|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 1357
14 Σεπτεμβρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
CRYSTAL BREEZE COMPANIA NAVIERA S.AS.,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
ΤΑΚΗ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗ,
Εφεσίβλητου-Εναγόμενου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10213)
Συμβάσεις — Ερμηνεία όρων σύμβασης — Κατά πόσο δυνάμει όρου σύμβασης πώλησης πλοίου, ο Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής της πωλήτριας εταιρείας, αναλάμβανε προσωπική εγγύηση αποζημίωσης των αγοραστών του πλοίου, αν ανέκυπταν χρηματικές υποχρεώσεις της εταιρείας, αναφορικά με το πλοίο που πωλήθηκε, που είχαν δημιουργηθεί πριν από την πώληση του.
Δυνάμει έγγραφης συμφωνίας πώλησης ημερομηνίας 28/7/97 η εφεσείουσα αγόρασε από την εταιρεία "Sol Mediterranean Lines Ltd" της οποίας ο εφεσίβλητος είναι Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής, το πλοίο "Sol Olympia".
Με αγωγή της η εφεσείουσα αξίωνε, εναντίον της εταιρείας και του εφεσίβλητου ποσό 3.900.000 δρχ που υποχρεώθηκε να πληρώσει στην ελλαδική εταιρεία "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ A.E." ώστε να αποδεσμευτεί η εγγυητική επιστολή που κατέθεσε και να ελευθερωθεί το πλοίο το οποίο εκρατείτο με απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά σύμφωνα με την οποία διατάχθηκε η συντηρητική κατάσχεση του πλοίου για την εξασφάλιση των εξόδων που απαιτούσε η ελλαδική εταιρεία για σωστική αρωγή που πρόσφερε σ' αυτό στις 6/6/86.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας εισηγήθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο εφεσίβλητος είναι υπόχρεος στην πληρωμή του αξιούμενου ποσού ως εγγυητής της εταιρείας του, βάσει όρου που περιέχεται στη συμφωνία πώλησης του πλοίου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ερμηνεύοντας την επίμαχη παράγραφο κατέληξε στο συμπέρασμα πως, σύμφωνα με το περιεχόμενο της, ο εφεσίβλητος δεν αναλάμβανε οποιαδήποτε προσωπική εγγύηση αποζημίωσης της εφεσείουσας, αν ανέκυπταν χρηματικές υποχρεώσεις της εταιρείας, αναφορικά με το πλοίο που πωλήθηκε, που δημιουργήθηκαν πριν από την πώληση του. Η αξίωση της εφεσείουσας πέτυχε εναντίον της εναγόμενης εταιρείας, απορρίφθηκε όμως σε ότι αφορά τον εφεσίβλητο.
Κατ' έφεση ο δικηγόρος της εφεσείουσας, υποστήριξε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο περιορίστηκε μόνο, και αυστηρά, στη γραμματική ερμηνεία του επίμαχου όρου και εισηγήθηκε πως το Δικαστήριο θα έπρεπε να διερευνήσει και το σκοπό, για τον οποίο οι συμβαλλόμενοι πρόσθεσαν στο συμβόλαιο τον όρο αυτό, ώστε η απόφαση του να συνάδει με τις προθέσεις τους. Σύμφωνα με την ερμηνευτική προσέγγιση του ό όρος προστέθηκε ώστε να εγγυάται προσωπικά ο εφεσίβλητος την εταιρεία του, στην περίπτωση που θα προέκυπταν οικονομικές υποχρεώσεις του πωληθέντος πλοίου, που είχαν δημιουργηθεί πριν από την πώληση του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε ότι:
Η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε στον υπό συζήτηση όρο της σύμβασης δε βοηθά στη στήριξη της εισήγησης του δικηγόρου της εφεσείουσας.
Η ερμηνευτική προσπάθεια του θα μπορούσε να οδηγήσει, το πολύ, στην άποψη πως το περιεχόμενο της επίδικης παραγράφου είναι διφορούμενο. Και σε αυτή βέβαια την περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί υπεύθυνος ο εφεσίβλητος ως εγγυητής, βάσει τέτοιου εγγράφου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Πούγιουρου, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 18 Μαρτίου, 1998 (Αγωγή Αρ. 6067/92) με την οποία απορρίφθηκε η αξίωση της εφεσείουσας-ενάγουσας εναντίον του εφεσίβλητου-εναγομένου 2 ως εγγυητή της εναγόμενης εταιρείας από την οποία η εφεσείουσα αγόρασε το πλοίο "Sol Olympia".
Α. Ταλιαδώρος για Κ. Χρυσοστομίδη, για τους Εφεσείοντες.
Ν. Πιριλλίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: O εφεσίβλητος ήταν εναγόμενος 2, στην αγωγή που καταχώρισε η εφεσείουσα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, με την εταιρεία «Sol Mediterranean Lines Ltd», της οποίας είναι Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής, ως εναγόμενης 1. Η εφεσείουσα αγόρασε από την πιο πάνω εταιρεία το πλοίο «Sol Olympia II». Η συμφωνία περιέχεται σε σχετικό έγγραφο, που υπογράφηκε στις 28.7.97.
Η εφεσείουσα αξίωνε στην αγωγή της 3,900,000 δρχ., που υποχρεώθηκε να πληρώσει στην ελλαδική εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ Α.Ε.» ώστε να αποδεσμευθεί η εγγυητική επιστολή που κατέθεσε και να ελευθερωθεί το πλοίο, το οποίο εκρατείτο με απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε εναντίον της εταιρείας «Sol Mediterranean Lines Ltd», σύμφωνα με την οποία, απόφαση, διατάχθηκε η συντηρητική κατάσχεση του πλοίου Sol Olympia, για την εξασφάλιση των εξόδων που απαιτούσε η εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ Α.Ε.», για σωστική αρωγή που πρόσφερε σ' αυτό στις 6.6.86. Η αξίωση της εφεσείουσας στην υπό έφεση απόφαση πέτυχε εναντίον της εναγόμενης εταιρείας, απορρίφθηκε όμως σε ότι αφορά τον εφεσίβλητο.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας εισηγήθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και εδώ, πως ο εφεσίβλητος είναι επίσης υπόχρεος στην πληρωμή του αξιούμενου ποσού ως εγγυητής της εταιρείας του, βάσει όρου στη συμφωνία πώλησης του πλοίου, που περιέχεται στην παράγραφο 13(e).
To πρωτόδικο Δικαστήριο, ερμηνεύοντας την επίμαχη παράγραφο κατέληξε στο συμπέρασμα πως, σύμφωνα με το περιεχόμενο της ο εφεσίβλητος δεν αναλάμβανε οποιαδήποτε προσωπική εγγύηση αποζημίωσης της εφεσείουσας, αν ανέκυπταν χρηματικές υποχρεώσεις της εταιρείας, αναφορικά με το πλοίο που πωλήθηκε, που δημιουργήθηκαν πριν από την πώληση του. Η υποχρέωση του συνίστατο στο να βεβαιώνει για τα θέματα που αναφέρονται σ' αυτή.
Για να γίνει καθαρό το ζήτημα, που είναι και το μοναδικό που εγείρεται στην υπόθεση, παραθέτουμε αυτούσια την επίμαχη παράγραφο.
«Letter from Mr.Takis Solomonides, address 140 B, F.Roosevelt street, Limassol, Cyprus, confirming that they possess other assets than the vessel and that upon delivery the vessel is free from all encumbrances, mortgages, maritime liens, claims and debts whatsover and that undertake to settle all claims/debts which may arise within a period three months from the date of delivery of the vessel provided that such claims/debts refers to time before delivery and holding Buyers harmless for any and all consequences whatsoever.»
O δικηγόρος της εφεσείουσας πρότεινε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο περιορίστηκε μόνο, και αυστηρά, στην γραμματική ερμηνεία του επίμαχου όρου, κάτι με το οποίο δεν διαφωνεί, αλλά εισηγήθηκε πως το Δικαστήριο θα έπρεπε να διερευνήσει και το σκοπό, για τον οποίο οι συμβαλλόμενοι πρόσθεσαν στο συμβόλαιο τον όρο αυτό, ώστε η απόφαση του να συνάδει με τις προθέσεις τους. Σύμφωνα δε με την ερμηνευτική προσέγγιση του δικηγόρου ο όρος προστέθηκε ώστε να εγγυάται προσωπικά ο εφεσίβλητος την εταιρεία του, στην περίπτωση που θα προέκυπταν οικονομικές υποχρεώσεις του πωληθέντος πλοίου, που είχαν δημιουργηθεί πριν από την πώληση του. Δέκτηκε επίσης πως, ακόμη και με αυστηρά γραμματική ερμηνεία η φράση που αρχίζει με τις λέξεις: «confirming that they possess other assets .....», πράγματι αναφέρεται σε βεβαίωση του ίδιου του εφεσίβλητου για την κατάσταση, σ' αυτό το ζήτημα, της εταιρείας του, όμως, συνέχισε, στην καταληκτική φράση: «and holding buyers harmless etc......», το ρήμα «holding» αναφέρεται στον ίδιο τον εφεσίβλητο. Δηλαδή, και σύμφωνα με το δικηγόρο, ο εφεσίβλητος ανέλαβε προσωπική εγγύηση αποπληρωμής οφειλών του πλοίου της εταιρείας του, που προέκυψαν πριν από την πώληση του.
Ο δικηγόρος του εφεσίβλητου συμφώνησε με την ερμηνεία που έδωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, την οποία υιοθετούμε και εμείς ως ορθή. Η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε στον υπό συζήτηση όρο της σύμβασης, δεν βοηθά στη στήριξη της εισήγησης του δικηγόρου της εφεσείουσας. Ο εφεσίβλητος ανέλαβε, σύμφωνα με τον επίδικο όρο, να βεβαιώσει πως:
(α) «that they possess other assets», και στο σημείο αυτό δεν υπάρχει διχογνωμία πως ο πληθυντικός αναφέρεται στην εταιρεία και, (β) «holding buyers harmless for any .....», που, κατά την άποψη μας, το ρήμα αναφέρεται πάλιν, και με την ίδια έννοια, όπως και το πρώτο ρήμα στην παράγραφο, δηλαδή «confirming», στην εταιρεία. Επιπλέον, στη μαρτυρία που δόθηκε εκ μέρους της εφεσείουσας δεν αμφισβητήθηκε το γεγονός, που ισχυρίστηκε ο εφεσίβλητος, πως όποτε υπόγραφε έγγραφα με την εφεσείουσα, την υπογραφή του ακολουθούσε πάντα η φράση: «for and on behalf of the company». Να αναφέρουμε εδώ πως η επίδικη επιστολή που δόθηκε από τον εφεσίβλητο στην εφεσείουσα, βάσει του επίμαχου όρου της σύμβασης, δεν παρουσιάστηκε από την εφεσείουσα, γιατί την είχε χάσει. Τέλος να παρατηρήσουμε πως, η ερμηνευτική προσπάθεια του δικηγόρου της εφεσείουσας θα μπορούσε να οδηγήσει, το πολύ, στην άποψη πως το περιεχόμενο της επίδικης παραγράφου είναι διφορούμενο. Και σε αυτή βέβαια την περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί υπεύθυνος ο εφεσίβλητος ως εγγυητής, βάσει τέτοιου εγγράφου.
Ενόψει των ανωτέρω, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.