|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 2 ΑΑΔ 137
[*137] 9 Ιουνίου, 1993
[Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π.. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ. ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ. Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΙΟΡΔΑΝΟΥΣ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5675).
Ποινή — Εισαγωγή αισχρού θέματος κατά παράβαση των άρθρων 2 (3)(α) και 3 τον περί Δημοσιεύσεως Αισχρών θεμάτων Νόμου, 35/ 63 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 53/76—Εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν αποδείχτηκε η αναγκαία δημοσίευση για να καθιστά τα περιοδικά αισχρά μέσα στην έννοια του Νόμου — Απόφαση για απαλλαγή και αθώωση του κατηγορουμένου — Ακυρώθηκε από το Εφετείο το οποίο διέταξε την κατάσχεση των περιοδικών, αντικείμενο της κατηγορίας.
Στις 11.8.1990 ο εφεσίβλητος παρουσιάστηκε στο Τελωνείο του Λιμανιού Λάρνακος για να εκτελωνίσει 500 περιοδικά ως αντιπρόσωπος της εταιρείας η οποία τα εισήγαγε στην Κύπρο. Η τελωνειακή λειτουργός έκρινε πως το περιεχόμενό τους ήταν αισχρό και ότι παρεβίαζε τις σχετικές διατάξεις του Νόμου γι' αυτό και ο κατηγορούμενος εκλήθη στην Αστυνομία όπου κατηγορήθηκε γραπτώς.
Ο πρωτόδικος Δικαστής διαπίστωσε μεν ότι το περιεχόμενο των περιοδικών ήταν αισχρό βρήκε όμως πως δεν υπήρξε μαρτυρία που να αποδεικνύει δημοσίευσή του σε πρόσωπα τα οποία δυνατόν να επηρεασθούν στο βαθμό εξαχρίωσης ή διαφθοράς γι' αυτό και απάλλαξε τον κατηγορούμενο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα και αποφάνθηκε ότι:
1. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της παρούσας έφεσης και η συζήτηση τόσο ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου δεν προσφέρονται για μια σε βάθος ανάλυση των νομικών ζητημάτων που εγείρονται ώστε να καθιερωθούν νομολογιακές αρχές. Προϋπόθεση για δρομολόγηση νομολογίας δεν αποτελεί μόνο η συζήτηση των νομικών ζητημάτων αλλά και η μελέτη για την διαπίστωση των εγγενών διαφορών στις περιστάσεις που επικρατούν στον τόπο μας, σε αντιδιαστολή με αυτές άλλων χωρών, και ιδιαίτερα της Αγγλίας, της οποίας ο σχετικός νόμος αποτελεί πρότυπο για το δικό μας.
2.Υπήρχε σαφής μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου και μάλιστα προερχόμενη από τον ίδιο τον κατηγορούμενο ο οποίος ανέφερε στην αντεξέταση πως εισαγωγέας των περιοδικών ήταν ο πατέρας του και ότι αυτά θα διανέμοντο για πώληση σε διάφορους τόπους.
3.Το στοιχείο της πιθανότητας τα αισχρά θέματα να φτάσουν στα χέρια προσώπων που δυνατό να υποστούν διαφθορά ή εξαχρίωση, όπως καθορίζεται στο άρθρο 2(1) του Νόμου, αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ενόψει του αριθμού των περιοδικών που εισήχθηκαν και του τρόπου διανομής τους σε συσχετισμό με το μικρό γεωγραφικό χώρο και πληθυσμό του τόπου μας.
Η έφεση επιτρέπεται. Επιβάλλεται η ποινή κατάσχεσης των περιοδικών που αποτελούν το αντικείμενο της κατηγορίας.
Έφεση εναντίον αθωωτικής απόφασης.
Έφεση από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας εναντίον της αθωωτικής απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Κραμβής Α.Ε.Δ.) με την οποία απαλλάγηκε και αθωώθηκε της κατηγορίας ο Ανδρέας Ιορδάνους - εφεσίβλητος, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορία για εισαγωγή αισχρού θέματος, κατά παράβαση των άρθρων 2 (3) (α) και 4 του περί Δημοσιεύσεως Αισχρών Θεμάτων Νόμου, 35/63 όπως έχει τροποποιηθεί από το Νόμο 53/76.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον εφεσείοντα.
Γ. Χαραλαμπίδης, για τον εφεσίβλητο.
Curt. adv. vult.
Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π.: Την απόφαση θα δώσει ο Δικαστής Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος αντιμετώπισε κατηγορία στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος, για εισαγωγή αισχρού θέματος, κατά παράβαση των άρθρων 2(3)(α) και 3 του περί Δημοσιεύσεως Αισχρών Θεμάτων Νόμου, 35/ 63, όπως έχει τροποποιηθεί από το Νόμο 53/76.
Τα γεγονότα είναι παραδεκτά. Στις 11.8.1990 ο εφεσίβλητος, ως απεσταλμένος της εταιρείας Sequoia Ltd, παρουσιάστηκε στο Τελωνείο του Λιμανιού Λάρνακος για να εκτελωνίσει 500 περιοδικά, τα οποία η πιο πάνω εταιρεία εισήγαγε στην Κύπρο. Κατά την εξέταση του περιεχομένου τους, η τελωνειακή λειτουργός έκρινε πως αυτό ήταν αισχρό, και συνεπούς πιθανό παραβιάζονταν οι σχετικές διατάξεις του Νόμου, που αναφέρονται στο κατηγορητήριο. Ο εφεσίβλητος εκλήθη στην Αστυνομία, και μετά που τέλειωσε η εξέταση της υπόθεσης κατηγορήθηκε γραπτώς.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφασή του κάμνει αναφορά στο Νόμο και στα ουσιώδη άρθρα του, τα οποία και αναλύει.
Το άρθρο 2(3) προβλέπει τα εξής:
"2(3) δια τους σκοπούς του παρόντος νόμου δημοσιεύει θέμα τι πας όστις:
(α) Το εισαγάγει ή αποπειράται να το εισαγάγει.
.........."
Το άρθρο 2(1) του ίδιου Νόμου καθορίζει ως εξής τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ένα θέμα θεωρείται αισχρό:
"εάν η επίδρασις αυτού ή (οσάκις το θέμα σύγκειται εκ 2 ή πλειόνων χωριστών μερών) η επίδρασις οιουδήποτε των μερών αυτών λαμβανομένων εν τω συνόλω αυτών, τείνει εις την εξαχρίωσιν και διαφθοράν των προσώπων άτινα, λαμβανομένων υπόψη πασών των περιστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα αναγνώσωσιν, ίδωσιν ή ακούσωσιν το εν αυτώ διαλαμβανόμενον ή ενσωματούμενον περιεχόμενο."
Ο Δικαστής απήλλαξε τον εφεσίβλητο της κατηγορίας, με το εξής βασικά σκεπτικό, αντιγράφουμε από την απόφασή του:
"Εφόσον η εισαγωγή θεωρείται σύμφωνα με το νόμο ως δημοσίευση και το κατά πόσο το συγκεκριμένο θέμα είναι αισχρό εξαρτάται από το τρόπο της δημοσίευσης, το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει αν και κατά πόσο το θέμα των συγκεκριμένων περιοδικών ήταν αισχρό κατά το χρόνο της δημοσίευσης ο οποίος συμπίπτει με το χρόνο της εισαγωγής. Στην προκειμένη περίπτωση η δημοσίευση έγινε σε ένα μόνο τελωνειακό υπάλληλο, την Μ.Κ.2, η οποία είδε το περιεχόμενο των περιοδικών στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων της, και χωρίς καμμιά δυσκολία αποφαίνομαι ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις δεν έχει αποδειχθεί η αναγκαία δημοσίευση για να καθιστά τα περιοδικά αισχρά εντός της εννοίας ,του νόμου. Παρόλον ότι το τελικό συμπέρασμα με βάση την πιο πάνω προσέγγιση είναι κατάδηλο, εντούτοις, θα εξετάσω το ζήτημα και από μια άλλη οπτική γωνία. Όπως έχει ήδη λεχθεί το λογικό συμπέρασμα σύμφωνα με το γράμμα του νόμου είναι ότι ο ουσιώδης χρόνος εξέτασης του κατά πόσο έγινε "δημοσίευση" είναι ο χρόνος της εισαγωγής. Θα μπορούσε όμως να υποστηριχθεί ότι αποτελεί αντικείμενο προς εξέταση το κατά πόσο υπήρχε αισχρότης του θέματος όχι μόνο κατά τον χρόνο της εισαγωγής αλλά και κατά την ώρα εκθέσεως προς πώληση ή την ώρα της πώλησης των περιοδικών μελλοντικά. Εδώ σημειώνω ότι εξέτασα τα περιοδικά με προσοχή. Αυτά περιέχουν φωτογραφίες γυμνών γυναικών σε διάφορες στάσεις, μερικές φωτογραφίες γυμνών ανδρών και γυναικών, κλπ. Έχοντας υπόψη το περιεχόμενο των περιοδικών σε κείμενα και εικόνες και λαμβάνοντας υπόψη την κυπριακή πραγματικότητα και τις αρχές που έχουν προαναφερθεί περί του τί είναι αισχρό, βρίσκω ότι υπό την προϋπόθεση αποδείξεως δημοσιεύσεως σε πρόσωπα τα οποία είναι δυνατό να επηρεαστούν κατά τον τρόπο που αναλύεται από την νομολογία, το περιεχόμενο των περιοδικών θα μπορούσε να κριθεί ότι είναι αισχρό εντός της εννοίας του νόμου."
