλόμενους φόρους, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι δεν μπορεί να καταχωρηθεί εναντίον της εταιρείας πολιτική αγωγή για την είσπραξη τους. (Βλέπε:
Re World Industrial Bank (1909) W.N. 148, Re Paris Skating Ring (1877) 5 Ch.D. 962, Re Steal Wing Co. (1921) 1 Ch. 349, Masonic & General Life Assurance (1886) 32 Ch. D. 373, In Re The North Bucks Furniture Depositories Limited (1939) Ch. 690, Re McGreavy (1950) Ch. 269).H αγγλική απόφαση
In re The North Bucks Furniture Depositories Limited (πιο πάνω) δεν βοηθά τους εφεσείοντες αλλά αντίθετα επιβεβαιώνει την εφεσιβαλλόμενη πρωτόδικη απόφαση. Στη σελίδα 693 καταλήγει η αγγλική απόφαση:-"It seems to me that in view of s. 264, it is impossible to suggest that the body which is entitled to recover these rates for which preference is given by the section is not a creditor of the company within the meaning of s. 170.
In my judgment the Hampstead Borough Council is entitled to present the petition in this case, and I make the usual order for compulsory winding-up of the company.".
Συμφωνούμε κατά συνέπεια με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι στον όρο "πιστωτής" περιλαμβάνεται και ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων σύμφωνα με το άρθρο 213(1) του Κεφ.
113.Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΠσ