|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 172
15 Φεβρουαρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΚΡΙΔΟΥ,
Eφεσείουσα-Eνάγουσα,
v.
WYETH-AYERST INTERNATIONAL INC.,
Eφεσιβλήτων-Eναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9531)
Ευρήματα Δικαστηρίου — Ευρήματα πρωτόδικου Δικαστηρίου — Αξιολόγηση της μαρτυρίας και κατάληξη του Δικαστηρίου σε διαπιστώσεις και ευρήματα επί πραγματικών γεγονότων σε αγωγή για αδικαιολόγητη απόλυση και για παράβαση συμφωνίας εργοδότησης — Η μαρτυρία είχε αξιολογηθεί σωστά και δεν υπήρχε περιθώριο επέμβασης του Εφετείου.
Η εφεσείουσα, διπλωματούχος φαρμακοποιός, εργοδοτήθηκε στην εφεσίβλητη το 1976. Η εφεσίβλητη είναι εταιρεία με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η κυπριακή εταιρεία, Phadisco, είχε αναλάβει την προώθηση και λιανική πώληση των φαρμακευτικών προϊόντων της εφεσίβλητης στην Κύπρο.
Η εφεσείουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι λόγω προβλημάτων που είχε με αξιωματούχους της Phadisco, αναγκάστηκε να υποβάλει παραίτηση, την οποία ανακάλεσε όμως επειδή ο περιφερειακός υπεύθυνος της εφεσίβλητης της σύστησε υπομονή και ταυτόχρονα της υποσχέθηκε πως θα προαγόταν σε υπεύθυνη θέση. Όταν προήχθη άλλο πρόσωπο, η εφεσείουσα υπέβαλε παραίτηση η οποία έγινε αποδεκτή.
Η εφεσείουσα καταχώρησε αγωγή κατά της εφεσίβλητης για αδικαιολόγητη απόλυση και/ή εξαναγκασμό σε παραίτηση σε γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα. Στην Έκθεση Απαιτήσεως ισχυρίσθηκε ότι η υποβολή παραίτησης της ήταν το αποτέλεσμα παράβασης συμφωνίας, που είχε προκύψει από την υπόσχεση της εναγομένης για προαγωγή που δεν υλοποιήθηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι προστριβές που υπήρχαν ως προς τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων της εφεσείουσας, δεν ήταν τέτοιας μορφής και έκτασης για να κριθεί πως έδιδαν νόμιμο έρεισμα σ' αυτή να τις επικαλεσθεί για νόμιμο τερματισμό της σύμβασης. Το Δικαστήριο αποφάσισε επίσης ότι δεν δημιουργήθηκε νέα σύμβαση μεταξύ της εφεσείουσας και της εφεσίβλητης, με την υπόσχεση για προαγωγή της. Επρόκειτο για μια αόριστη υπόσχεση η οποία δεν δημιούργησε νέο όρο στη σύμβαση εργοδοσίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η θέση πως η εφεσείουσα αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της μειωτικής και καταπιεστικής συμπεριφοράς των αξιωματούχων της Phadisco, δεν μπορεί να προωθηθεί εφόσο η ίδια ανακάλεσε την παραίτηση της που υποβλήθηκε γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους και δέχθηκε συνέχιση της εργοδότησης της όταν της ζητήθηκε να κάνει υπομονή και πως θα ακολουθούσε και προαγωγή της.
2. Η εισήγηση της εφεσείουσας ότι από την υπόσχεση για προαγωγή, δημιουργήθηκε νέα σύμβαση, την οποία παραβίασε η εφεσίβλητη, και ως εκ τούτου δικαιολογημένα υπέβαλε παραίτηση, δεν βρίσκει έρεισμα στα γεγονότα της υπόθεσης. Η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι δεν υπήρξε μεταβολή στους όρους εργοδότησης της εφεσείουσας γιατί η υπόσχεση του Διευθυντή για μελλοντική προαγωγή της ήταν μια αόριστη υπόσχεση που δεν δημιούργησε οποιαδήποτε νομική υποχρέωση, στηρίζεται στα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, κρίνεται δε και ως νομικά ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Hλιάδης, Π.E.Δ.) που δόθηκε στις 1 Aυγούστου, 1995 (Aγωγή Aρ. 3585/92) η οποία απέρριψε την αγωγή της με την οποία ζητούσε αποζημιώσεις εναντίον της εναγόμενης εταιρείας - εφεσίβλητης λόγω εξαναγκασμού σε παραίτηση στην οποία υποχρεώθηκε από αυτή.
Π. Αγγελίδης, για την Eφεσείουσα.
Μ. Βορκάς, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα, διπλωματούχος φαρμακοποιός, εργοδοτήθηκε στην εφεσίβλητη το 1976. Η τελευταία είναι εταιρεία με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η κυπριακή εταιρεία, Phadisco Ltd, είχε αναλάβει την προώθηση και λιανική πώληση των φαρμακευτικών προϊόντων της εφεσίβλητης στη χώρα μας.
Το 1989 η συνεργασία της εφεσείουσας με το διευθυντικό προσωπικό της Phadisco Ltd άρχισε να γίνεται προβληματική. Η ίδια ισχυριζόταν πως παρενοχλείτο στον τρόπο άσκησης των καθηκόντων της, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρεί αυτή τη συμπεριφορά καταπιεστική και μειοτική. Είχε δε υποβάλει και σχετικό παράπονο στους περιφερειακούς διευθυντές της εφεσίβλητης το Νοέβριο του 1991.
Η εφεσείουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό πως, λόγω ακριβώς της συμπεριφοράς των αξιωματούχων της Phadisco απέναντι της, αναγκάστηκε να υποβάλει παραίτηση, την οποία ανακάλεσε όμως επειδή ο περιφερειακός υπεύθυνος της εφεσίβλητης της σύστησε υπομονή και ταυτόχρονα της υποσχέθηκε πως θα προαγόταν σε υπεύθυνη θέση. Όταν όμως η προαγωγή δόθηκε σε άλλο πρόσωπο, η εφεσείουσα υπέβαλε την παραίτηση της, η οποία έγινε με λύπη αποδεκτή από την εφεσίβλητη.
Στις 5.5.92 η εφεσείουσα καταχώρισε αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης, σε γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα (2.1.), στο οποίο αναφέρεται πως η αξίωση της: «προκύπτει από αδικαιολόγητο απόλυση της και/ή εξαναγκασμό σε παραίτηση εις τον οποίον υπεχρεώθη από τους εναγομένους». Στην Έκθεση Απαιτήσεως, παράγραφος 4, η εφεσείουσα εισήγαγε ακόμη ένα λόγο για την υποβολή της παραίτησης της, ισχυριζόμενη πως ήταν το αποτέλεσμα παράβασης της συμφωνίας, που είχε προκύψει από την υπόσχεση της εναγομένης για προαγωγή, και η οποία δεν υλοποιήθηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του, διαπίστωσε πως οι αιτιάσεις της εφεσείουσας για καταπιεστική και μειοτική συμπεριφορά εκ μέρους των αξιωματούχων της Phadisco ήσαν αβάσιμες. Δέκτηκε πως υπήρχαν ορισμένες προστριβές και διαφωνίες ως προς τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων της εφεσείουσας, αλλά δεν ήταν τέτοιας μορφής και έκτασης για να κριθεί πως έδιδαν νόμιμο δικαίωμα σ' αυτή να τις επικαλεσθεί για νόμιμο τερματισμό της σύμβασης. Αναφορικά με τη διαζευκτική εισήγηση, ότι υπήρξε δηλαδή νέα σύμβαση μεταξύ της εφεσείουσας και της εφεσίβλητης, με την υπόσχεση για προαγωγή της, το Δικαστήριο έκρινε πως η αναφορά αξιωματούχων της εφεσίβλητης σε μελλοντική προαγωγή της εφεσείουσας ήταν μια αόριστη υπόσχεση, η οποία δεν δημιούργησε νέο όρο στη σύμβαση εργοδοσίας.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας προσπάθησε να προσβάλει εδώ τις πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Το έργο του ήταν δύσκολο γιατί τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης δεν του έδιδαν έρεισμα για προώθηση της έφεσης. Υποδείξαμε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, πως δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν οι δυο εισηγήσεις, γιατί η μια απέκλειε την άλλη, έστω και αν δεχθούμε πως ορθά επέτρεψε το πρωτόδικο Δικαστήριο να αναπτυχθούν ενώπιον του, ενόψει της αιτίας αγωγής, όπως αυτή παρουσιαζόταν στο κλητήριο ένταλμα, αλλά και του αόριστου τρόπου που διατυπώνονται οι ισχυρισμοί στην Έκθεση Απαιτήσεως. Συγκεκριμένα, η θέση πως αναγκάστηκε η εφεσείουσα σε παραίτηση λόγω της μειοτικής και καταπιεστικής συμπεριφοράς των αξιωματούχων της Phadisco Ltd, δεν μπορούσε να προωθηθεί, εφόσον η ίδια ανακάλεσε την παραίτηση της που είχε υποβληθεί γι' αυτούς τους λόγους και δέχθηκε συνέχιση της εργοδότησης της όταν της ζητήθηκε να κάνει υπομονή και πως θα ακολουθούσε και προαγωγή της. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας μας δήλωσε πως η ουσιαστική βάση της έφεσης θεμελιώνεται στην εισήγηση του ότι από την υπόσχεση για προαγωγή δημιουργήθηκε νέα σύμβαση, την οποία παραβίασε η εφεσίβλητη, και ως εκ τούτου δικαιολογημένα υπέβαλε παραίτηση.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στις νομικές επιπτώσεις που θα προέκυπταν για συζήτηση, αν πράγματι, και θεωρητικά, η εισήγηση του δικηγόρου της εφεσείουσας είχε έρεισμα στα γεγονότα της υπόθεσης. Η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι δεν υπήρξε καμιά μεταβολή στους όρους εργοδότησης της εφεσείουσας, γιατί η αναφορά του περιφερειακού διευθυντή της εφεσίβλητης στην εφεσείουσα για μελλοντική προαγωγή της, ήταν μια αόριστη υπόσχεση που δεν δημιούργησε οποιαδήποτε νομική υποχρέωση, στηρίζεται στα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, κρίνεται δε και ως νομικά ορθή.
Η έφεση αποτυγχάνει με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.