|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 755
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10302
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Δ.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΤΟΙΜΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ Μ.Ι.Κ.Ω.ΜΑΡ. ΛΤΔ,
Εφεσείουσα
- και -
1. Παρασκευά Καπελλίδη,
2. Άντρης Καπελλίδου,
Εφεσίβλητοι
---------------------------
22 Μαΐου 2000
Για την εφεσείουσα: Μ. Κιτρομηλίδης.
Για τους εφεσιβλήτους: Χρ. Ματθαίου.
---------------------------
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με την αγωγή εναντίον των εφεσιβλήτων, που είναι σύζυγοι, η εφεσείουσα εταιρεία αξίωσε ποσό £1.982,85 ως το συνολικό συμφωνηθέν τίμημα ετοίμου σκυροδέματος, πωληθέντος και παραδοθέντος σε δύο ημερομηνίες, την 27 Αυγούστου 1994 και 9 Οκτωβρίου 1994, για την τότε ανέγερση της κατοικίας του ζεύγους, υπό την εργολαβία του πατέρα της εφεσίβλητης 2, Μιχάλη Μαραγκού. Με τη διατυπωθείσα υπεράσπιση τους, οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν το καθετί.
Κατέθεσαν, για την εφεσείουσα, ο διευθυντής και μέτοχος κ. Χρίστος Φιάκου, ο οποίος συνήψε εκ μέρους της εταιρείας τη συμφωνία για την πώληση του σκυροδέματος
· και η σύζυγος του, κα Πανίτσα Φιάκου, επίσης μέτοχος της εταιρείας, η οποία, ως υπεύθυνη για τη διεκπεραίωση της γραφικής εργασίας, εξέδωσε τα σχετικά τιμολόγια. Από πλευράς υπεράσπισης κατέθεσαν οι εφεσίβλητοι.Το Δικαστήριο θεώρησε αξιόπιστους τους μάρτυρες της εφεσείουσας και αποδέχθηκε τη μαρτυρία τους. Ενώ τη μαρτυρία των εφεσιβλήτων την απέρριψε αφού σχημάτισε την εντύπωση, την οποία εξήγησε με λεπτομέρεια, πως και οι δύο προσπάθησαν να αποκρύψουν την αλήθεια και να παραπλανήσουν. Το Δικαστήριο προέβη λοιπόν σε ευρήματα βάσει της εκδοχής της εφεσείουσας. Συνίστανται στα εξής:
"Κατά ή περί τον Ιούνιο 1994 ο Μιχάλης Μαραγκός, πεθερός του εναγομένου 1 και πατέρας της εναγομένης 2, κάλεσε τον ΜΕ 1 εκ μέρους της ενάγουσας και στην παρουσία των εναγομένων 1 και 2 συζήτησε με τον ΜΕ 1 για την παράδοση μπετόν στην οικοδομή που θα έκτιζε της κόρης του, εναγομένης 2. Η όλη συζήτηση έγινε με τον Μιχάλη Μαραγκό ο οποίος ήταν ο εργολάβος της οικοδομής και συμφώνησαν ότι όποτε ο Μιχάλης Μαραγκός χρειαζόταν μπετόν θα έλεγε στον ΜΕ 1 ο οποίος με τη σειρά του θα το παρέδιδε. Κατά τη συζήτηση ο Μιχάλης Μαραγκός και οι εναγόμενοι 1 και 2 είπαν στον ΜΕ 1 να εκδίδει τα τιμολόγια στο όνομα των εναγομένων 1 και 2. Κατά ή περί τις 27.8.
Με αυτά τα ευρήματα το Δικαστήριο κατέληξε ότι, κατά τη συνάντηση τον Ιούνιο του 1994, "... δεν καταρτίστηκε οποιαδήποτε συμφωνία παρά μόνο έγιναν προκαταρκτικές συζητήσεις ...." και ότι "ολοκληρώνετο η συμφωνία" μόνο όταν στην κάθε περίπτωση "ο Μιχάλης Μαραγκός έκανε παραγγελία για συγκεκριμένη ποσότητα μπετόν και η ενάγουσα παρέδιδε το μπετόν." Που σήμαινε, κατά την άποψη αυτή, πως δεν υπήρξε συμφωνία με τους εφεσίβλητους αλλά με τον κ. Μαραγκό. Γι΄ αυτό, το Δικαστήριο απέρριψε την αξίωση της εφεσείουσας, με έξοδα εναντίον της.
