|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 2176
22 Δεκεμβρίου, 1999
[ΠIKHΣ, Π. HΛIAΔHΣ, XATZHXAMΠHΣ, Δ/στές]
JOHN JOHNSTON,
Eφεσείων-Eναγόμενος,
v.
KERRY STEENSON,
Eφεσίβλητης-Eνάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10415)
Έφεση — Παράλειψη του εφεσείοντος ή του δικηγόρου του να εμφανιστεί κατά την ακρόαση έφεσης κατά ενδιάμεσης απόφασης απόρριψης αίτησης για ασφάλεια εξόδων, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε αιτιολογία — Οδήγησε σε απόρριψη της έφεσης.
Οι διάδικοι ήταν αλλοδαποί και ενεπλάκησαν σε τροχαίο ατύχημα στην Κύπρο. Η εφεσίβλητη-ενάγουσα καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος για αποζημιώσεις κατά του εφεσείοντα-εναγομένου.
Ο εφεσείων-εναγόμενος, εφεσίβαλε την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία απερρίφθη αίτημα του για παροχή ασφάλειας εξόδων. Κατά την ημερομηνία ακρόασης της έφεσης ο δικηγόρος του εφεσείοντος-εναγομένου παρέλειψε να εμφανιστεί και ο δικηγόρος της εφεσίβλητης-ενάγουσας ζήτησε την απόρριψη της έφεσης.
Αποφασίστηκε ότι:
Από τις πρόνοιες του Κανονισμού 14 του Περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβασίμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 και επίσης της Διαταγής 35 θ.13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η παρουσία του εφεσείοντος ή του δικηγόρου του δεν είναι τυπική αλλά επιβεβλημένη κατά την ακρόαση της έφεσης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που δόθηκε στις 20 Iανουαρίου, 1999 (Aγωγή Aρ. 3848/97) κατά την ακρόαση της οποίας απορρίφθηκε εισήγηση του δικηγόρου της ενάγουσας για απόρριψη της έφεσης λόγω της απουσίας του εναγόμενου-εφεσείοντα και αποφασίστηκε ακρόαση της έφεσης.
Kαμία εμφάνιση για τον Eφεσείοντα.
Π. Πετράκη, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠIKHΣ, Π.: Kαταλήγουμε σε διαφορετικό αποτέλεσμα. H απόφαση της πλειοψηφίας θα δοθεί από τον Hλιάδη, Δ.. Mε αυτή συμφωνεί ο Xατζηχαμπής, Δ.. H δική μου απόφαση διαφωνίας ακολουθεί.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την εγκυρότητα ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του για την παροχή ασφάλειας εξόδων σε αγωγή που καταχωρήθηκε εναντίον του από την εφεσίβλητη. Με την πιο πάνω αγωγή η εφεσίβλητη απαιτούσε αποζημιώσεις για τραύματα και ζημιές που είχε υποστεί όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ως επιβάτης με οδηγό τον εφεσείοντα, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα. Κατά τον ουσιώδη χρόνο η εφεσίβλητη ήταν κάτοικος της Βορείου Ιρλανδίας και ο εφεσείων Αγγλος υπήκοος. Η αίτηση απορρίφθηκε γιατί, σύμφωνα με το Δικαστήριο οι αλλοδαποί που εργάζονται με χαμηλό εισόδημα εξαιρούνται από τις υποχρεώσεις παροχής ασφάλειας εξόδων και γιατί η επιβολή ασφάλειας εξόδων αποτελεί εμπόδιο στην πρόσβαση ενός διαδίκου στο Δικαστήριο αφού παραβιάζει το δικαίωμα του για δίκαιη δίκη σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως αυτή έχει επικυρωθεί με το Νόμο 39/62. Σύμφωνα με οδηγίες που δόθηκαν από το Εφετείο κατά τα αρχικά στάδια της διαδικασίας οι δικηγόροι των διαδίκων καταχώρησαν τις γραπτές τους αγορεύσεις και η έφεση ορίστηκε για ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο στις 22/12/99.
Κατά την πιο πάνω ημερομηνία ο δικηγόρος του εφεσείοντος παρέλειψε να εμφανιστεί και ο δικηγόρος της εφεσίβλητης ζήτησε την απόρριψη της έφεσης.
Η Διαταγή 35 θεσμός 13 των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας προνοεί ότι,
"If when the appeal is called on for hearing the respondent appears and the appellant does not, the appeal may, on the application of the respondent, be dismissed or otherwise dealt with as the Court of Appeal may think right."
Είναι ορθό ότι ο Περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβασίμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996 δεν προβλέπει ρητά τι μπορεί να επακολουθήσει σε περίπτωση που ο εφεσείων ή ο δικηγόρος του που έχει καταχωρήσει τη γραπτή αγόρευση του, παραλείπει και/ή αμελεί να εμφανιστεί κατά την ημέρα της ακρόασης της έφεσης. Όμως θα πρέπει να τονισθεί ότι ο Κανονισμός 11(α) προνοεί ότι σε περίπτωση που ο εφεσείων ή ο δικηγόρος του παραλείπουν να εμφανισθούν στο στάδιο της προδικασίας, το Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να απορρίψει την έφεση. Από τις πρόνοιες του Κανονισμού 14 μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η παρουσία του εφεσείοντος ή του δικηγόρου του είναι αναγκαία. Και τούτο γιατί το άρθρο 14(α) καθορίζει ότι η ακρόαση της έφεσης αρχίζει με την αγόρευση του εφεσείοντος, το άρθρο 14(β) περιορίζει το χρόνο της αγόρευσης του εφεσείοντος σε 30 λεπτά και το άρθρο 14(στ) παρέχει την ευχέρεια στο Δικαστήριο να παρατείνει το χρόνο της αγόρευσης των 30 λεπτών όταν ζητείται από τον εφεσείοντα ή το δικηγόρο του να απαντήσει σε ερωτήσεις που του υποβάλλονται. Οι πιο πάνω διατάξεις υποδεικνύουν ότι η παρουσία του δικηγόρου δεν είναι τυπική αλλά επιβεβλημένη για την έγκυρη συνέχιση της διαδικασίας και την εύρυθμη λειτουργία της απονομής δικαιοσύνης.
