|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 1200
23 Iουλίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
EΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΆΡΘΡΑ 3 & 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ
ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 ΚΑΙ 158/88,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΚΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΤΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΤΣΩΝΙΑ ΥΠ'ΑΡΙΘΜΟΝ 15/99 ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΤΣΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΦΕΛΗΣ ΚΟΤΣΩΝΙΑ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ
19 ΙΟΥΛΙΟΥ, 1999 ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΙΤΗΣΗ
ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ.
(Aίτηση Aρ. 89/99)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης certiorari προς ακύρωση προσωρινού διατάγματος εκδοθέντος από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας, με το οποίο ανατίθετο η φύλαξη και φροντίδα των ανηλίκων τέκνων ζεύγους εν διαστάσει, στον πατέρα τους — Αιτητές στην παρούσα αίτηση οι γονείς της εν διαστάσει συζύγου — Δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Ο πατέρας των δύο ανηλίκων τέκνων του εξασφάλισε με μονομερή αίτηση του στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας, προσωρινό διάταγμα για τη φύλαξη και φροντίδα τους για τρεις περίπου βδομάδες, περίοδο κατά την οποία η εν διαστάσει σύζυγός του μετέβηκε στο εξωτερικό.
Όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για το προσωρινό διάταγμα, είναι η θέση του πατέρα ότι οι γονείς της συζύγου του έφεραν κωλύματα στην επικοινωνία του με τα παιδιά ενώ είχαν αναλάβει τη φροντίδα τους κατά τη διάρκεια απουσίας της μητέρας τους.
Το εκδοθέν διάταγμα, τεκμήριο Α στην παρούσα αίτηση, ανέφερε ότι η καθ' ης η αίτηση, ο αιτητής, και οι γονείς της καθ' ης η αίτηση υποχρεούνται όπως συμμορφωθούν με αυτό.
Οι γονείς της μητέρας καταχώρησαν αίτηση για άδεια έκδοσης εντάλματος certiorari προς ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους:
1. Το διάταγμα εκδόθηκε κατά παράβαση του Άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Οι αιτητές υποστήριξαν ότι ενώ καλούνται σε συμμόρφωση προς το διάταγμα και στην οπισθογράφηση προειδοποιούνται ότι θα υπόκεινται σε σύλληψη αν δεν συμμορφωθούν, δεν τους δίδεται το δικαίωμα προσωπικά να εμφανισθούν και να αμφισβητήσουν το διάταγμα.
2. Η διαφορά μεταξύ του πατέρα και αυτών είναι ξεχωριστή από εκείνη μεταξύ του πατέρα και της μητέρας και θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια ξεχωριστής αίτησης και όχι στα πλαίσια της αίτησης 15/99 που αφορά μόνο τους διαδίκους σε αυτή.
3. Δεν καταδείχθηκε το κατεπείγον της έκδοσης του προσωρινού διατάγματος ώστε να δικαιολογείται η έκδοση του μονομερώς με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 9(1) του Κεφ. 6.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι αιτητές έχουν δικαίωμα αμφισβήτησης της ορθότητας έκδοσης του διατάγματος κατά την ημέρα που είναι επιστρεπτέο. Ως εκ τούτου δεν παραβιάσθηκε το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6.
2. Το διάταγμα δεν αφορά ξεχωριστή διαφορά μεταξύ του πατέρα και των αιτητών. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν ορθή.
3. Αν το αιτούμενο διάταγμα δεν εκδίδετο μονομερώς, η χρονοβόρα διαδικασία αίτησης με κλήση μέχρι της στιγμής που θα αγόταν η περίπτωση σε εκδίκαση, θα καθιστούσε την αίτηση για το διάταγμα αναποτελεσματική, γιατί σίγουρα θα παρερχόταν μέχρι τότε η σύντομη περίοδος για την οποία υπήρχε η αίτηση για το διάταγμα.
4. Δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.
Η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν άδεια για έκδοση προνομιακού διατάγματος Certiorari για ακύρωση του προσωρινού διατάγματος του Oικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερ. 19 Iουλίου, 1999 στην αίτηση Γονικής Mέριμνας Aρ. 15/99.
E. Βραχίμη με Λ. Βραχίμη, για τους Aιτητές.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.: Τον Φεβρουάριο του 1999 ο αιτητής κατεχώρησε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας αίτηση εναντίον της εν διαστάσει συζύγου του, με την οποία ζητά απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία να ρυθμίζεται η γονική μέριμνα των ανηλίκων παιδιών των διαδίκων και διάταγμα που να απαγορεύει στην καθ' ης η αίτηση να μετακινήσει το ανήλικο παιδί των διαδίκων εκτός Κύπρου. Ας σημειωθεί ότι κατά την ημερομηνία καταχώρησης της αίτησης οι διάδικοι είχαν μόνο ένα παιδί, αλλά γεννήθηκε και δεύτερο στις 5.5.99.
Κατά τη διάρκεια της διάστασης τα παιδιά διέμεναν με τη μητέρα τους. Στις 9.7.99 η μητέρα μετέβηκε στο εξωτερικό προσωρινά, όπου θα παραμείνει μέχρι την 1.8.99. Στις 15.7.99 ο πατέρας κατεχώρησε αίτηση για προσωρινό διάταγμα που να αναθέτει τη φύλαξη και φροντίδα των ανηλίκων παιδιών στον ίδιο κατά τη διάρκεια της προσωρινής απουσίας της συζύγου του. Το Οικογενειακό Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα κατόπιν μονομερούς αίτησης του πατέρα. Το διάταγμα αυτό, που είναι τεκμ.Α στην παρούσα αίτηση, περιέχει και τα ακόλουθα:
"Οποιοδήποτε άτομο επηρεάζεται από το παρόν διάταγμα, ειδικώτερα η Καθ'ης η Αίτηση, ο Αιτητής και οι γονείς της Καθ' ης η Αίτηση, Ανδρέας Αντωνίου και Μαρίκα Αντωνίου υποχρεούται όπως συμμορφωθεί προς το παρόν διαταγμα."
Η οπισθογράφηση του έχει την πιο κάτω μορφή:
"Εάν εσείς οι αναφερόμενοι: α) Δημήτρης Κοτσώνιας β) Κατερίνα Αντωνίου γ) Ανδρέας Αντωνίου και δ) Μαρίκα Αντωνίου αμελήσετε να συμμορφωθείτε με το παρόν διάταγμα, ήτοι αμέσως μετά την επίδοση τούτου προς εσάς, σεις μεν υπόκεισθε σε σύλληψη η δε περιουσία σας σε κατάσχεση."
Όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για το προσωρινό διάταγμα είναι η θέση του πατέρα ότι οι γονείς της συζύγου του έφεραν κωλύματα στην επικοινωνία του με τα παιδιά ενώ είχαν αναλάβει την φροντίδα τους κατά τη διάρκεια απουσίας της μητέρας τους. Και ήταν η θέση του πατέρα ότι στην απουσία της μητέρας θα έπρεπε να έχει τη φύλαξη των παιδιών.
Με την αίτηση τους αυτή για άδεια για έκδοση διατάγματος Certiorari, οι γονείς της μητέρας προβάλλουν τρείς βασικά λόγους γιατί θα πρέπει να ακυρωθεί το εκδοθέν διάταγμα.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το διάταγμα εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6, που προνοεί ότι διάταγμα που εκδίδεται χωρίς ειδοποίηση δεν θα παραμείνει σε ισχύ για περισσότερο χρόνο από τον αναγκαίο για επίδοση στους επηρεαζομένους για να τους δοθεί η ευκαιρία να ενστούν στο Δικαστήριο. Το διάταγμα που απευθύνεται προς τη μητέρα των παιδιών επισημαίνεται ότι ορίστηκε επιστρεπτέο στις 28.7.99. Το παράπονο όμως των αιτητών είναι ότι ενώ καλούνται σε υποχρέωση συμμόρφωσης προς το διάταγμα και στην οπισθογράφηση προειδοποιούνται ότι αμέλεια συμμορφώσεως θα τους καθιστά υποκείμενους σε σύλληψη, δεν δίδεται σε αυτούς προσωπικά το δικαίωμα εμφανίσεως και αμφισβητήσεως του διατάγματος.
