|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 899
21 Iουνίου, 1999
[APTEMIΔHΣ, KPAMBHΣ, ΓABPIHΛIΔHΣ, Δ/στές]
MEΛIOΣ ΘEMIΣTOKΛEOYΣ,
Eφεσείων-Eναγόμενος,
v.
SUNRISE CLOTHING INDUSTRY LTD,
Eφεσίβλητης-Eνάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9948)
Συμβάσεις — Αποζημιώσεις — Παράβαση θεμελιώδους όρου σύμβασης για κατασκευή ειδών ένδυσης στο εργοστάσιο του εναγομένου για λογαριασμό της ενάγουσας — Τα κατασκευασθέντα είδη δεν ήταν εμπορεύσιμα και δεν ανταποκρίνονταν στο δείγμα — Ο εναγόμενος δεν εδικαιούτο να απαιτήσει την αμοιβή του — Η ενάγουσα εδικαιούτο, ως διαφυγόν κέρδος, την προμήθεια που απώλεσε από αγγλική εταιρεία στην οποία τα επανεξήγαγε.
Η εφεσίβλητη η οποία ασχολείτο με την κατασκευή ετοίμων ενδυμάτων, συμφώνησε με τον εφεσείοντα, ο οποίος διατηρούσε εργοστάσιο ετοίμων ενδυμάτων, να ράψει για λογαριασμό της 916 κομμένες μπλούζες που της στάληκαν από αγγλική εταιρεία για ράψιμο στην Κύπρο και επανεξαγωγή τους στην ίδια εταιρεία, στην Αγγλία. Οι μπλούζες δεν ράφτηκαν σύμφωνα με τις οδηγίες και ήταν ακατάλληλες προς χρήση. Η εφεσίβλητη τις επανεξήγαγε στην αγγλική εταιρεία στην Αγγλία και διεκδίκησε με αγωγή της, μεταξύ άλλων, ως διαφυγόν κέρδος και το ποσό των 20 σεντ ανά μπλούζα, ποσό που θα είσπραττε ως προμήθεια από την αγγλική εταιρεία με την επανεξαγωγή των ραμμένων μπλούζων. Ο εφεσείων πρόβαλε αναπαίτηση για το συμφωνηθέν ποσό των £1.099,20σ., που αντιπροσώπευε τη συμφωνηθείσα αμοιβή της £1.20 ανά μπλούζα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε υπέρ της εφεσίβλητης το ποσό των £183,00 ως διαφυγόν κέρδος. Ταυτόχρονα απέρριψε την ανταπαίτηση του εφεσείοντα.
Η έφεση επικεντρώθηκε σε δύο λόγους:
(1) Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης για το πιο πάνω ποσό ως διαφυγόν κέρδος, για τον λόγο ότι αυτή δεν απέδειξε ότι η αγγλική εταιρεία δεν της κατέβαλε το εν λόγω ποσό ως προμήθεια ή αν της το κατέβαλε, ότι απαίτησε την επιστροφή του και/ή ότι της επιστράφηκε.
(2) Εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την ανταπαίτηση αφού (α) δεν υπήρξε επιστροφή των μπλούζων από την αγγλική εταιρεία (β) από την προσαχθείσα μαρτυρία δεν αποδείχθηκε ότι ο εφεσείων δεν εδικαιούτο την αμοιβή του από το ράψιμο (γ) εφόσο το Δικαστήριο βρήκε ότι η εφεσείουσα εδικαιούτο την προμήθειά της, το ποσό της ανταπαίτησης έπρεπε να επιδικασθεί και (δ) οι μπλούζες δεν επεστράφησαν στον εφεσείοντα.
