|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 724
21 Ιουλίου, 1995
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Εφεσείοντες,
ν.
PELMAKO DEVELOPMENT LTD.,
Εφεσίβλητων,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9017).
Πολιτική Δικονομία — Διάταγμα αναστολής εκτέλεσης — Διάταγμα αγοράς μετοχών μειοψηφίας από μετόχους πλειοψηφίας — Διάταγμα αναστολής κατόπιν αίτησης της εταιρείας αντί κατόπιν αίτησης των μετόχων της πλειοψηφίας.
Διάταγμα αναστολής εκτέλεσης απόφασης αγοράς των μετοχών της μειοψηφίας από τους μετόχους της πλειοψηφίας — Locus standi των μετοχών της μειοψηφίας.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας βρήκε αιτιολογημένο το παράπονο των αιτητών για καταπίεση και διέταξε την αγορά των μετοχών τους από την πλειοψηφία των μετόχων της εταιρείας Pelmako Development Ltd, σε τιμή που θα καθόριζε ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας.
Η εταιρεία καταχώρησε αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης.
Οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση εφεσίβαλαν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για αναστολή καθώς και τους όρους που τέθηκαν σ' αυτή. Εισηγήθηκαν ότι το Δικαστήριο άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της αιτήτριας σε σχέση με τους όρους παραχώρησης κι αναστολής και υπέβαλαν ότι οποιαδήποτε εξασφάλιση θα έπρεπε να απευθυνόταν και να αφορούσε την καταπιεστική πλειοψηφία και όχι την εταιρεία. Οι εφεσίβλητοι - αιτητές επιχειρηματολογούσαν υπέρ ορθότητας της εφεσιβληθείσας απόφασης.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1)Το πρωτόδικο Δικαστήριο κακώς έδωσε αναστολή εκτέλεσης, διότι το αρχικό διάταγμα, απευθυνόταν προς τους μετόχους της πλειοψηφίας, οι οποίοι διατάχθηκαν να αγοράσουν τις μετοχές των αιτητών και δεν αφορούσε την ίδια την εταιρεία.
(2) Η εταιρεία δεν είχε locus standi να εφεσιβάλει την απόφαση και συνεπώς ούτε να ζητήσει αναστολή εκτέλεσης της απόφασης.
(3) Εφεσείοντες και αιτητές στην αίτηση αναστολής, θα έπρεπε να ήσαν τα μέλη της πλειοψηφίας προς τα οποία απευθυνόταν το διάταγμα αγοράς των μετοχών.
(4) Εφόσον αιτητές στην αίτηση για αναστολή ήταν η εταιρεία και όχι οι μέτοχοι της πλειοψηφίας, η αίτηση θα έπρεπε να είχε απορριφθεί.
Η έφεση έγινε δεκτή και η πρωτόδικη απόφαση για αναστολή ακυρώθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ' ων η αίτηση κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Π. Λαούτας, Π.Ε.Δ. και Ε. Κολατσή, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1993 (Αίτηση Εταιρειών 313/88) με την οποία εκδόθηκε διάταγμα αναστολής εκτελέσεως της πρωτόδικης απόφασης μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Μιχαηλίδης, για τους Εφεσίβλητους.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη εταιρεία Pelmako Development Ltd είναι οικογενειακή ιδιωτική εταιρεία και μέτοχοι της είναι οι δύο εφεσείοντες και οι Χριστόφορος Πελεκάνος, Γεώργιος Πελεκάνος, Γιαννάκης Πελεκάνος και η εταιρεία C & Α Pelekanos Associates Ltd.
Με αίτηση (petition), ημερομηνίας 4/10/88, οι εφεσείοντες ζητούσαν θεραπεία ή διάταγμα με βάση το άρθρο 202 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 ή διαζευκτικά διάλυση της εταιρείας βάσει των προνοιών του ιδίου νόμου.
Το αίτημα για διάλυση τελικά εγκαταλείφθηκε και το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας που εκδίκασε την αίτηση βρήκε αιτιολογημένο το παράπονο των αιτητών για καταπίεση από την πλειοψηφία και διάταξε την αγορά των μετοχών των αιτητών από την πλειοψηφία σε τιμή την οποία θα καθόριζε ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας.
Η εταιρεία Pelmako Development Ltd. καταχώρησε αίτηση για αναστολή εκτελέσεως της πρωτόδικης απόφασης μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης που καταχώρησε εναντίον της απόφασης, η οποία και δόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Η παρούσα έφεση αφορά την απόφαση για αναστολή καθώς και τους όρους που τέθηκαν σ' αυτή.
Ο πρώτος λόγος της έφεσης σχετίζεται με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου σχετικά με το είδος και την αξία της εξασφάλισης για τη χορήγηση αναστολής εκτέλεσης, ενώ ο δεύτερος σχετίζεται με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να δώσει την αναστολή της εκτέλεσης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, αφού ανέπτυξε τις αρχές βάσει των οποίων δίδεται αναστολή, εισηγήθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο κακώς άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της αιτήτριας εταιρείας και επίσης αναφέρθηκε στους όρους που τέθηκαν με το διάταγμα αναστολής και υπέβαλε ότι οποιαδήποτε εξασφάλιση θα έπρεπε να απευθυνόταν και να αφορούσε την καταπιεστική πλειοψηφία και όχι την εταιρεία.
Με τη σειρά του ο κ. Μιχαηλίδης ανέπτυξε τα δικά του επιχειρήματα με κύριο άξονα ότι τόσον η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής, όσο και οι όροι που τέθηκαν δικαιολογούνταν και ήταν ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η έφεση σε περίπτωση επιτυχίας δεν θα καθίστατο άνευ αντικειμένου (nugatory).
Αφού εξετάσαμε με προσοχή τις θέσεις των δύο πλευρών, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι κακώς το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε αναστολή στην παρούσα υπόθεση για ένα και μόνο λόγο:
Το αρχικό διάταγμα του Δικαστηρίου απευθυνόταν προς τους μετόχους της πλειοψηφίας, δηλαδή, τους Χριστόφορο, Γεώργιο και Γιαννάκη Πελεκάνο που διατάχθηκαν να αγοράσουν τις μετοχές των αιτητών και ουδόλως αφορούσε την ίδια την εταιρεία. Ως εκ τούτου, η εταιρεία δεν είχε locus standi στην παρούσα περίπτωση να εφεσιβάλει την απόφαση και κατ' επέκταση να ζητήσει αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και εφεσείοντες και αιτητές σε μία τέτοια αίτηση θα έπρεπε να ήταν εκείνοι προς τους οποίους απευθυνόταν το διάταγμα, δηλαδή, οι προμνησθέντες μέτοχοι. Εφόσον εφεσείοντες και αιτητές στην αίτηση για αναστολή ήταν η εταιρεία και όχι οι πιο πάνω μέτοχοι, η αίτηση θα έπρεπε να είχε απορριφθεί.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η έφεση γίνεται αποδεκτή και η πρωτόδικη απόφαση για αναστολή ακυρώνεται με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.
Η έφεση επιτρέπεται και η πρωτόδικη απόφαση για αναστολή ακυρώνεται με έξοδα.