|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 2011
30 Nοεμβρίου, 1999
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
1. ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥ,
2. ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ,
Ενάγοντες,
ν.
ΤΟΥ ΠΛΕΟΥΜΕΝΟΥ SUBMET (AΡ. 2),
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Aρ. 33/99)
Ναυτοδικείο — Αγωγή για διάσωση πλοίου — Επίδοση κλητηρίου εντάλματος — Ρυθμίζεται από τον Καν. 16(α) του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού.
Οι συνενάγοντες διεκδικούσαν την κυριότητα εγκαταλελειμένου σκάφους το οποίο διέσωσαν με τη βοήθεια των Βρεττανικών Βάσεων στο Ακρωτήρι.
Το Δικαστήριο απέρριψε αίτημά τους για υποκατάστατη επίδοση του κλητηρίου εντάλματος στο εναγόμενο πλοίο ή τους ιδιοκτήτες του. Η επίδοση επιτεύχθηκε με τον τρόπο που κατέγραψε ο δικαστικός επιδότης με ένορκο δήλωσή του. Ανέφερε συγκεκριμένα πως επέδωσε το κλητήριο ένταλμα "στο πλεούμενο SUBMET στο οποίο δεν είχε κανένα και το άφησα στη γέφυρα του πλοίου".
H συνήγορος των εναγόντων υποστήριξε ότι το κλητήριο ένταλμα επιδόθηκε νομότυπα και έγκυρα. Για το σκοπό αυτό επικαλέσθηκε το θεσμό 16(α) του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού.
Αποφασίστηκε ότι:
Υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης και έχοντας υπόψη τις προσπάθειες των εναγόντων για ανεύρεση των ιδιοκτητών και την έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς πιθανών διεκδικητών δικαιωμάτων, παρά την ενημέρωσή τους, η επίδοση στο σκάφος έγινε νόμιμα. Η υπόθεση ορίζεται για απόδειξη στις 7.1.2000. Η Αναφορά να κατατεθεί σε 3 εβδομάδες από σήμερα.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Eνδιάμεση απόφαση.
Eνδιάμεση απόφαση ημερ. 30 Nοεμβρίου, 1999 με την οποία το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος με τον τρόπο τον οποίο κατέγραψε ο δικαστικός επιδότης σε ένορκη δήλωσή του ημερ. 10 Mαρτίου, 1999 δηλαδή στη γέφυρα του πλοίου, αναφορικά με την Aγωγή Nαυτοδικείου Aρ. 33/99, αποτελούσε νομότυπη επίδοση σε περίοπτο μέρος του πλοίου και όρισε την υπόθεση για απόδειξη.
Xρ. Θεοφίλου, για τους Eνάγοντες.
Cur. adv. vult.
NIKHTAΣ, Δ.: Έχω σκιαγραφήσει το πραγματικό υπόβαθρο της υπόθεσης στην απόφαση μου ημερ. 28/4/99. Είχα τότε απορρίψει, εκτός άλλων και αίτημα για υποκατάστατη επίδοση του κλητηρίου εντάλματος στο εναγόμενο πλεούμενο ή τους ιδιοκτήτες του. Στο μεταξύ, στις 10/3/99, επιτεύχθηκε επίδοση με τον τρόπο που καταγράφει ο δικαστικός επιδότης σε ένορκο δήλωση του της ίδιας ημερομηνίας. Αναφέρει συγκεκριμένα πως επέδωσε το κλητήριο ένταλμα "στο πλεούμενο SUBMET στο οποίο δεν είχε κανένα και το άφησα στη γέφυρα του πλοίου".
Θα υπομνήσω εδώ ότι το πλεούμενο (θα το αποκαλώ στο εξής το σκάφος) βρέθηκε, κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντα 1 Π. Πέτρου σε ένορκο δήλωση ημερ. 2/3/99, εγκαταλειμμένο και ακυβέρνητο, υπό κακές καιρικές συνθήκες, στα χωρικά μας ύδατα. Και με τη βοήθεια του συνενάγοντος του και των Βρεττανικών Βάσεων στο Ακρωτήρι το σκάφος διασώθηκε και ρυμουλκήθηκε εν ασφαλεία στο λιμένα Λεμεσού. Το ερώτημα τώρα αφορά το κύρος της επίδοσης που προηγήθηκε όπως ανέφερα στην αρχή.