Αποφασίσθηκε ότι:
1. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχε σαφής μαρτυρία που αποδέχθηκε το Δικαστήριο ότι λόγω της κακοτεχνίας, η αγγλική εταιρεία δεν κατέβαλε στην εφεσίβλητη την προμήθειά της.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι ο εφεσείων παρέβη τη θεμελιώδη υποχρέωση του να ράψει τις μπλούζες όπως συμφωνήθηκε, με βάση το δείγμα που του δόθηκε και, επομένως δεν εδικαιούτο να απαιτήσει την αμοιβή του λόγω θεμελιώδους εκ μέρους του παράβασης της σύμβασης. Το γεγονός ότι η αγγλική εταιρεία δεν επέστρεψε τις μπλούζες, δεν είχε σημασία αφού τα υφάσματα ήταν δικά της και οι μπλούζες έπρεπε να επανεξαχθούν στην Αγγλία. Εκείνο που βρήκε το Δικαστήριο δεν ήταν ότι η εφεσίβλητη εδικαιούτο την προμήθεια της, αλλά ότι η εφεσίβλητη, λόγω της παράβασης της σύμβασης εκ μέρους του εφεσείοντα, την απώλεσε. Και για την απώλεια αυτή εδικαιούτο να αποζημιωθεί από τον εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Iντιάνος, E.Δ.) που δόθηκε στις 30 Iανουαρίου, 1997 (Aγωγή Aρ. 2538/90) υπέρ της ενάγουσας-εφεσίβλητης και εναντίον του εναγομένου εφεσείοντα για το ποσό των £183 ως διαφυγόν κέρδος 20 σεντ ανά μπλούζα, για τις 916 μπλούζες που έραψε ο εναγόμενος-εφεσείων.
Γ. Λουκαΐδης, για τον Eφεσείοντα.
N. Δαμιανού, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Κατά τον ουσιώδη χρόνο η εφεσίβλητη ασχολείτo, μεταξύ άλλων, με το ράψιμο και γενικά την κατασκευή ετοίμων ενδυμάτων. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο εφεσείων διατηρούσε εργοστάσιο κατασκευής ετοίμων ενδυμάτων. Περί τις 19/7/1990 η εφεσίβλητη συμφώνησε με τον εφεσείοντα να ράψει για λογαριασμό της 916 κομμένες μπλούζες, δύο μεγεθών, που της στάληκαν από την αγγλική εταιρεία "Alexton Shirt Company Llimited" για ράψιμο στην Κύπρο και επανεξαγωγή τους στην ίδια εταιρεία, στην Αγγλία. Ο εφεσείων ανέλαβε να ράψει τις κομμένες μπλούζες που του παρέδωσε η εφεσίβλητη χρησιμοποιώντας δικά του ραπτικά υλικά. Η εφεσίβλητη θα είχε προμήθεια 20 (είκοσι) σεντ ανά μπλούζα, ποσό που θα χρέωνε την αγγλική εταιρεία με την επανεξαγωγή των ραμμένων μπλούζων. Όταν, περί τις 24/8/1990, ο εφεσείων απέστειλε τις 916 μπλούζες στην εφεσίβλητη η τελευταία, ύστερα από σχετικό έλεγχο, διαπίστωσε ότι οι μπλούζες ήταν κακοραμμένες, εστερούντο πλήρως εφαρμογής, είχαν ραφτεί διαφορετικά από τις οδηγίες της και ήταν όλες ακατάλληλες προς χρήση. Προς τούτο πληροφόρησε τον εφεσείοντα προφορικά και με επιστολή του δικηγόρου της. Αφού η εφεσίβλητη προσπάθησε να διορθώσει τις μπλούζες, χωρίς όμως αυτές να γίνουν εμπορικές, τελικά, στις 27/9/1990, τις επανεξήγαγε στην εταιρεία "Alexton" στην Αγγλία.
Η εφεσίβλητη διεκδίκησε με την αγωγή, μεταξύ άλλων, ως διαφυγόν κέρδος, και το ποσό των 20 (είκοσι) σεντ ανά μπλούζα, ποσό που θα είσπραττε, όπως αναφέραμε, ως προμήθεια από την αγγλική εταιρεία με την επανεξαγωγή των ραμμένων μπλούζων.
Ο εφεσείων, αφού αρνήθηκε την κακοτεχνία που ισχυριζόταν η εφεσίβλητη υποστηρίζοντας ότι παρέδωσε τις μπλούζες σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, πρόβαλε και ανταπαίτηση για το συνολικό ποσό των £1.099,20σ αμοιβή για το ράψιμο των μπλούζων, ποσό που αντιπροσώπευε τη συμφωνηθείσα αμοιβή της £1,20σ ανά μπλούζα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε υπέρ της εφεσίβλητης το ποσό των £183,00, ως διαφυγόν κέρδος 20 (είκοσι) σεντ ανά μπλούζα, για τις 916 μπλούζες που έραψε ο εφεσείων. Ταυτόχρονα απέρριψε την ανταπαίτηση του εφεσείοντα.
Η έφεση επικεντρώθηκε σε δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης για το ποσό των £183,00σ ως διαφυγόν κέρδος για το λόγο ότι η εφεσίβλητη δεν απέδειξε ότι η "Alexton" δεν της κατέβαλε το εν λόγω ποσό ως προμήθεια ή, αν της το κατέβαλε, ότι απαίτησε την επιστροφή του και/ή ότι της επιστράφηκε. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχε η σαφής μαρτυρία τω μαρτύρων της εφεσίβλητης Θ. Τρισβέη και Ε. Πάρτου, μαρτυρία που αποδέχθηκε το Δικαστήριο, ότι, παρόλο που στα βιβλία της εφεσίβλητης η "Alexton" εμφανιζόταν χρεωμένη για το ποσό της προμήθειας, εντούτοις, λόγω της κακοτεχνίας στο ράψιμο των μπλούζων, η προμήθεια αυτή δεν καταβλήθηκε από την "Alexton" στην εφεσίβλητη.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης αφορά την ανταπαίτηση. Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την ανταπαίτηση του αφού, (α) δεν υπήρξε επιστροφή των μπλούζων από την "Alexton", (β) από την προσαχθείσα μαρτυρία δεν προέκυψε ότι ο εφεσείων δεν εδικαιούτο την αμοιβή του για το ράψιμο, (γ) εφόσο το Δικαστήριο βρήκε ότι η εφεσείουσα εδικαιούτο την προμήθεια της, το ποσό της ανταπαίτησης έπρεπε να επιδικασθεί και (δ) οι μπλούζες δεν επεστράφησαν στον εφεσείοντα. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης ότι πράγματι οι μπλούζες που έραψε ο εφεσείων ήταν κακοτεχνίες και μη εμπορεύσιμες, παρά την προσπάθεια της να τις επιδιορθώσει. Τούτο σημαίνει ότι απεδέχθηκε ότι ο εφεσείων παρέβη τη θεμελιώδη υποχρέωση του να ράψει τις μπλούζες όπως συμφωνήθηκε (με βάση το δείγμα που του δόθηκε) και, επομένως, δεν εδικαιούτο να απαιτήσει την αμοιβή του λόγω θεμελιώδους εκ μέρους του παράβασης της σύμβασης. Το γεγονός ότι η "Alexton" δεν επέστρεψε τις μπλούζες δεν είχε σημασία αφού τα υφάσματα ήταν δικά της και οι μπλούζες έπρεπε να επαναξαχθούν στην Αγγλία. Ούτε υπήρχε θέμα επιστροφής των μπλούζων στον εφεσείοντα αφού τα υφάσματα δεν ήταν δικά του. Όσον αφορά τη θέση ότι "εφόσον το Δικαστήριο βρήκε ότι η εφεσείουσα εδικαιούτο την προμήθεια της το ποσό της ανταπαίτησης έπρεπε να επιδικασθεί" αυτή είναι παντελώς εσφαλμένη. Εκείνο που βρήκε το Δικαστήριο δεν ήταν ότι η εφεσίβλητη εδικαιούτο την προμήθεια της από την "Alexton". Εκείνο που βρήκε ήταν ότι, με ευθύνη του εφεσείοντα, δηλαδή λόγω της εκ μέρους του παράβασης της σύμβασης, η εφεσίβλητη απώλεσε την προμήθεια που θα έπαιρνε από την "Alexton" και γι' αυτή την απώλεια εδικαιούτο να αποζημιωθεί από τον εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.