|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 82
1 Φεβρουαρίου, 1995
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Πρόεδρος]
COMMERCIAL LEASING AF 1981 A/S,
Ενάγοντες,
v.
TOY ΠΛΟΙΟΥ "Ν. MERSIN",
Εναγόμενου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 180/90).
Εκπλειστηρίασμα πλοίου — Κατάθεση του σε τράπεζα — Αίτηση από τους αιτητές - ενάγοντες όπως πληρωθούν το ποσό της απόφασης
— Ένσταση ανακοπτόντων κατά του αιτήματος για πληρωμή — Καμιά απόφαση για προτεραιότητες — Οι αιτητές δεν δικαιούνται στο εκπλειστηρίασμα.
Προτεραιότητες — Καθορισμός προτεραιοτήτων πληρωμής του εκπλειστηριάσματος πλοίου — Αίτηση πληρωμής από το εκπλειστηρίασμα — Μαρτυρία ως προς τα δικαιώματα του αιτητή επί του εκπλειστηριάσματος.
Με αίτηση τους οι ενάγοντες - αιτητές αφού πέτυχαν απόφαση υπέρ τους ζήτησαν διαταγή του Δικαστηρίου που να διατάσσει πληρωμή σ'αυτούς των χρημάτων που εισπράχθηκαν από την πώληση του πλοίου "Ν. MERSIN" και βρίσκονταν στο Δικαστήριο. Οι ανακόπτοντες στην αρχική Ανακοπή Αρ. 13/91 - Neptun Shipping Co. Ltd - ενάγοντες στην Αγωγή Αρ. 86/92 (Neptun Shipping Co. Ltd v. Του Πλοίου "N.Mersin") - στους οποίους επιδόθηκε η αίτηση, πρόβαλαν ότι συνιστά κατάχρηση διαδικασίας και ισχυρίστηκαν έλλειψη δικαιοδοσίας. Την 1ην Δεκεμβρίου 1990 το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες και διαταγές προς τους αιτητές και τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου, να προβούν σε πληρωμές και λήψη διαφόρων μέτρων ασφάλειας του πλοίου. Οι ανακόπτοντες καταχώρησαν προσημειώματα ανακοπής στις 17 Δεκεμβρίου 1990 και 13 Μαρτίου 1991. Στις 19 Ιουνίου 1991 οι ενάγοντες - αιτητές καταχώρησαν αίτηση που επιδόθηκε σ'όλους τους ανακόπτοντες, συμπεριλαμβανομένης και της Neptun Shipping Co. Ltd, με την οποία ζητούσαν διάταγμα καθορισμού της προτεραιότητας αποπληρωμής των διάφορων πιστωτών από το εκπλειστηρίασμα του πλοίου. Οι ανακόπτοντες έφεραν ένσταση στην αποπληρωμή της απαίτησης με βάση την απόφαση στην Αγωγή Αρ. 180/90, προβάλλοντας ότι δικαιούνται οι ίδιοι το ποσό για διάφορες αιτίες. Στις 11 Φεβρουαρίου 1993 οι ενάγοντες - αιτητές με αίτηση που επιδόθηκε στους ανακόπτοντες ζήτησαν έκδοση ταυτόσημου διατάγματος με αυτό που ζητούν στην παρούσα διαδικασία, αλλά τελικά αποσύρθηκε πριν την έναρξή της. Ο δικηγόρος των εναγόντων - αιτητών επιχειρηματολόγησε ότι δεν είχαν δοθεί οι έγγραφες προτάσεις στην Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 86/92, ότι το εκπλειστηρίασμα ήταν κατατεθειμένο με χαμηλό τόκο, ότι ήταν ήδη εξ αποφάσεως πιστωτές και ότι εδικαιούντο να εισπράξουν το εκπλειστηρίασμα αφού δώσουν τραπεζική εγγύηση. Αντίθετα ο δικηγόρος των ανακοπτόντων πρόβαλε ότι η αίτηση ημερομηνίας 11 Φεβρουαρίου 1993 αποτελεί νομικό κώλυμα στην παρούσα διαδικασία, η οποία ως εκ τούτου συνιστά κατάχρηση διαδικασίας. Επίσης, ότι υπάρχουν συγκρουόμενες απαιτήσεις ως προς τις προτεραιότητες και ότι η μη προώθηση της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 86/92 δεν αποτελεί λόγο έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Το θέμα διέπεται από τους περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου) Διαδικαστικούς Κανονισμούς, Κανονισμοί 111,112 και 113.
(2) Ουσιώδες θέμα, συνιστά η διακρίβωση των δικαιωμάτων των εναγόντων - αιτητών στα χρήματα που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο.
(3) Πληρωμή από το εκπλειστηρίασμα που είναι κατατεθημένο στο Δικαστήριο, γίνεται με διαταγή του Δικαστηρίου, στον εξ αποφάσεως πιστωτή, εάν τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη συγκατατίθενται ή οι προτεραιότητες είναι τέτοιες που είναι καθαρό, ότι ο αιτητής τελικά θα δικαιούται το ποσό.
(4) Εφόσον δεν έχουν καθοριστεί οι προτεραιότητες, δεν μπορεί να λεχθεί ότι οι ενάγοντες - αιτητές δικαιούνται στο εκπλειστηρίασμα.
(5) Η ύπαρξη της αίτησης ημερομηνίας 11 Φεβρουαρίου 1993, η οποία δεν προωθήθηκε και αποσύρθηκε, δεν αποτελεί κώλυμα στην προώθηση της παρούσας αίτησης.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
The "Reina" (No.2) [1963] 2 Lloyd's Rep. 513.
Αίτηση.
Αίτηση σε αγωγή ναυτοδικείου με την οποία οι ενάγοντες ζητούν διάταγμα που να διατάσσει την πληρωμή σ' αυτούς των χρημάτων που βρίσκονται στο Δικαστήριο, τα οποία αποτελούν τις εισπράξεις από πώληση του πλοίου "Ν. MERSIN".
St. McBride με Στ. Μουσιούττα, για τους Αιτητές - ενάγοντες.
Γ. Σαββίδης, για τους Ανακόπτοντες στην Ανακοπή με αρχικό Αρ. 13/91.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτηση αυτή ζητείται:-
"Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου διατάττον την πληρωμή σ' αυτούς των χρημάτων που βρίσκονται στο Δικαστήριο, τα οποία αποτελούν τις εισπράξεις από την πώληση, με διάταγμα του Δικαστηρίου, του Ν. MERSIN, επί παραχωρήσεως και καταθέσεως στο Δικαστήριο, Τραπεζικής εγγυήσεως από τους Αιτητές, που να ικανοποιεί τον Πρωτοκολλητή του Ναυτοδικείου, διά πληρωμή στη Neptun Shipping Company Limited οποιουδήποτε ποσού που δεν θα υπερβαίνει τα χρήματα που θα δοθούν, το οποίον το Δικαστήριο ήθελε αποφασίσει στην εκκρεμούσα αίτηση για προτεραιότητες, ότι δικαιούνται, έχοντας ανώτερη προτεραιότητα εν σχέσει με τους Αιτητές."
Οι ανακόπτοντες (caveators) στην αρχική Ανακοπή Αρ. 13/91 - Neptun Shipping Co. Ltd. - ενάγοντες στην Αγωγή Αρ. 86/92 (Neptun Shipping Co. Limited v. Του πλοίου "Ν. Mersin" και/ή του προϊόντος πωλήσεως του πλοίου "Ν. Mersin") - στους οποίους η αίτηση επιδόθηκε, πρόβαλαν τρεις κύριες ενστάσεις:-
(α) Η αίτηση αυτή συνιστά κατάχρηση διαδικασίας.
(β) Το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα.
(γ) Δεν είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Τα γεγονότα έχουν:-
Στις 5 Δεκεμβρίου, 1990, εκδόθηκε εξ συμφώνου απόφαση υπέρ των εναγόντων εναντίον του εναγόμενου πλοίου για US$1.537.549,00, με αρχικό τόκο 15% από 2 Νοεμβρίου, 1990, μέχρι εξοφλήσεως, και έξοδα δυνάμει υποθήκης.
