CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Η όλη εισήγηση είναι ανεδαφική καθ΄ όσον παραγνωρίζει ότι είναι με ρητή νομοθετική ρύθμιση που καθορίζεται η διαδικασία. Σύμφωνα με το άρθρο 20(2) του περί της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Νόμου του 2002 (ο οποίος, και όχι οι περί Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Νόμοι του 1963 μέχρι 2001 στους οποίους αναφέρονται οι ευπαίδευτοι συνήγοροι για τις Αιτήτριες, ισχύει), ο Διοικητής, ασκώντας την αρμοδιότητα του να διενεργεί, μεταξύ άλλων, διορισμούς, ενεργεί σύμφωνα με τη γνώμη της Επιτροπής Προσωπικού. Η Επιτροπή Προσωπικού, σύμφωνα με το άρθρο 22, αποτελείται από το Διοικητή ως Πρόεδρο, τον Υποδιοικητή και τρία άλλα μέλη. Ο νομοθέτης λοιπόν θέλησε ο Διοικητής να μετέχει, και μάλιστα ως Πρόεδρος, στην Επιτροπή Προσωπικού και η συμμετοχή του αυτή όχι μόνο δεν αποτελεί κώλυμα ή πλήττει τη σύσταση της Επιτροπής αλλά είναι αναγκαία. Ούτε επηρεάζεται η αρμοδιότητα του Διοικητή εφ΄ όσον η άσκηση της αρμοδιότητας εκείνης δεν είναι αυτοτελής αλλά "σύμφωνα με τη γνώμη της Επιτροπής Προσωπικού". Σχετική αναφορά μπορεί να γίνει και στην απόφαση Μιχαήλ ν. Κεντρικής Τράπεζας, ΑΕ 3151, 18.4.2003, στην οποία παραπέμπει ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Κεντρική Τράπεζα.

Ως προς την ουσία, η βασική θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Αιτήτρια κα Ψημολοφίτου στην προσφυγή 446/03 είναι ότι δεν ελήφθη δεόντως υπ΄ όψη η υπεροχή της σε αρχαιότητα, και ακόλουθη πείρα, έναντι των Ενδιαφερομένων Μερών. Αυτό όμως δεν είναι ορθό ως προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2 κ. Μάντη, ο οποίος υπερέχει της κας Ψημολοφίτου σε αρχαιότητα κατά δύο έτη και επιπλέον υπερέχει, έστω και οριακά, σε αξία της κας Ψημολοφίτου. Δεν διαπιστώνω λοιπόν οποιοδήποτε έρεισμα στην εισήγηση ως προς τον κο Μάντη, το ίδιο ισχύει δε ως προς αυτόν και σε σχέση με την άλλη και ακόλουθη εισήγηση ότι η απόφαση στερείται δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Η Επιτροπή Προσωπικού, η οποία είχε ενώπιον της και αναφέρθηκε σε όλα τα στοιχεία των υποψηφίων, ρητά ανέφερε ως προς τον κ. Μάντη ότι η σύσταση του εβασίζετο στο ότι αυτός υπερείχε σε αξία και πείρα της κας Ψημολοφίτου όπως και άλλων υποψηφίων. Καταλήγω λοιπόν ότι η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει ως προς τον κ. Μάντη.

Απομένει να εξετασθεί η προσφυγή ως προς τον κ. Συρίχα, έναντι του οποίου η υπεροχή της κας Ψημολοφίτου σε αρχαιότητα και ακόλουθη πείρα ανήρχετο σε πεντέμισι έτη. Αυτή ήταν μια σοβαρή υπεροχή που και η ίδια η Επιτροπή Προσωπικού τη χαρακτήρισε ως καταφανή. Έκρινε όμως ότι η υπεροχή αυτή εξουδετερώνετο από την καταφανή υπεροχή σε αξία του κ. Συρίχα έναντι της κας Ψημολοφίτου. Η Επιτροπή Προσωπικού αναφέρθηκε και στο ότι ο κ. Συρίχας πλεονεκτούσε και σε προσόντα της κας Ψημολοφίτου, στα πρακτικά όμως αναφέρεται ότι το γεγονός αυτό σημειώνεται χωρίς να του δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα. Αυτό που εβάρυνε για την Επιτροπή Προσωπικού ήταν λοιπόν το στοιχείο της αξίας, με συνέπεια και προς την εξ αρχής δηλωθείσα προσέγγιση της, αφού παρέθεσε τα στοιχεία των υποψηφίων, ότι "Για σκοπούς της σύγκρισης τους, η Επιτροπή έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην αξία των υποψηφίων ως δεικνύεται στη θέση Ανώτερου Λειτουργού" (στην αμέσως προηγούμενη θέση). Και πάλι, η προσέγγιση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί λανθασμένη, καθ΄ όσον η όντως καταφανής υπεροχή του κ. Συρίχα έναντι της κας Ψημολοφίτου σε αξία (ο κ. Συρίχας, ας σημειωθεί, είχε την καλύτερη βαθμολόγηση σε αξία από όλους τους υποψηφίους) μπορούσε νομίμως να βαρύνει την πλάστιγγα έναντι της επίσης καταφανούς υπεροχής της κας Ψημολοφίτου έναντι του κ. Συρίχα σε αρχαιότητα και ακόλουθη πείρα και καθιστούσε την επιλογή του κ. Συρίχα αιτιολογημένη. Ούτε βεβαίως μπορεί να λεχθεί ότι η κα Ψημολοφίτου είχε έκδηλη υπεροχή έναντι του κ. Συρίχα. Το παράπονο της ευπαιδεύτου συνηγόρου για την κα Ψημολοφίτου ότι εδόθη υπέρμετρη σημασία στην υπεροχή του κ. Συρίχα σε προσόντα (ως εκ του διδακτορικού διπλώματος του) δεν ευσταθεί, αφού η ίδια η Επιτροπή Προσωπικού ανέφερε ότι τούτο απλώς σημειώθηκε χωρίς να του δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα και ήταν η υπεροχή του κ. Συρίχα σε αξία που ήταν αποφασιστικής σημασίας. Επίσης απορριπτέα είναι η εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για την κα Ψημολοφίτου ότι η Επιτροπή Προσωπικού πεπλανημένα έλαβε υπ΄ όψη την πείρα που είχε αποκτήσει ο κ. Συρίχας εκτός υπηρεσίας στην Κεντρική Τράπεζα ως επί κεφαλής του Τμήματος Οικονομικών του Κολεγίου Philips κατά τα έτη 1988-1991. Η αναφορά αυτή δεν έγινε σε σύγκριση του κ. Συρίχα με την κα Ψημολοφίτου αλλά σε σύγκριση του κ. Συρίχα με άλλο υποψήφιο, τον κ. Λαμπριανίδη, και τότε μόνο για να εκτιμηθεί το σύνολο της πείρας των δύο. Η αναφορά σαφώς δεν είχε σχέση προς την κα Ψημολοφίτου, την καταφανή υπεροχή της οποίας έναντι του κ. Συρίχα σε πείρα ανεγνώρισε συνειδητά και ευθέως η Επιτροπή Προσωπικού, βασίζοντας τη σύσταση της για τον κ. Συρίχα αντί για την κα Ψημολοφίτου ευθέως στην καταφανέστατη και σημαντικότατη υπεροχή του έναντι της σε αξία. Και ως προς τον κ. Συρίχα λοιπόν η προσφυγή δεν μπορεί να έχει επιτυχία.

Οι ίδιες εισηγήσεις γίνονται για τον κ. Μάντη, τον οποίο η Επιτροπή Προσωπικού σύστησε στη βάση της σημαντικής υπεροχής του σε αξία έναντι της κας Παπαδάτου η οποία επικρατούσε της υπεροχής της κας Παπαδάτου έναντι του σε πείρα. Η υπεροχή της κας Παπαδάτου σε αρχαιότητα και ακόλουθη πείρα έναντι του κ. Μάντη ήταν μάλιστα πιο περιορισμένη, ανερχόμενη σε δύο έτη. Στην περίπτωση του κ. Μάντη όμως διαπιστώνεται πλάνη της Επιτροπής Προσωπικού ως προς την αξία των δύο. Τα στοιχεία τους δεν αποκαλύπτουν "σημαντική υπεροχή" του σε αξία έναντι της κας Παπαδάτου παρά μόνο το 2002, ενώ οι δύο είναι περίπου ισοδύναμοι τα έτη 2000 και 2001, η δε κα Παπαδάτου μάλλον υπερέχει τα έτη 1996-1999. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Επιτροπή Προσωπικού είχε λανθασμένη εντύπωση ως προς την αξία του κ. Μάντη σε σύγκριση με την κα Παπαδάτου και η απόφαση της πάσχει, με αποτέλεσμα η προσφυγή να επιτυγχάνει ως προς τον κ. Μάντη.

Απομένει να εξετασθούν οι ίδιες εισηγήσεις ως προς τον κ. Συρίχα. Και στην περίπτωση του η Επιτροπή Προσωπικού θεώρησε ότι η καταφανής υπεροχή του σε αξία επικρατούσε της καταφανούς (δεκαετούς) υπεροχής της κας Παπαδάτου σε αρχαιότητα και πείρα. Ο κ. Αγγελίδης εισηγείται ότι ο κ. Συρίχας και η κα Παπαδάτου ήσαν ισοδύναμοι σε αξία. Ουδέν έρεισμα έχει τέτοια εισήγηση. Ο κ. Συρίχας, ο οποίος, όπως ήδη ανέφερα, είχε τις καλύτερες αξιολογήσεις από όλους τους υποψηφίους, υπερείχε συντριπτικά και διαχρονικά της κας Παπαδάτου και ουδεμία πλάνη της Επιτροπής Προσωπικού υπήρξε ως προς τούτο. Είναι γεγονός ότι η υπεροχή της κας Παπαδάτου έναντι του σε αρχαιότητα και ακόλουθη πείρα ήταν πολύ μεγάλη, ανερχόμενη σε 10 έτη. Δεν μπορεί να λεχθεί όμως ότι, προκειμένου περί ενός τόσο εξαίρετου και υπερέχοντος υποψηφίου, η Επιτροπή Προσωπικού έθεσε υπερβολική σημασία στο στοιχείο της αξίας εις βάρος του στοιχείου της αρχαιότητας και ακόλουθης πείρας που η σύσταση της να εξέφευγε των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της. Εξ άλλου, ο κ. Συρίχας πλεονεκτούσε και σε προσόντα, έστω και αν η Επιτροπή Προσωπικού, και πολύ ορθά, δεν έδωσε σε τούτο ιδιαίτερη βαρύτητα. Ούτε μπορεί να λέγεται ότι η κα Παπαδάτου είχε έκδηλη υπεροχή έναντι του κ. Συρίχα. ΄Ετσι δεν μπορεί να επιτύχει η προσφυγή ως προς τον κ. Συρίχα.