|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 943
14 Νοεμβρίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στές]
ALAMBRA MARKETING LTD,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
ν.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΩΣΤΑ,
Εφεσίβλητου-Εναγόμενον.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8528).
Μάρτυρες—Αξιοπιστία μάρτυρα — Αρχές επέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε ευρήματα του Επαρχιακού Δικαστηρίου εν σχέσει με αξιοπιστία μαρτυρίας.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αποφάσισε ότι η δαπάνη που έκαμε η εφεσείουσα-ενάγουσα εταιρεία για βελτίωση της απόδοσης ασύρματου τηλεφώνου που πώλησε στον εφεσίβλητο-εναγόμενο, έγινε στο πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ τους και απέρριψε σχετική απαίτησή της.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η περιορισμένη εμβέλεια της συσκευής αποτελούσε παράβαση της συμφωνίας και ότι η δαπάνη για τη βελτίωσή της έγινε με αποκλειστικό σκοπό τη συμμόρφωση της εφεσείουσας-ενάγουσας εταιρείας προς τους όρους της.
Το τιμολόγιο που εξέδωσε η εφεσείουσα δεν υπογράφτηκε από τον εφεσίβλητο. Το δικαστήριο κατέληξε στα ευρήματά του, προσεγγίζοντας το θέμα σαν θέμα αξιοπιστίας και προτιμώντας την εκδοχή του Εναγόμενου.
Η εφεσείουσα-ενάγουσα εταιρεία εφεσίβαλε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Η ευθύνη εκτίμησης της αξιοπιστίας της μαρτυρίας ανήκει στο πρωτόδικο δικαστήριο και το Εφετείο επεμβαίνει μόνο όταν τα ευρήματά του, αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας.
(2) Η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στο θέμα της αξιοπιστίας της μαρτυρίας του εφεσίβλητου-εναγόμενου σαν αξιόπιστης, το οδήγησε σε συμπεράσματα που δεν ήταν παράλογα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Πίτσιλλος ν. Ευγενίου (1989) 1(E) A.A.Δ. 691,
ΦΟΥΤΠΑΞ ΛΤΔ ν. Οικονόμου (1995) 1 A.A.Δ. 861.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Φ. Χαραλάμπους, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 25 Ιουνίου 1991 (Αρ. Αγωγής 3788/90) με την οποία απέρριψε την απαίτησή της για το ποσόν των £57,50 σεντ σαν ποσό οφειλόμενο σ' αυτή από τον εναγόμενο βάσει τιμολογίου, με έξοδα σε βάρος της.
Μ. Ξ. Ιωάννου, για την Εφεσείουσα.
Αυτοπροσώπως ο Εφεσίβλητος.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χατζητσαγγάρης.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα ενάγουσα εταιρεία με την έφεσή της προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε απαίτησή της για το ποσό των £57.50σ. σαν ποσό οφειλόμενο από τον εναγόμενο για αγορά εμπορευμάτων βάσει τιμολογίου.
Η υπεράσπιση του εφεσίβλητου εναγομένου στην αγωγή ήταν ότι το αξιούμενο ποσό κακώς του απαιτήθη αφού αφορούσε δαπάνη για καλυτέρευση της απόδοσης ασυρμάτου τηλεφώνου το οποίο αγόρασε από την εφεσείουσα εταιρεία. Η θέση του εφεσίβλητου είναι ότι οποιαδήποτε εργασία και δαπάνη έγινε από την εταιρεία για το σκοπό αυτό αποτελούσε υποχρέωση τους σε συμμόρφωση με τους όρους της μεταξύ τους συμφωνίας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο απορρίπτοντας την απαίτηση της εφεσείουσας εταιρείας βασίστηκε στην αξιολόγηση της ενώπιόν του μαρτυρίας, υιοθετώντας την εκδοχή του εφεσίβλητου και απορρίπτοντας εκείνη της εφεσείουσας εταιρείας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αποτυχία κανονικής λειτουργίας της συσκευής λόγω περιορισμένης εμβέλειας της, αποτελούσε παράβαση των συμβατικών υποχρεώσεων της εταιρείας και το αξιούμενο ποσό των £57.50 εδαπανήθη από αυτούς με αποκλειστικό σκοπό τη συμμόρφωσή τους με τη συμφωνία. Ας σημειωθεί ότι αποτελεί κοινό έδαφος το γεγονός ότι το αναφερόμενο στην απαίτηση τιμολόγιο δεν υπεγράφη από τον εφεσίβλητο ή αντιπρόσωπο του.