Η κα Θεοφίλου υποστήριξε ότι το κλητήριο επιδόθηκε νομότυπα και έγκυρα. Για το σκοπό αυτό επικαλέστηκε το θεσμό 16(α) του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού. Επίσης την παρακάτω περικοπή από το Halsbury's Laws of England , 3η έκδοση, 1ος τόμος, σελ. 78, παράγραφος 162:
"162. Mode of effecting service. Service of the warrant, if required, may be effected within twelve months of its date, either in the day-time or night-time, and, if necessary, on a Sunday, Good Friday, or Christmas Day, and if the property to be arrested is a ship, freight, or cargo on board, must be effected by nailing or affixing the original warrant for a short time on the mainmast or on the single mast of the vessel, and on taking off the process leaving a true copy of it nailed or fixed in its place."
Σε κάποιο στάδιο έδωσα αναβολή για να προβούν οι ενάγοντες σε δημοσίευση της αγωγής σε ναυτικό περιοδικό της Αγγλίας εκδιδόμενο από τους Lloyd's του Λονδίνου. Στη συνέχεια όμως η συνήγορος πληροφόρησε το δικαστήριο ότι οι ενάγοντες δε θα υλοποιoύσαν την πρόθεση τους λόγω της απαγορευτικής γιαυτούς δαπάνης της δημοσίευσης. Συγχρόνως υπέβαλε ότι από τη διάσωση του σκάφους στις 8/2/99 κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη του, είτε οι ιδιοκτήτες είτε οποιαδήποτε άλλη αρχή. Ας σημειωθεί ότι η αγωγή επιδόθηκε στο Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας. Δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους τους. Έγινε επίσης απόπειρα επίδοσης στη Διοίκηση των Βάσεων. (Η αγωγή αφέθηκε σε υπάλληλο, αφού αρνήθηκε να την παραλάβει). Όπως μου έχει λεχθεί η έλλειψη ενδιαφέροντος μαρτυρείται περαιτέρω από την επιστολή ημερ. 11/2/99 από αξιωματούχο των Βάσεων προς τον ενάγοντα.
Το θέμα επίδοσης πράγματι ρυθμίζεται από τον Καν. 16(α) που ορίζει ότι:
"16. In an action in rem, the writ of summons shall be served
(a) Upon ship, or upon cargo, freight, or other property, if the cargo or other property is on board a ship, by attaching an office copy of the writ to a mast, or to some other conspicuous part of the ship;
.........................................................................................................."
Όπως ανέφερε η συνήγορος το σκάφος δεν έχει κατάρτι. Είναι όμως φανερό ότι επίσημο αντίγραφο του κλητηρίου αφέθηκε σε πολύ περίοπτο μέρος του σκάφους σε συμμόρφωση με τον παραπάνω κανονισμό. Ο τρόπος επίδοσης συνάδει και με τα κρατούντα στην Αγγλία, όπου υπάρχουν παρόμοιες διατάξεις: βλ. Annual Practice (1959) Ord. 9 r. 12 σελ. 123, Nigel Meeson "Admiralty Jurisdiction & Practice", σελ. 112, 113 και επίσης την παραπάνω περικοπή από το Halsbury's.
Άγομαι στο συμπέρασμα υπό τις περιστάσεις και επίσης έχοντας υπόψη τις προσπάθειες των εναγόντων για ανεύρεση των ιδιοκτητών (βλ. παράγραφος 6 της ένορκης δήλωσης του Π. Πέτρου ημερ. 2/3/99), ότι η επίδοση στο σκάφος έγινε νόμιμα. Έχοντας περαιτέρω υπόψη ότι οι πιθανοί διεκδικητές δικαιωμάτων δεν προέβηκαν σε κανένα διάβημα παρόλο που ενημερώθηκαν, και αυτό περιλαμβάνει και τη Δημοκρατία που εμπλέκεται λόγω των διατάξεων του περί Ναυαγίων Νόμου Κεφ. 298, ορίζω, όπως μου ζητήθηκε, την υπόθεση για απόδειξη στις 7/1/2000. Η Αναφορά να κατατεθεί σε 3 εβδομάδες από σήμερα.
Διαταγή ως ανωτέρω.