|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 518
22 Aπριλίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
SIRANO FASHIONS LIMITED,
Εφεσείουσα,
ν.
ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΒΑΜΒΑΚΟΣ Α.Ε.,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8930)
Μαρτυρία — Εξ ακοής μαρτυρία — Έγγραφα τα οποία παρουσιάστηκαν από μάρτυρα, χωρίς την υποβολή ένστασης, ως έγγραφη μαρτυρία που αποδείκνυε το περιεχόμενό τους και ο μάρτυρας στηριζόμενος σε αυτά επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα και ακρίβεια του περιεχομένου τους — Δεν συνιστούσαν εξ ακοής μαρτυρία.
Η έφεση στρέφεται κατά της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία επιδικάσθηκε στην εφεσίβλητη ποσό 63.409,84 δολαρίων Αμερικής ή το ισόποσο σε κυπριακές λίρες, αξία υφασμάτων που πωλήθηκαν και παραδόθηκαν στην εφεσείουσα εντός του 1986.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω απόφαση αποδεχόμενο τη μαρτυρία του εκτελωνιστή, ότι πράγματι παρέδωσε τα υφάσματα στην εφεσείουσα. Η εφεσίβλητη κάλεσε οκτώ μάρτυρες ενώ η εφεσείουσα δεν κάλεσε κανένα.
Η έφεση στηρίζεται στη βάση ότι κακώς το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του εκτελωνιστή γιατί ήταν εξ ακοής και, επομένως μη αποδεκτή.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο μάρτυρας δεν χρησιμοποίησε τα έγγραφα που παρουσίασε προς υποστήριξη του ισχυρισμού του ότι ενήργησε εκ μέρους της εφεσείουσας για τον τελωνισμό των υφασμάτων, απλώς για να φρεσκάρει τη μνήμη του. Τα παρουσίασε, χωρίς να υποβληθεί οποιαδήποτε ένσταση, ως έγγραφη μαρτυρία που αποδείκνυε το περιεχόμενό τους. Και στηριζόμενος σε αυτά επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα και ακρίβεια του περιεχομένου τους. Τα έγγραφα συνιστούσαν αποδεκτή έγγραφη μαρτυρία κατ' εφαρμογή του Άρθρου 4 του περί Αποδείξεως Νόμου, Κεφ. 9. Το ίδιο και η επιβεβαιωτική μαρτυρία του εκτελωνιστή. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδεχόμενο τόσο την προφορική όσο και την γραπτή μαρτυρία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα υφάσματα όντως είχαν παραδοθεί στην εφεσείουσα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη εταιρεία εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λαούτας, Π.E.Δ., Φωτίου, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 12 Φεβρουαρίου, 1993 (Aγωγή Aρ. 5892/89) με την οποία επιδικάστηκε στην εφεσίβλητη εταιρεία-ενάγουσα το ποσό των 63.409,84 δολαρίων Aμερικής ή το ισόποσό τους σε Kυπριακές λίρες, με τόκο 6% από 12 Φεβρουαρίου, 1993, ως οφειλόμενο για την αξία των εμπορευμάτων που πωλήθηκαν και παραδόθηκαν στην εφεσείουσα-εναγομένη σε διάφορες ημερομηνίες μέσα στο 1986.
Π. Αγγελίδης, για την Eφεσείουσα.
Σ. Γεωργιάδης, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία επιδικάσθηκε στην εφεσίβλητη το ποσό των 63,409.84 δολλαρίων Αμερικής ή το ισόποσό τους σε κυπριακές λίρες, αξία υφασμάτων που πωλήθηκαν και παραδόθηκαν στην εφεσείουσα σε διάφορες ημερομηνίες μέσα στο 1986.
Το αμφισβητούμενο ζήτημα πάνω στο οποίο κλήθηκε να αποφανθεί το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν κατά πόσο η εφεσίβλητη παρέδωσε στην εφεσείουσα τα υφάσματα που της πώλησε ή όχι. Για να αποδείξει την υπόθεσή της η εφεσίβλητη κάλεσε οκτώ μάρτυρες ενώ η εφεσείουσα δεν κάλεσε κανένα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αποδέχθηκε τη μαρτυρία του εκτελωνιστή Θωμά Χατζηθωμά ως παραδεκτή και αξιόπιστη, ικανοποιήθηκε ότι η εφεσίβλητη απέδειξε την υπόθεσή της ότι, δηλαδή, πράγματι παρέδωσε τα υφάσματα στην εφεσείουσα, και κατέληξε στην απόφαση που είναι αντικείμενο της έφεσης.
Η βάση της έφεσης είναι ουσιαστικά μία. Ότι κακώς το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι η μαρτυρία του Χατζηθωμά απεδείκνυε ότι τα υφάσματα παραδόθηκαν στην εφεσείουσα και τούτο γιατί η μαρτυρία αυτή ήταν εξ ακοής και, επομένως, μη παραδεκτή. Η μαρτυρία του Χατζηθωμά ήταν ότι, ως εκτελωνιστής, ενήργησε εκ μέρους της εφεσείουσας για τον τελωνισμό των υφασμάτων, πλήρωσε για λογαριασμό της τα υφάσματα και, ακολούθως, αφού εξέδωσε ο ίδιος δικά του τιμολόγια, τα παρέδωσε στην εφεσείουσα η οποία και τον πλήρωσε γι' αυτή του την εξυπηρέτηση. Προς υποστήριξη των ισχυρισμών του ο μάρτυρας παρουσίασε αριθμό εγγράφων τεκμηρίων (τα τεκμήρια 15 έως 27) που αφορούσαν τις αποδείξεις και τα τιμολόγια που ο ίδιος εξέδωσε και παρέδωσε στην εφεσείουσα μαζί με τα έγγραφα που τα συνόδευαν και με βάση τα οποία απεδεικνύετο η προς αυτόν πληρωμή από την εφεσείουσα των ποσών που κατέβαλε για τον τελωνισμό των υφασμάτων όπως, επίσης, και των ποσών με τα οποία τη χρέωσε για τις υπηρεσίες που της πρόσφερε. Δεν βλέπουμε πως η μαρτυρία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως εξ ακοής. Ο μάρτυρας δεν χρησιμοποίησε τα έγγραφα απλώς για να φρεσκάρει τη μνήμη του. Τα παρουσίασε, χωρίς να υποβληθεί οποιαδήποτε ένσταση, ως έγγραφη μαρτυρία που αποδείκνυε το περιεχόμενό τους. Και στηριζόμενος σε αυτά επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα και την ακρίβεια του περιεχομένου τους. Τα έγγραφα αποτελούσαν αποδεκτή έγγραφη μαρτυρία κατ' εφαρμογή του άρθρου 4 του περί Αποδείξεως Νόμου, Κεφ. 9. Το ίδιο και η επιβεβαιωτική μαρτυρία του Χατζηθωμά. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο τόσο στην προφορική όσο και στην έγγραφη μαρτυρία που είχε ενώπιόν του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα υφάσματα είχαν όντως παραδοθεί στην εφεσείουσα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.