Όσον αφορά τους λόγους έφεσης έχουμε να παρατηρήσουμε ότι παρά την αοριστία και γενικότητά τους στρέφονται ουσιαστικά στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας της μαρτυρίας και τα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτή από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Αυτή ήταν βασικά και η προσέγγιση του δικηγόρου της εφεσείουσας εταιρείας στην αγόρευσή του η οποία και δεν προσδιόρισε περισσότερο την όλη υπόθεση.
Οι αρχές οι οποίες διέπουν την προσέγγιση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε υποθέσεις στις οποίες οι λόγοι έφεσης προσβάλλουν ευρήματα αξιοπιστίας και συμπεράσματα του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι νομολογημένες καθοριστικά και με σαφήνεια.
Στην υπόθεση Μόδεστος Πίτσιλλος ν. Δημητράκη Ευγενίου, (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 691 στη σελίδα 697 ο Δικαστής και τώρα Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Πικής διατύπωσε την γενική αρχή ως εξής:
"Οι υπόλοιποι λόγοι της έφεσης στρέφονται ουσιαστικά εναντίον των ευρημάτων αξιοπιστίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στο δικό μας σύστημα η ευθύνη για τη διαπίστωση των γεγονότων ανήκει κατ' εξοχή στο πρωτόδικο Δικαστήριο το οποίο έχει την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να εκτιμήσει την αξιοπιστία τους στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης (Papadopoulos v. Stavrou). Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η ευθύνη για τον προσδιορισμό των γεγονότων ενόψει συγκρουόμενων εκδοχών βαρύνει το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η επέμβαση του Εφετείου στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου δικαιολογείται μόνο όταν αυτά αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας (βλέπε, μεταξύ άλλων, Fournides v. The Republic, Psaras and Another v. The Republic).
Αναφερόμαστε επίσης στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση, Φούτπαξ Λτδ ν. Σταύρου Οικονόμου (1995) 1 Α.Α.Δ. 861. Στη σελίδα 866 ο Δικαστής Κούρρης αναφέρει τα ακόλουθα:
"Η προσέγγιση στο πιο πάνω θέμα έχει καθιερωθεί από πολλές αποφάσεις με σαφήνεια. Όπως επανειλημμένα έχει λεχθεί, το θέμα της αξιοπιστίας των μαρτύρων είναι εντός της δικαιοδοσίας του εκδικάσαντος την υπόθεση Δικαστή, ο οποίος έχει την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Αν από τη μαρτυρία που δόθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή, τα ευρήματα στα οποία κατέληξε δεν δικαιολογούνται, τότε το Εφετείο βρίσκεται στην ίδια θέση με το πρωτόδικο Δικαστήριο και έχει εξουσία να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα από τα πρωταρχικά γεγονότα."
Εξετάσαμε τις εισηγήσεις της εφεσείουσας εταιρείας όσον αφορά την ορθότητα της προσέγγισης του πρωτόδικου δικαστηρίου στο θέμα των ευρημάτων και συμπερασμάτων του.
Υπό το φως των νομολογιακών αρχών που έχουμε αναφέρει δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε λόγο παρέμβασής μας για ανατροπή της απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Βρίσκουμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο προσεγγίζοντας το θέμα σαν θέμα αξιοπιστίας της μαρτυρίας και προτιμώντας την εκδοχή του εναγόμενου κατέληξε σε συμπεράσματα που δεν είναι παράλογα ή αδικαιολόγητα και συνεπώς δεν συντρέχει κανένας λόγος για επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.