|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 936
22 Ιουνίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΠΠΕΛΙΔΟΥ ΚΟΝΤΟΥ,
Eφεσείουσα-Eναγόμενη,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Eφεσίβλητου-Eνάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10265)
Aμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση αυτοκινήτου ταξί που εξήρχετο από πάροδο χωρίς να σταματήσει στο αλτ, με όχημα στον κύριο δρόμο — Ευθύνη επιμερίστηκε σε 1/3 στον οδηγό του ταξί και σε 2/3 στην οδηγό του άλλου οχήματος — Ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση — Η σύγκρουση του ταξί με το άλλο όχημα δεν είχε καμιά αιτιώδη σχέση με την οδήγησή του άλλου οχήματος στο κέντρο του δρόμου.
Ο οδηγός του ταξί, ιδιοκτησίας του ενάγοντα-εφεσίβλητου πήγαινε στην οδό Υπατίας και χωρίς να σταματήσει στο "Aλτ" μπήκε στρίβοντας αριστερά στην κύρια οδό Χαρ. Μούσκου με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το αυτοκίνητο της εφεσείουσας-εναγομένης, η οποία χρησιμοποίησε το σύστημα πεδήσεως του αυτοκινήτου της αλλά η σύγκρουση δεν αποφεύχθηκε. Στην αριστερή γωνία της συμβολής των δύο οδών ήταν σταθμευμένο κάποιο όχημα το οποίο προφανώς ανάγκασε τον ταξιτζή να μπει ανοικτά στη Χαρ. Μούσκου. Η σύγκρουση έγινε στο μέσο περίπου της οδού.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιμέρισε την ευθύνη σε 2/3 εις βάρος της εφεσείουσας και 1/3 στον οδηγό του ταξί.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και απέρριψε την αγωγή του εφεσίβλητου.
Αποφασίστηκε ότι:
Η εφεσείουσα δεν είχε καμιά υποχρέωση να οδηγεί στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Ένας οδηγός έχει τέτοια υποχρέωση έναντι της τροχαίας κίνησης που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση. Η σύγκρουση του ταξί με το αυτοκίνητο της δεν είχε καμιά αιτιώδη σχέση με την οδήγηση της στο κέντρο του δρόμου. Η σύγκρουση έγινε γιατί ο οδηγός του ταξί, χωρίς να σταματήσει στο "αλτ" μπήκε ανοικτά στη Χαρ. Μούσκου, οπόταν και κτύπησε στο αυτοκίνητο της εφεσείουσας.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση.
Έφεση.
Έφεση από την εναγομένη κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σούπασιης, E.Δ.) που δόθηκε στις 22 Mαΐου, 1998 (Aγωγή Aρ. 6971/95) με την οποία καθορίστηκε η ευθύνη για το τροχαίο δυστύχημα σε 2/3 σε βάρος της εναγόμενης-εφεσείουσας και 1/3 σε βάρος του ενάγοντα-εφεσίβλητου και καταδικάστηκε η εναγόμενη-εφεσείουσα σε ολόκληρο το ποσό των αποζημιώσεων ύψους £1.540 πλέον τόκο.
Κ. Δημητριάδης, για την Eφεσείουσα.
Γ. Καζαντζής, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την 1.7.94 ο Μιχάλης Παναγή ήταν o οδηγός του ταξί, TQM808, ιδιοκτησία του ενάγοντος, εφεσίβλητου. Πήγαινε στην οδό Υπατίας με πρόθεση να στρίψει αριστερά στην κύρια οδό Χαράλαμπου Μούσκου. Η συμβολή της Υπατίας με τη Χαράλαμπου Μούσκου ελέγχεται με Αλτ. Η εναγόμενη εφεσείουσα οδηγούσε το αυτοκίνητο JK531 στην Χαράλαμπου Μούσκου, με κατεύθυνση τη συμβολή.
Τα δυο αυτοκίνητα συγκρούστηκαν στο μέσο περίπου της Χαρ. Μούσκου, για την ακρίβεια 2.5 μέτρα από τη δεξιά πλευρά της, σε σχέση με την πορεία της εφεσείουσας. Η Χαρ. Μούσκου έχει συνολικό πλάτος 6.5μ.
Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης, όπως κατατέθηκαν από τους μάρτυρες των διαδίκων και διαπιστώνονται και από το σχέδιο που ετοίμασε ο αστυφύλακας, ερευνητής της υπόθεσης, είναι τα εξής: Ο οδηγός του ταξί χωρίς να σταμάτησει στο «Αλτ» στην Υπατίας μπήκε, στρίβοντας αριστερά στην Χαρ. Μούσκου, με αποτέλεσμα να κτυπήσει στο αυτοκίνητο της εφεσείουσας. Η τελευταία, χρησιμοποίησε το σύστημα πεδήσεως του αυτοκινήτου της, αφήνοντας 8μ. ίχνη του στο δρόμο, αλλά η σύγκρουση δεν αποφεύχθηκε. Στην αριστερή γωνιά της συμβολής της Υπατίας με την Χαρ. Μούσκου, ήταν σταθμευμένο κάποιο όχημα κατά τέτοιο τρόπο που καταλάμβανε μέρος του ασφαλτικού οδοστρώματος της οδού. Τούτο προφανώς ανάγκασε τον ταξιτζή, που ήθελε να στρίψει αριστερά, να οδηγήσει δεξιότερα στην Υπατίας με αποτέλεσμα να μπεί ανοικτά στην Χαρ. Μούσκου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιμέρισε την ευθύνη σε 2/3 εις βάρος της εφεσείουσας και 1/3 στον οδηγό του ταξί και επειδή η αγωγή καταχωρίστηκε από τον ιδιοκτήτη του οχήματος, εφεσίβλητο, ολόκληρο το ποσό των αποζημιώσεων, που επιδίκασε το Δικαστήριο, διατάχθηκε να το καταβάλει η εφεσείουσα. Διέλαθε προφανώς της προσοχής του Δικαστηρίου πως η εφεσείουσα χρησιμοποίησε τη διαδικασία τριτοδιάδικου, προσθέτοντας ως τριτοδιάδικο τον οδηγό του ταξί, και έτσι δεν διαμόρφωσε την τελική του απόφαση με την έκδοση διατάγματος που να συνάδει μ' αυτή τη διαδικασία. Δεν θα μας απασχολήσει όμως παραπέρα το ζήτημα, γιατί, κατά τη γνώμη μας, η ετυμηγορία του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε ότι αφορά την ευθύνη είναι εσφαλμένη. Ο οδηγός του ταξί δεν σταμάτησε στο Αλτ στην οδό Υπατίας, αλλά μπήκε αμέριμνος για την οδική κίνηση στην Χαρ.Μούσκου, αμελώς δηλαδή, οπόταν και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο της εφεσείουσας, που οδηγείτο σε αυτό το δρόμο. Η τελευταία μάλιστα, όταν είδε το ταξί να έρχεται κατά πάνω της, προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση, χρησιμοποιώντας το σύστημα πεδήσεως του αυτοκινήτου της. Ο πρωτόδικος δικαστής έκρινε πως η εφεσείουσα είχε καθήκον να οδηγεί στην αριστερή πλευρά του δρόμου, ενώ αυτή ήταν στο κέντρο του και γι' αυτό τη θεώρησε συνυπεύθυνη στο δυστύχημα και μάλιστα σε ποσοστό 2/3. Η άποψη αυτή του Δικαστή είναι νομικά εσφαλμένη. Η εφεσείουσα δεν είχε καμιά υποχρέωση να οδηγεί στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Ένας οδηγός έχει τέτοια υποχρέωση έναντι τροχαίας κίνησης που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση. Η σύγκρουση του ταξί με το αυτοκίνητο της δεν είχε καμιά αιτιώδη σχέση με την οδήγηση της στο κέντρο του δρόμου. Η σύγκρουση έγινε γιατί ο οδηγός του ταξί, χωρίς να σταματήσει στο «αλτ», μπήκε ανοικτά στην Χαρ. Μούσκου, οπόταν και κτύπησε στο αυτοκίνητο της εφεσείουσας.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Η αγωγή του εφεσίβλητου εναντίον της εφεσείουσας απορρίπτεται με έξοδα στο πρωτόδικο Δικαστήριο και εδώ.
H έφεση επιτρέπεται με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση.