|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 688
10 Ιουλίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Εναγόμενης.
(Πολιτική Έφεση αρ.7820).
Δικαιοδοσία Δικαστηρίου — Δικαιοδοσία Επαρχιακού Δικαστηρίου να εκδικάσει αγωγή με αξίωση έκδοσης διατάγματος ακύρωσης δήμευσης αυτοκινήτου — Διαδικασία δήμευσης αυτοκινήτου, άρθρο 170 και επόμενα του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (Ν. 82/67).
Διοικητική απόφαση ιδιωτικού δικαίου — Διοικητική απόφαση δήμευσης αυτοκινήτου δυνάμει των άρθρων 170 και επόμενα του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (Ν. 82/67) — Απόφαση ιδιωτικού δικαίου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, απέρριψε αγωγή του εφεσείοντα - ενάγοντα, με την οποία αξίωνε διάταγμα που να κηρύσσει άκυρη τη διαδικασία δήμευσης αυτοκινήτου του, που άρχισε από τις τελωνειακές αρχές της Δημοκρατίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποφάσισε ότι δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την αγωγή, επειδή έκρινε ότι η διαδικασία δήμευσης ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, υποκείμενη στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων - ενάγων εφεσίβαλε την απόφαση και εισηγήθηκε ότι η διοικητική απόφαση δήμευσης του αυτοκινήτου, ήταν απόφαση ιδιωτικού δικαίου, υποκείμενη στη δικαιοδοσία Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Η κατάσχεση, δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος.
(2) Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ακυρώνεται ως εσφαλμένη.
(3) Το Επαρχιακό Δικαστήριο έχει αποκλειστική δικαιοδοσία να εκδικάσει την ενώπιόν του αγωγή.
Η έφεση έγινε δεκτή με έξοδα υπέρ του εφεσείοντα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αριστοτέλους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 745/86, ημερομηνίας 4.6.1995.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Π. Καλλής, Α.Έ.Δ.) που δόθηκε στις 6.2.1989 (Αρ. Αγωγής 4429/88) με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας.
Κ. Μελάς, για τον Εφεσείοντα - ενάγοντα.
Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο - εναγόμενο.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-ενάγων επιδιώκει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας. Σε αυτή ο εφεσείων αξίωνε διάταγμα από το Επαρχιακό Δικαστήριο με το οποίο να κηρύσσεται άκυρη η διαδικασία δήμευσης του αυτοκινήτου, υπ' αριθμόν εγγραφής RV321, που δεν αμφισβητείται πως είναι ιδιοκτησία του.
Η διαδικασία δήμευσης άρχισε από τις τελωνειακές αρχές της Δημοκρατίας γιατί κατά τον τελωνισμό του οχήματος δεν πληρώθηκαν από τον εισαγωγέα οι υπό το Νόμου καθοριζόμενοι δασμοί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε προκαταρκτικά με το ζήτημα της δικαιοδοσίας. Ήταν η θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας πως η απόφαση, για την έναρξη της διαδικασίας δήμευσης, που προβλέπεται στο άρθρο 170, και επ. του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967, (Ν. 82/67), είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, και ως εκ τούτου εμπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία ελέγχου από το Ανώτατο Δικαστήριο. Αντίθετη ήταν η εισήγηση του συνήγορου του εφεσείοντα. Το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού συζήτησε το ζήτημα με αναφορά στη νομολογία, που όντως ήταν διϊστάμενη και αβέβαιη, έκρινε, συμφωνώντας με τη θέση του δικηγόρου του εφεσίβλητου, πως δεν είχε δικαιοδοσία να δικάσει την αγωγή.
Όταν περατώθηκε η συζήτηση της έφεσης, γνωρίζαμε ήδη πως το υπό κρίση σοβαρό θέμα θα απασχολούσε την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Γι' αυτό και η απόφασή μας στην κρινόμενη έφεση επεφυλάχθη να εκδοθεί μετά την ετυμηγορία της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σχετική απόφαση εκδόθηκε στις 4.6.95. (Δες προσφυγές 745/86 κ.α. Ανδρέας Αριστοτέλους και Άλλων ν. Δημοκρατίας).
Στην ομόφωνη απόφαση, που εξέδωσε ο Δικαστής Κωνσταντινίδης, αναλύεται σε έκταση το ζήτημα. Μας ενδιαφέρει μόνο η π ιό κάτω κατάληξη:
"Για τους λόγους που παραθέσαμε κρίνουμε πως, στο πλαίσιο του πλέγματος των διατάξεων του Νόμου 82/67, η κατάσχεση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Είναι γεγονός ότι η κατάσχεση αφ' εαυτής στερεί την κατοχή του εμπορεύματος που κατάσχεται αλλά δεν είναι εξ αυτού του λόγου εκτελεστή διοικητική πράξη ενόψει της άρρηκτης σύνδεσής της προς τη δικαστική διαδικασία που προνοείται. Οι υποθέσεις Phedias Kyriakides v. Republic 1 R.S.C.C. 66, και Charilaos Xenophontog v. Republic 2 R.S.C.C. 89 είναι σχετικές. Οι προσφυγές στην έκταση που προσβάλλουν κατάσχεση που έγινε, θα απορριφθούν ως απαράδεκτες."
Ενόψει των ανωτέρω η έφεση επιτρέπεται. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ακυρώνεται. Το Επαρχιακό Δικαστήριο έχει αποκλειστική δικαιοδοσία να κρίνει την ενώπιόν του αγωγή. Ο εφεσίβλητος να καταβάλει τα έξοδα του εφεσείοντος.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ τον εφεσείοντα.