Το άρθρο 9(3) του Κεφ.6 προνοεί τα ακόλουθα:
"Κανένα διάταγμα το οποίο εκδόθηκε χωρίς ειδοποίηση δεν θα παραμένει σε ισχύ για χρόνο μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση ειδοποίησης γι' αυτό σε όλους όσους επηρεάζονται από αυτό και για παροχή δυαντότητας σε αυτούς να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου και ενστούν σε αυτό. κάθε τέτοιο διάταγμα παύει να ισχύει, μετά τη λήξη της περιόδου αυτής, εκτός αν το Δικαστήριο, αφού ακούσει τους διαδίκους ή οποιοδήποτε από αυτούς, διατάξει διαφορετικά. και κάθε τέτοιο διάταγμα τυγχάνει μεταχείρισης κατά την αγωγή όπως το Δικαστήριο κρίνει δίκαιο."
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ζητούν ακύρωση του προσωρινού διατάγματος οι αιτητές είναι ότι η διαφορά μεταξύ του πατέρα και αυτών είναι ξεχωριστή από εκείνη μεταξύ του πατέρα και της μητέρας και θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια ξεχωριστής αίτησης και όχι στα πλαίσια της αίτησης 15/99 που αφορά μόνο τους διαδίκους σε αυτή.
Τέλος, υπέβαλε ότι δεν έχει καταδειχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου το κατεπείγον της έκδοσης του ειρημένου διατάγματος ώστε να δικαιολογείται η έκδοση του μονομερώς με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 9(1) του Κεφ.6.
Έχοντας εξετάσει τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου και τα επιχειρήματα των αιτητών έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αίτηση τους πρέπει να απορριφθεί.
Όσον αφορά τον πρώτο λόγο που προβάλλουν οι αιτητές με το να δοθεί ημερομηνία κατά την οποία το διάταγμα είναι επιστρεπτέο, δίδεται το δικαίωμα τόσο στη μητέρα που είναι διάδικος να το αμφισβητήσει αλλά και στους γονείς της, στους οποίους απευθύνεται προς συμμόρφωση, που είναι σαφώς επηρεαζόμενα πρόσωπα. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία κατά την κρίση μου ότι κατά την ημέρα που είναι επιστρεπτέο έχουν αυτοί το δικαίωμα αμφισβήτησης της ορθότητας έκδοσης του διατάγματος. Κατά συνέπεια κρίνω ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε παράβαση του άρθρου 9(3) του Κεφ.6.
Περαιτέρω, δεν συμφωνώ με τους αιτητές ότι το διάταγμα αφορά ξεχωριστή διαφορά μεταξύ του πατέρα και των αιτητών και ότι θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια ξεχωριστής αίτησης. Το διάταγμα επιδίδεται σε αυτούς ως επηρεαζόμενα πρόσωπα αφ'ης στιγμής έχουν προσωρινά τον έλεγχο των ανηλίκων και τους καλεί ουσιαστικά να μην παρεμποδίσουν την εφαρμογή του διατάγματος. Κρίνω ότι ορθά ακολουθήθηκε η διαδικασία αυτή και απορρίπτω και αυτό το λόγο της αίτησης.
Τέλος, όσον αφορά το επείγον της έκδοσης του ειρημένου διατάγματος είναι κατά την κρίση μου πασιφανές ότι η παρούσα ήταν μία καθαρή περίπτωση επειγούσης φύσεως. Το αιτούμενο διάταγμα θα αφορούσε μία σύντομη περίοδο 3 περίπου εβδομάδων που αν δεν εκδίδετο μονομερώς, η χρονοβόρα διαδικασία αίτησης με κλήση μέχρι της στιγμής που θα αγόταν η περίπτωση σε εκδίκαση, θα καθιστούσε την αίτηση για το διάταγμα αναποτελεσματική, γιατί σίγουρα θα παρερχόταν μέχρι τότε η σύντομη περίοδος για την οποία υπήρχε η αίτηση για το διάταγμα. Λόγω των πιο πάνω απορρίπτω και αυτό το λόγο της αιτήσεως των αιτητών.
Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι οι αιτητές απέτυχαν να με ικανοποιήσουν εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με τη νομολογία, για να δικαιολογείται άδεια για έκδοση διατάγματος Certiorari. Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση για άδεια απορρίπτεται.