Προσβάλλεται με την έφεση η πρωτόδικη κατάληξη. Αναπτύσσονται, σε πολυάριθμους λόγους έφεσης, επικρίσεις της προσέγγισης και των συλλογισμών που οδήγησαν σε τέτοια κατάληξη. Δεν θεωρούμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες. Είναι κατά την άποψη μας προφανές ότι τα πρωτογενή ευρήματα δεν δικαιολογούσαν τα συμπεράσματα στα οποία ήχθη το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Θα προχωρήσουμε λοιπόν να υποδείξουμε τι είναι που συνάγεται, αφού το Εφετείο διατηρεί δυνατότητα να εξάξει το ίδιο συμπεράσματα. Κατά τη συνάντηση, γύρω στον Ιούνιο του 1994, συνήφθη σύμβαση. Αυτό άλλωστε περιέχεται στα πρωτογενή ευρήματα του Δικαστηρίου: διαπίστωσε ότι "συμφώνησαν ότι όποτε ο Μιχάλης Μαραγκός χρειαζόταν μπετόν θα έλεγε στον ΜΕ 1 (κ. Χρ. Φιάκου) ο οποίος με τη σειρά του θα το παρέδιδε". Δεν μπορούσε το Δικαστήριο μετά να συμπεράνει το αντίθετο. Η συναφθείσα σύμβαση ήταν γενικής μορφής που προοριζόταν να καλύψει τις παραγγελίες που θα γίνονταν. Με τις οποίες θα συγκεκριμενοποιείτο και η εκάστοτε οφειλή. Επρόκειτο για σύμβαση μεταξύ της εφεσείουσας και των εφεσιβλήτων. Το ότι η συζήτηση διεξήχθη μεταξύ του αντιπροσώπου της εφεσείουσας και του κ. Μαραγκού δεν σήμαινε και ότι η σύμβαση έγινε μεταξύ τους: μιλούσε ο κ. Μαραγκός διότι ως εργολάβος γνώριζε τις ανάγκες. Κρίσιμο αποβαίνει το γεγονός ότι οι εφεσίβλητοι, που ήταν παρόντες, είπαν εκεί στον κ. Φιάκου, αντιπρόσωπο της εφεσείουσας, να εκδίδει τα τιμολόγια στο δικό τους όνομα. Το ίδιο και ο κ. Μαραγκός στην παρουσία τους. Υπενθυμίζουμε το σχετικό εύρημα του Δικαστηρίου: "Κατά τη συζήτηση ο Μιχάλης Μαραγκός και οι εναγόμενοι 1 και 2 είπαν στον ΜΕ 1 να εκδίδει τα τιμολόγια στο όνομα των εναγομένων
1 και 2." Τί άλλο νόημα θα μπορούσε αυτό να έχει αν όχι για να προσδιορίσει ότι η γενική σύμβαση γινόταν με τους εφεσιβλήτους, όχι με τον κ. Μαραγκό αφού οι εφεσίβλητοι, στο όνομα των οποίων θα εκδίδονταν τα τιμολόγια, θα ήταν υπόλογοι για την πληρωμή. Αν υπόλογος για την πληρωμή επρόκειτο να ήταν ο κ. Μαραγκός, δεν δόθηκε καμιά εξήγηση γιατί τα τιμολόγια να εκδίδονταν όχι στο δικό του όνομα αλλά στο όνομα των εφεσιβλήτων.Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον των εφεσιβλήτων, αλληλεγγύως και κεχωρισμένως, απόφαση για ποσό £1.982,85 πλέον έξοδα. Επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας και τα έξοδα της έφεσης.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