Ο πρωτόδικος Δικαστής δηλαδή, διαπίστωσε μεν πως το περιεχόμενο των περιοδικών ήταν αισχρό, βρήκε όμως πως δεν υπήρξε μαρτυρία που να αποδεικνύει δημοσίευσή του σε πρόσωπα, τα οποία ήταν δυνατό να επηρεαστούν, στο βαθμό εξαχρίωσης ή διαφθοράς. Ειδικότερα κατά το Δικαστή, δεν υπήρξε μαρτυρία που να αποδεικνύει σε ποιά τάξη προσώπων ή σε ποιά πρόσωπα θα επωλούντο τα περιοδικά, ώστε να αποφανθεί κατά πόσο αυτά θα εκτίθεντο σε διαφθορά ή εξαχρίωση.
Τα ιδιαίτερα περιστατικά της εξεταζόμενης έφεσης, και η συζήτηση που έγινε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και ενώπιόν μας, δεν προσφέρονται για μια σε βάθος ανάλυση των νομικών ζητημάτων που εγείρονται σε υποθέσεις αυτής της φύσεως, ώστε να καθιερωθούν νομολογιακές αρχές. Μια τέτοια δρομολόγηση της νομολογίας προϋποθέτει όχι μόνο λεπτομερή συζήτηση των νομικών ζητημάτων, αλλά και μελέτη για να διαπιστωθούν οι εγγενείς διαφορές στις περιστάσεις που επικρατούν στον τόπο μας, σε αντιδιαστολή με αυτές άλλων χωρών, και ιδιαίτερα της Αγγλίας, της οποίας ο σχετικός νόμος αποτέλεσε πρότυπο για το δικό μας. Αλλά και στοιχεία, που αφορούν στις διαφορετικές επικρατούσες συνθήκες στις δύο χώρες, έχουν άμεση σχέση με την εφαρμογή του. Ευτυχώς στη χώρα μας η πορνογραφική βιομηχανία δεν φαίνεται να έχει πέραση, και γι' αυτό δεν οδήγησε σε σεξουαλικά εγκλήματα με κίνητρο την εξαχρίωση και διαφθορά.
θα περιοριστούμε επομένως να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με το πρωτόδικο Δικαστήριο πάνω στο συγκεκριμένο σημείο για το οποίο και απήλλαξε τον κατηγορούμενο. Ξεκινούμε από το πραγματικό του εύρημα πως, σύμφωνα με την κοινή αντίληψη, το περιεχόμενο των επίδικων περιοδικών ήταν αισχρό. Κατά την άποψη του πρωτόδικου Δικαστή όμως η αισχρότητα του θέματος δεν εμπίπτει στις ερμηνευτικές πρόνοιες του άρθρου 2(1) του Νόμου, γιατί δεν αποδείχτηκε ενώπιόν του σε ποιά πρόσωπα θα πωλούντο τα περιοδικά, ώστε να διαπιστωθεί αν αυτά πιθανό να υφίσταντο διαφθορά ή εξαχρίωση. Αυτό το εύρημα είναι εσφαλμένο. Υπήρξε τέτοια μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου σαφής, και μάλιστα προερχόμενη από τον ίδιο τον κατηγορούμενο, ο οποίος στις απαντήσεις του σε σχετικές ερωτήσεις, κατά την αντεξέταση, είπε πως εισαγωγέας των 500 περιοδικών ήταν ο πατέρας του και ότι αυτά θα διανέμοντο για να πωληθούν από υπαλλήλους της εταιρείας σε διάφορους τόπους. Έχουμε επομένως την άποψη πως ο αριθμός των περιοδικών, ο τρόπος διανομής τους, σε συσχετισμό με το μικρό γεωγραφικό χώρο και πληθυσμό της χώρας μας, αποδεικνύουν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας το στοιχείο της πιθανότητας τα αισχρά θέματα να φτάσουν στα χέρια προσώπων που δυνατό να υποστούν διαφθορά ή εξαχρίωση.
Γι' αυτό το λόγο η έφεση του Γενικού Εισαγγελέα γίνεται αποδεκτή. Υπό τις περιστάσεις όμως η μόνη ποινή που επιβάλλεται στον κατηγορούμενο είναι η κατάσχεση των περιοδικών, αντικείμενο της κατηγορίας.
Η έφεση επιτυγχάνει