|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 1029
8 Ιουλίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΤΟΥ,
Eφεσείων-Eναγόμενος,
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Eφεσίβλητου-Eνάγοντα,
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10104)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση σε συμβολή κύριου δρόμου με πάροδο — Ενάγων οδηγούσε στην πάροδο, δεν σταμάτησε όταν έστριψε για να εισέλθει στον κύριο δρόμο, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με το όχημα του εναγομένου το οποίο εκινείτο στην δεξιά πλευρά του κύριου δρόμου — Ευθύνη επιμερίστηκε σε ποσοστό 80% για τον ενάγοντα και σε 20% για τον εναγόμενο — Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Το ατύχημα συνέβηκε στο χωριό Λειβάδια, Λάρνακας. Ο ενάγων - εφεσίβλητος οδηγούσε στην οδό Σποράδων με πρόθεση να στρίψει αριστερά στην οδό Φιλοκύπρου, κύρια οδός σε σχέση με την Σποράδων. Δεν σταμάτησε στη συμβολή των δρόμων και συγκρούσθηκε με το όχημα του εναγομένου - εφεσείοντα που εκινείτο στην οδό Φιλοκύπρου, στο άκρο της δεξιάς της πλευράς σε σχέση με την πορεία του. Ο λόγος που ο εφεσείων οδηγούσε στη δεξιά πλευρά του δρόμου, ήταν γιατί στην αριστερά, και ακριβώς απέναντι από το άνοιγμα της Σποράδων, υπήρχε τοποθετημένη μια βάρκα και άλλα υλικά, που καταλάμβανε μέρος του ασφαλτικού οδοστρώματος. Το πλάτος του αυτοκινήτου του εφεσείοντα ήταν 1.50 μέτρα, οδηγείτο δε 40 εκ. από την άκρα δεξιά πλευρά του δρόμου. Η βάρκα και τα άλλα υλικά κάλυπταν 2.20 μ. του δρόμου, που είχε συνολικό πλάτος 6.60 μ. Ο εφεσείων είχε ελεύθερο περιθώριο 2.50 μ. στα αριστερά του για να προχωρήσει ευθεία, που ήταν η πορεία του.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιμέρισε ευθύνη 20% στον εφεσείοντα, ο οποίος καταχώρησε την παρούσα έφεση υποστηρίζοντας ότι δεν έφερε καμμία ευθύνη για το ατύχημα.
Αποφασίστηκε κατ' έφεση ότι η πρωτόδικη απόφαση ως προς τον επιμερισμό ευθύνης ήταν απόλυτα ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Oικονόμου, E.Δ.) που δόθηκε στις 22 Oκτωβρίου, 1997 (Aγωγή Aρ. 1246/96) με την οποία επιδικάστηκε υπέρ του ενάγοντα-εφεσίβλητου και εναντίον του εναγόμενου-εφεσείοντα αποζημίωση ποσού £296 για τις ζημιές που υπέστη συνεπεία τροχαίου δυστυχήματος στο οποίο καθορίστηκε ευθύνη 20% εναντίον του εναγόμενου-εφεσείοντα και 80% εναντίον του ενάγοντα-εφεσίβλητου.
A. Kεφάλας, για τον Eφεσείοντα.
Φ. Πατσαλίδης, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 10.11.95 το αυτοκίνητο ΕΕΗ997, που οδηγούσε ο εφεσείων-εναγόμενος, συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο UJ931 με οδηγό τον εφεσίβλητο-ενάγοντα, στη συμβολή των οδών Σποράδων και Φιλοκύπρου στο χωριό Λειβάδια, Λάρνακας. Η Φιλοκύπρου είναι η κύρια οδός σε σχέση με τη Σποράδων.
Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα ακόλουθα. Ο εφεσίβλητος που είχε πρόθεση να στρίψει αριστερά στη Φιλοκύπρου δεν σταμάτησε στη συμβολή των δρόμων. Η σύγκρουση έγινε με το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, που οδηγούσε όμως στη Φιλοκύπρου στο άκρο της δεξιάς της πλευράς, σε σχέση με την πορεία του. Το αυτοκίνητο του εφεσίβλητου είχε μπει στον κύριο δρόμο, με κλίση αριστερά, κατά 40 εκ. πέραν της νοητής γραμμής που ενώνει το άνοιγμα της Σποράδων με την Φιλοκύπρου. Ο λόγος που ο εφεσείων οδηγούσε στη δεξιά πλευρά του δρόμου ήταν γιατί στην αριστερά, και ακριβώς απέναντι από το άνοιγμα της Σποράδων, υυπήρχε τοποθετημένη μια βάρκα, και άλλα υλικά, που καταλάμβανε μέρος του ασφαλτικού οδοστρώματος. Από τις μετρήσεις που έκανε ο αστυφύλακας, που εξέτασε τις συνθήκες του δυστυχήματος, διαπιστώθηκε πως το πλάτος του αυτοκινήτου του εφεσείοντα ήταν 1.50 μέτρα, οδηγείτο δε 40 εκ. από την άκρα δεξιά πλευρά του δρόμου. Το εμπόδιο, η βάρκα και τα άλλα υλικά, κάλυπταν 2.20 μ. του δρόμου, που είχε συνολικό πλάτος 6.60μ. Επομένως, ο εφεσείων είχε ελεύθερο περιθώριο 2.50μ. στα αριστερά του για να προχωρήσει ευθεία, που ήταν η πορεία του.
Με βάση τα γεγονότα που συνοψίσαμε πιο πάνω ο πρωτόδικος Δικαστής επιμέρισε ευθύνη 20% στον εφεσείοντα, ο οποίος παραπονείται γι' αυτή την κατάληξη. Εισηγείται πως δεν έχει καμιά ευθύνη, και πως το δυστύχημα προκλήθηκε λόγω της αποκλειστικής αμέλειας του εφεσίβλητου επειδή δεν σταμάτησε στη συμβολή των δρόμων προτού μπει στην κύρια οδό.
Το τελικό αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης ήταν να καταδικαστεί ο εφεσείων να πληρώσει £296 αποζημίωση και έξοδα στην ανάλογη κλίμακα.
Το στοιχείο συντρέχουσας αμέλειας που διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, και με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα, διατυπώνεται ως ακολούθως στην απόφαση του :
«Προκύπτει συνεπώς ότι ο εναγόμενος είχε ευχέρεια να κινείται πιο αριστερά. Τη βάρκα, όπως παραδέκτηκε, την είχε δει από μακριά. Προσπάθησε δε να εξηγήσει ότι ελάττωσε ταχύτητα διότι υπήρχε παρακάτω αδιέξοδος. Μετά έκαμε αναφορά σε χωματόδρομο και γενικά ήταν εν προκειμένω ασαφής. Η πεποίθηση μου είναι ότι δεν ελάττωσε ταχύτητα λόγω της βάρκας. Πρόσεξε δε για πρώτη φορά τον ενάγοντα την ώρα της σύγκρουσης.»
Όπως έχουμε ήδη πει, συμφωνούμε με την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ο εφεσείων είδε τη βάρκα που ήταν τοποθετημένη απέναντι από το άνοιγμα της παρόδου Σποράδων και, μολονότι μπορούσε να οδηγήσει αριστερότερα, εντούτοις προχώρησε στην άκρα δεξιά πλευρά του δρόμου. Η πάροδος Σποράδων ήταν ορατή. Όφειλε δε, υπό τις περιστάσεις, να είναι προσεκτικός όχι μόνο αναφορικά με την τροχαία κίνηση της αντίθετης κατεύθυνσης, αλλά και προς τα οχήματα που πιθανό να έμπαιναν από τη Σποράδων στην Φιλοκύπρου με πρόθεση να στρίψουν αριστερά, των οποίων οι οδηγοί θα υπέθεταν, έστω εσφαλμένα, πως η πλευρά αυτή ήταν ελεύθερη, και την οποία, όπως είπαμε, καταλάμβανε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα.
Ο πρωτόδικος Δικαστής επιμέρισε 80% ευθύνη στον εφεσίβλητο, γιατί δε σταμάτησε προτού μπει στην Φιλοκύπρου. Επέδειξε όμως και ο εφεσείων συντρέχουσα αμέλεια, για τους λόγους που εξήγησε ο πρωτόδικος Δικαστής, και που εμείς υιοθετούμε.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.