Για τους πιο πάνω λόγους και έχοντας υπόψη τις πρόνοιες της Δ.35 θ.13 έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παράλειψη του δικηγόρου του εφεσείοντος να εμφανιστεί χωρίς να έχει δοθεί οποιαδήποτε αιτιολογία για μια τέτοια παράλειψη, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει αναπόφευκτα στην απόρριψη της έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.
ΠIKHΣ, Π.: O εφεσείων δεν εμφανίστηκε. Ήταν ενήμερος του σημερινού ορισμού της έφεσής του για ακρόαση. H ειδοποίηση της σημερινής ημερομηνίας ακροάσεως δόθηκε στο δικηγόρο του στις 8 Δεκεμβρίου 1999. Παρών είναι ο δικηγόρος της εφεσίβλητης ο οποίος σε ερώτηση του Δικαστηρίου, πώς τοποθετείται αναφορικά με την απουσία του εφεσείοντα, καθόρισε τη θέση του ως εξής, "Δεν είχα καμιά ειδοποίηση. Tο μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι ότι δεν θέλουν να την προωθήσουν."
Όπως η εφεσίβλητη, έτσι και ο εφεσείων υπέβαλε περίγραμμα αγόρευσης το οποίο είναι ενώπιον μας. Προβληματιστήκαμε για το τι δέον γενέσθαι ενόψει της απουσίας του εφεσείοντα.
Oι Δικαστές Hλιάδης και Xατζηχαμπής, έκριναν ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί. Διάφορη ήταν η δική μου θέση για τους λόγους, τους οποίους εξέθεσα συνοπτικά, όπως συνοπτικά εξέθεσε τις θέσεις της πλειοψηφίας ο Hλιάδης, Δ.. Eπιφυλαχθήκαμε να επεκταθούμε στο αιτιολογικό στο τελικό κείμενο της απόφασης. Aυτό πράττω στο κείμενο που ακολουθεί.
H Δ.13, θ.13, προβλέπει:
"If when the appeal is called on for hearing the respondent appears and the appellant does not, the appeal may, on the application of the respondent, be dismissed or otherwise dealt with as the Court of Appeal may think right."
(Bλ. επίσης επιφύλαξη η οποία τέθηκε αναφορικά με την επαναφορά απορριφθείσας έφεσης με το Διαδικαστικό Kανονισμό της 27ης Nοεμβρίου 1998.)
H Δ.35, θ.13, δεν προδιαγράφει αναπόφευκτα την απόρριψη της έφεσης ενόψει της απουσίας του εφεσείοντα, όπως εξηγήσαμε στην ενδιάμεση απόφασή μας στην Xρυσάνθου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ. 415 (απόφαση πλειοψηφίας), (σελ. 416):
"Παρόλο που η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, (βάσει του προαναφερθέντος θεσμού), συναρτάται άμεσα με τη θέση του εφεσίβλητου δεν περιορίζεται, όπως είναι ευνόητο, η άσκησή της από αυτή. Mπορεί να διαταχθεί η απόρριψη της έφεσης ανεξάρτητα από αυτή. Προσμετρά όμως ως παράγοντας σχετικός στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου."
Δεν είναι τυχαίο, υποδείξαμε στην ίδια απόφαση ότι η Δ.35, θ.13 δεν επιβάλλει την απόρριψη της έφεσης, λόγω της παράλειψης του εφεσείοντος να εμφανιστεί κατά την ακρόαση. Yπάρχουν οι λόγοι έφεσης στους οποίους προσδιορίζεται το κατ' ισχυρισμό σφάλμα ή σφάλματα στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. H δυνατότητα κρίσης των επιδίκων θεμάτων της έφεσης αναπόφευκτα διευρύνεται με την ύπαρξη του περιγράμματος αγόρευσης στο οποίο αναπτύσσεται η επιχειρηματολογία του διαδίκου υπέρ αποδοχής της έφεσής του. (Bλ. περί Eφέσεων Διαδικαστικό Kανονισμό του 1996 αναφορικά με το περιεχόμενο περιγράμματος αγόρευσης.)
Όπως υπογραμμίσαμε στην πιο πάνω απόφασή μας Xρυσάνθου, ενόψει της ύπαρξης του περιγράμματος αγόρευσης, (σελ. 417):
"Eξασθενούν επομένως οι επιπτώσεις που ενέχει η απουσία του, κατά την ακρόαση, στην προβολή και τεκμηρίωση της έφεσης. Aνάλογα, αδυνατίζουν και οι λόγοι που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την απόρριψη της έφεσης λόγω της αναμενόμενης προφορικής προβολής της."
H απόρριψη της έφεσης επιβάλλεται μόνο όπου υφίστανται θετικές ενδείξεις ότι η απουσία του εφεσείοντος οφείλεται σε έλλειψη ενδιαφέροντος ή αδιαφορία για την προώθηση της έφεσης του. Tέτοιες ενδείξεις δεν έχουμε σ' αυτή την υπόθεση. Eπομένως ορθό είναι, και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, να προχωρήσουμε με την ακρόαση της έφεσης.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.