|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 76
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10383
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Δ.
Σταύρος Χ"Παύλου, μόνιμος κάτοικος Μαδρίτης,
Εφεσείων
- και -
JINARRO TERRA CO. LTD,
Εφεσίβλητης
---------------------------
22 Μαΐου 2000
Για τον εφεσείοντα: Λ. Κληρίδης, γι΄ αυτόν Θ. Σπανού.
Για την εφεσίβλητη: Χρ. Μαυρονικόλα.
---------------------------
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων είναι Κύπριος, εγκατεστημένος στην Ισπανία από το 1966. Με την αγωγή αρ. 426/92 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εναντίον της εφεσίβλητης, αξίωνε αποζημιώσεις για απώλεια και ζημία την οποία ισχυριζόταν ότι υπέστη εξ αιτίας κατεδάφισης, κατά το 1988, λυόμενου υποστατικού το οποίο είχε ανεγείρει κατά το 1952-1953 σε γη που ενοικίαζε και που διατήρησε μέχρι την έξωση του βάσει διατάγματος του Δικαστηρίου το οποίο εκδόθηκε κατά το 1979.
Η αγωγή προχώρησε σε δίκη. Η οποία όμως δεν συμπληρώθηκε. Στις 20 Ιουνίου 1997, κατόπιν απόρριψης αιτήματος του για ακόμα μια αναβολή της δίκης, αποσύρθηκε εκ μέρους του εφεσείοντος η αγωγή. Οι περιστάσεις εκείνης της εξέλιξης φαίνονται στο ακόλουθο απόσπασμα των πρακτικών:
"
κα Σπανού: Ζητώ αναβολή γιατί ο βασικός μάρτυρας μας απεβίωσε και δεν μπορούμε σήμερα να προχωρήσουμε.κ. Δημητριάδης: Ενίσταμαι στην αναβολή γιατί ο προταθείς λόγος υπεβλήθη επανειλημμένα.
Δικαστήριο: Η παρούσα αγωγή είναι παλιά και καταχωρήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1992. Η ακρόαση άρχισε πριν από ένα ακριβώς χρόνο και έκτοτε αναβάλλεται διαρκώς με αιτήματα του ευπαίδευτου συνηγόρου του ενάγοντος. Διαπιστώνω από τα πρακτικά του Δικαστηρίου ότι η αγωγή αναβλήθηκε για συνέχιση στις 17.6.1996, στις 8.10.1996, στις 17.10.1996, στις 11.11.1996, στις 15.1.1997, στις 14.3.1997, στις 12.5.1997 και 30.5.1997.
Σε όλες τις πιο πάνω ημερομηνίες ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγομένων δεν έφερε ένσταση. Στις 30.5.1997 δηλώθηκε από την κα Σπανού που εκπροσωπεί τον κ. Κληρίδη ότι η αναβολή εζητείτο διά τελευταία φορά και ότι ο κ. Κληρίδης θα επικοινωνούσε με τον πελάτη του που είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Επί τη βάσει της δηλώσεως αυτής ο κ. Δημητριάδης δήλωσε ότι δεν είχε ένσταση στην αναβολή για τελευταία φορά.
.................................. .................................................. ......
Για όλους τους πιο πάνω λόγους το αίτημα για αναβολή απορρίπτεται. Παρακαλείται η κα Σπανού να προχωρήσει με την υπόθεση της καλώντας τον επόμενο μάρτυρα.
κα Σπανού: Δεν έχω άλλο μάρτυρα για να καλέσω και ως εκ τούτου αποσύρω την αγωγή άνευ βλάβης.
κ. Δημητριάδης: Εν όψει των όσων αναφέρθηκαν ανωτέρω δεν έχω ένσταση στην απόσυρση και ζητώ τα έξοδα μου.
Δικαστήριο: Η αγωγή αποσύρεται άνευ βλάβης και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εναγομένων."
Τα έξοδα της αγωγής, όπως ψηφίστηκαν στις 28 Ιανουαρίου 1998, ανέρχονταν σε £1.034. Εισπράχθηκε ποσό £600.= για το οποίο είχε ενωρίτερα δοθεί ασφάλεια με διάταγμα του Δικαστηρίου
· και παρέμεινε οφειλόμενο ποσό ύψους £434.= πλέον τόκοι.Ο εφεσείων επανήλθε με νέα αγωγή επί των αυτών θεμάτων. Πρόκειται για την αγωγή αρ. 8771/97 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, σε σχέση με την οποία τέθηκε το υπό εξέταση ζήτημα. Η εφεσίβλητη υπέβαλε αίτηση βάσει κυρίως της Δ.15 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας για αναστολή της διαδικασίας μέχρι που, εντός ταχθείσας προθεσμίας, να εξοφληθούν τα έξοδα που επιδικάστηκαν στην προηγούμενη αγωγή και, σε περίπτωση παράλειψης, για απόρριψη της αγωγής. Ο εφεσείων αντιτάχθηκε. Προβλήθηκε εκ μέρους του (α) ότι δεν κάλυπτε την περίπτωση η Δ.15 γιατί αυτή ".... εφαρμόζεται μόνον σε αγωγές οι οποίες εγκαταλείπονται (are discontinued) και όχι σ΄ αυτές οι οποίες αποσύρονται (are withdrawn) ...."