Στις 15 Νοεμβρίου, 1990, οι αιτητές - ενάγοντες καταχώρισαν αίτηση για υπολογισμό της αξίας του εναγόμενου πλοίου, πώλησή του και κατάθεση του προϊόντος της πώλησης στο Δικαστήριο.
Στις 7 Ιουνίου, 1991, το πλοίο πωλήθηκε για US$1.150.000,00 και το ποσό αυτό κατατέθηκε από τον Αρχιπρωτοκολλητή σε τραπεζικό λογαριασμό.
Την 1η Δεκεμβρίου, 1990, εκδόθηκαν οι ακόλουθες οδηγίες και διαταγή του Δικαστηρίου:-
"(α) Διάταγμα με το οποίο να εξουσιοδοτούνται οι Αιτητές να διαπραγματευθούν και συμφωνήσουν την πληρωμή των μισθών των 8 μελών του πληρώματος του Εναγόμενου πλοίου και συγκεκριμένα των 1) IQBAL MOHAMED RAZIK, 2) MONRAJ 3) JOHN SANTHOS, 4) SAN HUSEIN AVNI 5) TUTUNCUOGLU MUFIT 6) ALTINBILEK IBRAHIM 7) AYGUN MEHMET και 8) LEELARANDA, και να πληρώσουν οποιαδήποτε λογικά και δικαιολογημένα ποσά τους οφείλονται εφόσον είναι ποσά που έχουν προτεραιότητα έναντι της απαίτησης των Αιτητών στην πιο πάνω Αγωγή.
(β) Διάταγμα που να εξουσιοδοτεί τους Αιτητές να επαναπατρίσουν τα πιο πάνω μέλη του πληρώματος αφού τους πληρώσουν τα πιο πάνω ποσά και τα έξοδα επαναπατρισμού τους.
(γ) Διάταγμα που να δίνει οδηγίες όπως τα έξοδα που θα υποστούν οι Αιτητές με βάση τα πιο πάνω να θεωρούνται ως έξοδα για να καταστήσουν το Εναγόμενο Πλοίο διαθέσιμο για εξασφάλιση της απαίτησης των Αιτητών βάση της υποθήκης και/ή όπως τα έξοδα αυτά πληρωθούν στους Αιτητές κατά προτεραιότητα εφόσον θα υπεισέλθουν στη θέση των μελών του πληρώματος ως χρεώστες κατά προτεραιότητα.
(δ) Διάταγμα που να δίδει οδηγίες στον Αξιωματικό Ναυτοδικείου να διατηρήσει στο Εναγόμενο Πλοίο το πλήρωμα που υπάρχει εκτός των πιο πάνω και/ή να προσλάβει το αναγκαίο ελάχιστο πλήρωμα που θα παραμείνει στο πλοίο για την ασφάλειά του.
(ε) Διάταγμα που να δίδει οδηγίες στον Αξιωματικό Ναυτοδικείου να λάβει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την ασφάλεια του πλοίου συμπεριλαμβανομένης της μεθόρμησης του στο Νέο Λιμάνι Λεμεσού.
(στ) Διάταγμα που να καθορίζει ότι τα έξοδα που θα υποστεί ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου για εκτέλεση των οδηγιών του Δικαστηρίου όπως αναφέρεται στο (ε) πιο πάνω θα αποτελέσουν πρώτη επιβάρυνση πάνω στο εναγόμενο πλοίο αλλά θα καταβληθούν από τους Αιτητές στον Αξιωματικό Ναυτοδικείου όποτε απαιτηθεί."
Οι ανακόπτοντες καταχώρισαν προσημειώματα ανακοπής στις 17 Δεκεμβρίου, 1990, και 13 Μαρτίου, 1991.
Στις 19 Ιουνίου, 1991, οι αιτητές - ενάγοντες καταχώρισαν αίτηση, που επιδόθηκε σε όλους τους ανακόπτοντες, περιλαμβανομένης και της Neptun Shipping Co. Ltd., με την οποία ζητούν:-
"α) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να καθορίζεται η προτεραιότητα αποπληρωμής των διαφόρων πιστωτών από τα έσοδα από την πώληση του εναγομένου πλοίου.
β) Διάταγμα για αποπληρωμή των απαιτήσεων των πιστωτών στην ακόλουθη σειρά από το ποσό που καταχωρήθηκε ή θα καταχωρηθεί στο Δικαστήριο.
i) Έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου.
ii) Έξοδα για την σύλληψη και την πώληση του πλοίου στην Αγωγή αρ. 180/90.
iii) Απαιτήσεις 5 μελών του πληρώματος για τις οποίες θα πληρωθούν οι Αιτητές βάσει των αποφάσεων στις υποθέσεις 50/91,51/91,52/91,53/91 και 54/91.
iv) Η απαίτηση των από απόφαση πιστωτών (αιτητών στην αίτηση αυτή) ως ενυποθήκων δανειστών στην αγωγή αρ. 180/90.
ν) Οι υπόλοιπες απαιτήσεις που δεν εμπίπτουν στις πιο πάνω κατηγορίες εξίσου (pari-passu)."
Στις 11 Ιουλίου, 1991, το Δικαστήριο διέταξε όπως από το προϊόν της πώλησης πληρωθούν £38.888,31, ήτοι έξοδα για τη σύλληψη, κράτηση και πώληση του πλοίου και τα ποσά που πληρώθηκαν για τις αποφάσεις στις Αγωγές του πληρώματος 50/91, 51/91,52/91,53/91 και 54/91 και το υπόλοιπο ποσό να κατατεθεί έντοκο σε δολλάρια σε τραπεζικό ίδρυμα.
Οι ανακόπτοντες έφεραν ένσταση για αποπληρωμή της απαίτησης με βάση την απόφαση στην Αγωγή Αρ. 180/90 και πρόβαλαν ότι οι ίδιοι δικαιούνται σε ποσά για διάφορες αιτίες, τις οποίες ανέφεραν στην ένορκη ομολογία που καταχωρίστηκε για υποστήριξη της ένστασης.
Άρχισε μια μακρά διαδικασία αναφορικά με τις προτεραιότητες μεταξύ των δυο αυτών μερών. Καταχωρίστηκαν δέσμες εγγράφων, ακούστηκε μαρτυρία προσώπων από το εξωτερικό και υποβλήθηκαν γραπτές αγορεύσεις.
Στις 11 Φεβρουαρίου, 1993, οι αιτητές - ενάγοντες, με αίτηση που επιδόθηκε στους ανακόπτοντες, ζήτησαν την έκδοση ταυτόσημου διατάγματος με εκείνο που ζητούν στην παρούσα αίτηση.
Το Δικαστήριο κατέληξε πως δεν ήταν δυνατό να αποφασιστούν οι προτεραιότητες πριν την αποπεράτωση της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 86/92.
Στις 15 Ιουνίου, 1994, η αίτηση για προτεραιότητες αναβλήθηκε επ' αόριστον μέχρι την αποπεράτωση της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 86/92. Την ίδια ημέρα καταχωρίστηκε η παρούσα αίτηση.
Η αίτηση της 11ης Φεβρουαρίου, 1993, με παρόμοιο αιτητικό, δεν προωθήθηκε, και, πριν την έναρξη της ακρόασης της παρούσας αίτησης, αποσύρθηκε.
Ο δικηγόρος των αιτητών - εναγόντων επιχειρηματολόγησε ότι δεν έχουν δοθεί ακόμα οι έγγραφες προτάσεις στην Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 86/92, το εκπλειστηρίασμα είναι κατατεθειμένο στην Τράπεζα Κύπρου με τόκο 1,5%-1,75%, ενώ οι αιτητές θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν διπλάσιο επιτόκιο, είναι ήδη εξ αποφάσεως πιστωτές, όπως έχει προαναφερθεί και, ως εκ τούτου, οι αιτητές δικαιούνται στην έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αφού, βεβαίως, καταθέσουν τραπεζική εγγύηση όπως αναφέρεται στην αίτηση τους.
Σύμφωνα με την κατάσταση λογαριασμού που στέλλει η τράπεζα στο Δικαστήριο, ο τόκος που πιστώνεται το κατατεθειμένο εκπλειστηρίασμα είναι 2,68% και ο τόκος για δανεισμό από την τράπεζα είναι 8% ή/και 9%.
Ο δικηγόρος της άλλης πλευράς πρόβαλε ότι η ύπαρξη της αίτησης που καταχωρίστηκε στις 11 Φεβρουαρίου, 1993, αποτελεί νομικό κώλυμα στην παρούσα διαδικασία και η παρούσα αίτηση συνιστά κατάχρηση διαδικασίας. Υπάρχουν συγκρουόμενες απαιτήσεις αναφορικά με τις προτεραιότητες. Η μη προώθηση της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 86/92 δεν μπορεί να αποτελεί λόγο έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος. Υπάρχουν άλλα μέσα με τα οποία μπορεί να εξασφαλιστεί η προώθηση της αγωγής εκείνης. Το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία, εφόσον υπάρχει ένσταση και δεν έχουν αποφασιστεί οι προτεραιότητες, να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα. Το χαμηλό επιτόκιο μπορούσε να αυξηθεί, αν το προϊόν της πώλησης κατατίθετο με προθεσμία.
Το θέμα διέπεται από τους περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου) Διαδικαστικούς Κανονισμούς, Κανονισμούς 111, 112 και 113.
Ο Κανονισμός 111 προνοεί για αίτηση για έκδοση οδηγιών για πληρωμή χρημάτων που είναι κατατεθειμένα στο Δικαστήριο.
Ο Κανονισμός 112 προνοεί για μονομερή αίτηση και/ή για την επίδοση της αίτησης, στην περίπτωση που καταχωρίστηκε σημείωμα ανακοπής ή/και όπως ήθελε διατάξει το Δικαστήριο.
Ο Κανονισμός 113 έχει:-
"113. The Court or Judge may direct such evidence to be adduced as it shall think fit as to the right of the person making the application to the moneys in Court and may make such order on the application as .shall seem just."
To ουσιώδες μέρος για την παρούσα υπόθεση είναι "as to the right of the person making the application to the moneys in Court" - το δικαίωμα του αιτητή στα χρήματα που είναι κατατεθειμένα στο Δικαστήριο.
Οι δικηγόροι των αιτητών παρέθεσαν αριθμό υποθέσεων του Ναυτοδικείου Κύπρου, στις οποίες εκδόθηκε εκ συμφώνου διαταγή πληρωμής ολόκληρου ή μέρους του εκπλειστηριάσματος. Δεν υπάρχει προηγούμενη νομολογία που να υποστηρίζει την παρούσα αίτηση. Αντίθετα, στο Σύγγραμμα "British Shipping Laws", Τόμος 1, Admiralty Practice, παράγραφος 405, αναφέρεται:-
"If all the parties entitled to be served attend and consent an order will be made, but not otherwise."
Σύμφωνα με την Αγγλική νομολογία, πληρωμή από το εκπλειστηρίασμα που είναι κατατεθειμένο στο Δικαστήριο γίνεται με διαταγή του Δικαστηρίου στον εξ αποφάσεως πιστωτή, εάν τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη συγκατατίθενται ή οι προτεραιότητες είναι τέτοιες που είναι καθαρό ότι ο αιτητής τελικά θα δικαιούται στο ποσό - (βλ. The Supreme Court Practice 1993, Τόμος 1, σελ. 1303, 1304· και υπόθεση The "Reina" (No.2) [1963] 2 Lloyd's Rep. 513). Το Δικαστήριο, ως Ναυτοδικείο, υιοθετεί και εφαρμόζει τις πιο πάνω αρχές.
Στην παρούσα υπόθεση, οι προτεραιότητες δεν έχουν αποφασιστεί. Στο παρόν στάδιο, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι αιτητές - ενάγοντες δικαιούνται στο εκπλειστηρίασμα. Οι ανακόπτοντες ενίστανται σφοδρά στην έκδοση διαταγής για πληρωμή.
Οι λόγοι που προβάλλονται από τους αιτητές δε συνιστούν θεμελίωση της αίτησης και δεν αποτελούν λόγο για έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Η ύπαρξη της αίτησης ημερομηνίας 11 Φεβρουαρίου, 1993, η οποία δεν προωθήθηκε και αποσύρθηκε πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, δεν αποτελούσε κώλυμα στην προώθηση της παρούσας αίτησης.
Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.