· (β) ότι εφόσον το Δικαστήριο είχε διατάξει ασφάλεια εξόδων ύψους μόνο £600.= δεν μπορούσε η εφεσίβλητη "να έρχεται εκ των υστέρων να ζητεί την αναστολή (stay) της διαδικασίας μέχρις ότου ο ενάγων καταβάλει το υπόλοιπον ποσόν, ήτοι, Λ.Κ. 434 πλέον τόκους"· και (γ) ότι κατά την απόσυρση της προηγούμενης αγωγής, η εφεσίβλητη δεν επιφύλαξε οποιοδήποτε δικαίωμα, "αλλ΄ απλώς εζήτησε τα έξοδα ...".Με την εκκαλούμενη απόφαση, ημερ. 27 Νοεμβρίου 1998, το Δικαστήριο κατέληξε ότι η Δ.15 είχε εν προκειμένω εφαρμογή και ότι οι περιστάσεις δικαιολογούσαν την αναστολή βάσει της Δ.15 θ. 4, μέχρι που θα πληρωνόταν ολόκληρο το ποσό των εξόδων στην αγωγή αρ. 426/92.
Διατυπώνονται με την έφεση δύο λόγοι, ως εξής:
"(α) Εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα αναστολής της περαιτέρω διαδικασίας στην αγωγή του Επ. Δικαστηρίου Λευκωσίας 8771/97 εκτός εάν ο ενάγων καταβάλη ποσόν εξόδων τα οποία εψηφίσθησαν από το ίδιο το Δικαστήριο καθ΄ ότι η Διαταγή 15 Θ. 3 - 4 εφαρμόζεται μόνον εις περιπτώσεις όπου μια αγωγή εγκαταλείπεται (is discontinued
(β) Άνευ βλάβης του πρώτου λόγου εφέσεως εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο ήσκησε την διακριτική του ευχέρεια να εκδώση το διάταγμα αναστολής εφ΄ όσον ήδη είχεν υποβάλει αίτηση για ασφάλεια εξόδων και επέτυχε είσπραξη ποσού £600."
Μπορούμε να είμαστε σύντομοι. Προκύπτει σαφώς τόσο από το λεκτικό όσο και από το αντικείμενο της Δ.15 ότι ρυθμίζονται με αυτήν δύο περιπτώσεις: η διακοπή (discontinuance) της αγωγής
· και η απόσυρση (withdrawal) μέρους της. Η ορολογία που χρησιμοποιείται περιγράφει στην πρώτη περίπτωση το τέλος του συνόλου και, στη δεύτερη, το τέλος μόνο μέρους. Αυτή είναι η έννοια της. Στην πρακτική δεν είναι σπάνια που η διακοπή χαρακτηρίζεται, ανακριβώς, ως απόσυρση. Όπως έγινε και στην περίπτωση της αγωγής αρ. 426/97. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι έφυγε ολόκληρη: διακόπηκε· και τίποτε δεν αλλάζει με την περιγραφή της εξέλιξης ως απόσυρσης, αφού αποσύρθηκε ολόκληρη. Επομένως είχε εφαρμογή ο θ. 4 της Δ.15 σύμφωνα με τον οποίο:"4. If any subsequent action shall be brought before payment of the costs of a discontinued action, for the same, or substantially the same, cause of action, the Court or a Judge may, if they or he think fit, order a stay of such subsequent action, untill such costs shall have been paid."
Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο το Δικαστήριο άσκησε τη διακριτική του εξουσία, είναι κατά την άποψη μας προφανές πως η κατάληξη δεν θα μπορούσε εύλογα να ήταν διαφορετική. Οι περιστάσεις, τις οποίες εκθέσαμε και οι οποίες λήφθηκαν υπόψη πρωτόδικα, οδηγούσαν αναπόφευκτα στην έκδοση διατάγματος αναστολής. Η προηγουμένως δοθείσα περιορισμένη ασφάλεια εξόδων δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με το ζήτημα. Δεν αφαιρεί από το δικαίωμα της εφεσίβλητης να πληρωθεί το σύνολο των εξόδων που της επιδικάστηκαν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